شیرازه - متن زیر را یکی از خوانندگان محترم شیرازه ارسال کرده است. خواندن این متن بدون هیچ توضیحی به مسئولینی که مدام از شهدا می‌گویند توصیه می شود.

همه خوب می‌دانیم که بعضي از مسؤولان مسائل مربوط به شهدا راهم سياسي كرده‌اند: بعضي از مسؤولان از خانواده‌هاي شهدا براي تبليغات و رسيدن به پست و مقام، خود را به شهدا وصل مي‌كنند و خود را در پشت خانواده‌هاي شهدا پنهان مي‌كنند؛ البته مردم خودشان قدرت درك دارند و از ميزان صداقت كساني كه داعيه‌دار حفظ ارزش‌هاي شهدا هستند با خبرند.

حال روی سخنم با مسئولین بنیاد شهید استان فارس است که درهیچ کدام از یادواره های شهدا که برای پاسداشت یاد شهدا انجام میگیرد رد پایی از این عزیزان که در واقع متولی اصلی این امر و خادمان شهدا هستند دیده نمی شود.به عنوان مثال، شیراز سومین حرم اهل بیت ، اردیبهشت سال 90 شاهد برگزاری کنگره سرداران و 14600 شهید سرافراز استان فارس به همت سپاه فجر فارس بود،اما دریغ از کمک وایفای نقش درخور بنیاد شهید استان. ویا امروز در شهر شیراز چه خبر است؟ وضعیت فرهنگی اجتماعی این شهر چقدر به شهر شهدا شباهت دارد؟چقدر توانستید در زمینه ترویج فرهنگ ایثار و شهادت و پاسداشت شهدای گرانقدر قدم بردارید؟ رسیدگی به امور مادی خانواده های محترم شهدا وایثارگران بخشی از رسالت شماست، که آن هم به طور مناسبی انجام نمی شود.

در زمینه سرکشی به خانواده های محترم شهدا چقدر موفق بوده اید؟چقدر درجریان مشکلات روزمره اقتصادی ،اجتماعی و روحی این خانواده ها قرار دارید؟

همین دیروز به مناسبت میلاد امیر المومنین(ع) روز پدر به اتفاق دوستان افتخار این را داشتیم که درجمع خانواده محترم 5تن از شهدای دفاع مقدس حاضر شویم،بعداز شنیدن صحبت های زلال وپاک این نمادها واسوه های صبر وایثار هر5خانواده به اتفاق گلایه داشتند که از بنیاد شهید کسی به سرکشی آنها نمی آید حتی بعضی ها آرزوی یک سفر زیارتی مشهد مقدس را بر دل داشتند که تاکنون برایشان محقق نشده، همه حرفها وصحبتها که در این دیدار شنیدم یک طرف اما حرفای یک مادر شهید دلم را بدجوری لرزاند .عرق شرم به پیشانیم نشست . می گفت «شما دیگه خانواده شهدا رو فراموش کردین . شما کم کم شهدا رو هم فراموش می کنین . سه ساله هیچ کس در خونه من را نزده حالم را بپرسد و ...» دلم کباب شد . با خودم گفتم پس این ایام الله ها که نهادها و ادارات این همه آمار سرکشی از خانواده شهدا میدهند کجا میروند؟ از کدوم شهدا سرکشی می کنند؟ مگر تو شیراز چند تا شهید داریم ؟ اصلا چکار کنیم که شهدا فراموش نشوند؟ یعنی ما شهدا رو فراموش نکنیم، شهدا که مارو فراموش نکردند.

یکی از فرزندان شهدا میگوید: امسال هم روز پدر را بدون بابا سر‌كرديم. امسال هم مسئولي در خانه ما را نزد. ولي‌اي كاش در زمان مولايم علي مي‌زيستم كه شبانه دست مهربانش را بر سر فرزندان شهيد مي‌كشيد و از آنها حلاليت مي‌طلبيد. افسوس كه در آن دوران نيستم. افسوس.

این‌ها را که می‌شنوم با خود فکر می‌کنم که خدایا! بین مسئولین ما ولی فقیه زمان ما چقدر تفاوت چشمگیر هست، تازه همه هم خود را در خط ولایت و پا در رکاب او می‌دانند!

وای برما چقدر به وصیت نامه شهدای عزیز عمل کردیم؟چقدر به وصایای این بزرگواران پایبند هستیم؟به طور نمونه به وصیت شهید منوچهر مدق دقت کنید:

از خانواده شهدا، جانبازان ديدن کنيد، نگذاريد گرد فراموشي بر چهره آنها بنشيند. از ريا دوري کنيد و از ته قلب و با عشق کار کنيد.