حالا این دو جبهه که لیست هایشان در تهران یکی نشده هیچ، هر روز هم که به تعداد لیست‌ها و جبهه‌های انتخاباتی جریان اصولگرا افزوده می‌شود. واقعیت آن است که هر کس متوقع بوده اسمش در یکی از این دو لیست باشد و نبوده، دست به تاسیس یک جبهه و یک گروه زده که همه کارکردش هم در همین ایام انتخابات است. کارکردی که به یقین، تأسیس‌کنندگانش آن را مثبت می‌انگارند، اما باید دید آیا در واقع هم این تعدد جبهه‌ها و لیست‌ها و کاندیداها مثبت است؟

منظورمان از مثبت بودن، فایده داشتن چنین تعددی برای انقلاب و نظام است، نه اینکه منافع شخصی و جناحی کسی را مدنظر داشته باشیم. بنا را هم ـ علی الحساب و از سر خوش‌بینی ـ بر این گذاشته ایم که اصل در نظر گرفته شده در این تعدد لیست‌ها و جبهه‌ها منفعت نظام و انقلاب اسلامی است.

سردرگمی مردم به شکستن آرا می‌انجامد

اولین اتفاقی که در میان چنین تعدد لیست‌هایی روی می‌دهد، سردرگمی مردمی است که این لیست ها، از قرار، برای آنها ارائه می‌شود. مردم می‌مانند که واقعاً کدام یک لیست اصولگرایان است و باید به کدام اینها رأی دهند. اگر همه اینها اصولگرا هستند، چطور می‌شود تشخیص داد که باید کدام را انتخاب کرد؟

اگر بحث ماندن بر سر ارزش‌ها و اصول انقلاب است که همه این افراد چنین داعیه‌ای دارند، اگر هم قرار است به عملکرد ایشان استناد شود، واقعیت آن است که مردم در جریان ریز آنچه اتفاق می‌افتد، نیستند. نتیجه این سردرگمی، شکستن و پخش شدن آرا میان چندین گروه است؛ آرایی که متوقع بودیم همه در یک سبد ریخته شود. در چنین حالتی، ریسک از دست دادن کرسی‌های مجلس و واگذاری‌شان به رقیب بالاست.

از سویی، کسانی هم که به مجلس راه می‌یابند، با رأیی به مراتب کمتر از زمان تک لیست بودن اصولگرایان، راهی مجلس می‌شوند و همین امر از وزن و اعتبار سیاسی نماینده مجلس می‌کاهد، یعنی نهایت آنکه گروهی با آرای پایین و بدون قدرت مانور بالا راهی مجلس می‌شوند.

ضرر چنین اتفاقی در مرحله اول به خود اصولگرایان به عنوان یک جناح اصلی سیاسی در جامعه ایران برمی‌گردد.

خوابی که دشمنان دیده‌اند

حالا بیایید نگاهی بیندازیم به آنچه دشمن – معجونی از ضدانقلاب سنتی و فتنه‌گران و امریکا و اروپایی‌ها و. . . ـ برای انتخابات در سر دارد. ناامید کردن مردم از حضور در انتخابات اولین هدف این جماعت است؛ امری که امیدوارند با القای فرمایشی بودن انتخابات، بحرانی نشان دادن اوضاع اقتصادی کشور و پررنگ کردن اختلاف میان مسئولان و نمایش آن به عنوان منازعه قدرت بین مقامات به آن دست یابند.

هدف دیگر دشمنان آن است که اگر در مرحله اول، موفق به کم کردن حضور مردم نشدند، در مرحله دوم انتخابات را به یک تهدید امنیتی برای نظام تبدیل کنند؛ تا این نقطه قوت نظام را به گونه‌ای تبدیل به چالش و نقطه ضعف علیه نظام کنند که نظام اسلامی خود از آن دست بردارد و آن وقت در بوق و کرنا کنند که نظام اسلامی دموکراتیک نیست! اینکه آنها به این نقطه نخواهند رسید، بحث دیگری است؛ اینجا می‌خواهیم وسعت افق دیدشان را بیان کنیم. (و بعد در دلمان نگاهی به وسعت افق دید خودمان بیندازیم!)

