سايت راديو فردا با انتشار اين تحليل، از قول علي افشاري - از جوجه تحكيمي هاي پناهنده به آمريكا- نوشت: از آنجا كه جامعه ايران حالت سازمان يافته ندارد و اكثريت راي دهندگان به صورت غير متشكل و براساس تشخيص فردي تصميم مي گيرند لذا نمي توان انتظار داشت كه فراخوان تحريم گروه هاي سياسي اپوزيسيون، برد اجتماعي زيادي پيدا كند. در واقع حوزه نفوذ دعوت به تحريم، كف راي سازمان يافته گروه ها و جريانات را پوشش مي دهد.
وي مي افزايد: در اين انتخابات تقاضا براي تحريم تبديل به يك حركت سياسي معنادار نشد تا توان بسيج كنندگي بالا پيدا كند.
افشاري در مطلب ديگري كه براي سايت نيمه تعطيل راديو زمانه نوشته، يادآور شده است: بيشترين نرخ مشاركت در انتخابات مجلس، 71 درصد بوده بنابراين دست كم 29 درصد از جمعيت راي دهندگان بالقوه هيچ گاه تمايلي به شركت در انتخابات نشان نداده اند. البته انگيزه همه آنان در عدم شركت، سياسي نيست. جماعتي هستند كه اصل انتخابات براي آنان جاذبه ندارد. آنها در همه جاي دنيا هستند از اين رو در طول تاريخ هيچ انتخاباتي را نمي توان يافت كه صددرصد در آن شركت كرده باشند به غير از انتخابات هاي جعلي و دروغين.
وي مي افزايد: حاميان حكومت تحت هر شرايطي در انتخابات شركت مي كنند تا نظام را تقويت نمايند و تهديدات را از آن دور سازند. در ميان اين نيرو، كساني هستند كه شركت در انتخابات را تكليف شرعي مي پندارند و براساس اعتقادات مذهبي شركت در انتخابات را جزو ضروريات دين محسوب مي كنند.
خاطر نشان مي شود درصد مشاركت در 8 دوره پيشين انتخابات مجلس به اين شرح بوده است: مجلس اول (1358) 52 درصد، مجلس دوم (1363) 65 درصد، مجلس سوم (1367) 60 درصد، مجلس چهارم (1371) 58 درصد، مجلس پنجم (1374) 71 درصد، مجلس ششم (1378) 67 درصد، مجلس هفتم (1382) 51 درصد و مجلس هشتم (1386) 51 درصد.