مرحله سوم هم آن است که می‌کوشند کرسی‌های مجلس به کسانی برسد که پایبندی‌شان به اصول ناب جمهوری اسلامی کمتر است و شاید بشود بعدتر از آنها بهره‌ای هم برد!

این میانه تشتت اصولگرایان و شکستن آرایشان و از دست دادن حتی یک کرسی مجلس از سر چنین تعدد لیستی، کمک کردن به تعبیر خوابی است که خارج از این مرزها، دشمنان نظام برای این ملت و این نظام دیده‌اند!

لازم است سیاسیون گرامی و کاندیداهای محترم اصولگرا توجه داشته باشند که مرحله اول این نقشه را مردم خنثی خواهند کرد و مرحله دوم را هم باز مردم و نیروهای امنیتی، اما قسمت زیادی از مرحله سوم در دست همین خواص اصولگراست که انگار برای خدمت به مردم و نظام جایی جز مجلس را مناسب نمی‌دانند!

تعدد لیست‌ها شاید از جنبه گرم کردن تنور رقابت و بالا بردن قدرت انتخاب مردم مثبت تلقی شود، اما معایب آن بیش از محاسنی از این دست است و اصلش رقابتی هم اگر از سر این تکثر کاندیداها پدید بیاید، درون گروهی است و رقابت درون گروهی، در حالی که رقبای خارج از گروه نیز در رقابت حاضرند، وجهی برای حسن برشمردن ندارد. نه تنها وجهی از حسن ندارد که خود آب گل‌آلودی است که باعث ماهیگیری رقبای اصلاح‌طلب و جریان انحرافی می‌شود.

اتحاد نشد، ائتلاف کنید

آدم‌های اصولگرا، با همه ادعای پایبندی بر اصول و ارزش‌های اسلام و انقلاب، معصوم نیستند و گاهی ممکن است آنقدری که شعارهایشان می‌گوید، در عمل اصولگرا نباشند و کوتاهی هایی داشته باشند که لازم است بعضی وقت‌ها با دیده اغماض به این اشتباهات بنگریم تا وحدت حاصل شود. نه اینکه توبیخ‌شان نکنیم و باب انتقاد و اعتراض را ببندیم، اما از دایره اصولگرایی هم اخراج‌شان نکنیم، ضمن آنکه خودمان هم کلاً ژست خیلی علیه السلام بودن نگیریم، هر کس اشتباهاتی دارد دیگر! (روضه را باز نکنیم که کنایه فهم‌های مجلس خود می‌دانند چه می‌گوییم!)

ضمن آنکه وقتی اتحاد عملی نشد، می‌شد ائتلافی تشکیل داد که لزوماً به مفهوم گذشتن از اصول خود نباشد، مقصود آن است که دو طرف، ضمن ماندن بر سر عقیده با هم ائتلاف کنند و یک لیست ائتلافی بیرون بیاید تا نه تشتت آرا باشد و نه سردرگمی مردم. در لیست ائتلافی هم مشخص شود هر فردی که در لیست آمده، مربوط به کدام جبهه است.

مردم را بدبین نکنید

اتفاق بد دیگری که این میانه می‌افتد، نگاه بدبینانه مردم به نیت درونی چنین تعدد لیست‌هایی است. ما شاید، اما مردم همه نمی‌توانند چنین خوش‌بین باشند که این تعدد لیست‌ها و این مدام جبهه‌ای تازه تأسیس شدن‌ها، همه از سر شیفتگی خدمت به مردم باشند و از سر دلسوزی در راه آرمان‌های نظام. این نوشتار نمی‌خواهد به کسی از میان اصولگرایان تهمتی بزند، اما حق بدهیم به مردم، اگر از این شلوغی گروه‌های در آستانه انتخابات سربرآورده، بوی منیت و سهم‌خواهی به مشامشان برسد.

مهم نیست این فکر مردم تا چه حد مستند و صحیح است مهم تأثیری است که در کمیت و کیفیت حضور مردم دارد و اگر هم این دنیا کسی نتواند مؤسسین این همه جبهه را به پاسخگویی در باب کرسی‌های از دست رفته مجلس نهم بکشاند، آن دنیا هر کس به قدر مسئولیتش باید جوابگو باشد.

کبری آسوپار

منبع : سایت خبری جوان آنلاین