شیرازه - جالب اینجاست که همین مادران محترم گاها خود از حجاب مناسبی نیز برخورداند شاید علاقه والدین جوان،به شیک پوشی کودک خود دلیل این مسئله باشد یا دلایل دیگر. به هرحال درونی نشدن تعالیم دین و قرآن در اخلاق و منش والدین، انتقال نامناسب آموزه ها به فرزند باعث چنین حرکاتی میشود.درکنار این رفتار والدین مسائل دیگری نیز هستند که در زمینه اموزش بد حجاب به کودکان موثرهستند.
اسباب بازی کودکان از جمله مواردی هستند که خصوصاً در زمینه ی حجاب و عفاف مورد بی توجهی قرار گرفته و استفاده ی کودکان از عروسک های خارجی با عنوان باربی و از طرف دیگر، تبدیل شدن این عروسک ها به الگوهای ظاهری رفتار و عمل کودکان، خطری جدی را برای آینده ی آن ها به همراه خواهد داشت.با وجود لزوم آزادی عمل کودک در انتخاب لباس و استفاده کردن از اسباب بازی های متنوع، باید ذائقه ی او را در راستای متعالی پرورش داد، نه این که از اوان کودکی، فرزند با نوعی از برخورد پدر و مادر رو به رو شود که رعایت حجاب را در درجه های کم اهمیت قرار دهد.

كودكان در تقلید پذیری شهره اند. آنها بسیاری از رفتارها و حركات را از طریق تقلید كردن از دیگران و بزرگ ترها می آموزند. به همین دلیل می گویند وقتی كه قصد آموزش رفتاری را به كودكان دارید، الگوی خوبی از آن رفتار را در معرض دید آنان قرار بدهید تا آنها به تبعیت از الگو بپردازند.

دختر بچه دو ساله‌ای که مادر خود را درحال نمازخواندن می بیند،کنار او می‌ایستد و از حرکات او تقلید می‌کند. از این اصل الگوپذیری و تقلید باید به بهترین نحو استفاده شود تا بتوانیم کودکانمان را به سمت پوشش سرشار از حیا و حجاب سوق دهیم. از مواردی که می‌تواند در رابطه با این الگوپذیری مؤثّر باشد، بزرگترهای مورد علاقة کودک، مثل مادر، خواهر، مربّیان و اقوام نزدیک و ... هستند هنگامی که آنها مظهر یک پوشش کامل اسلامی باشند. این تقلید در طفولیت از سوی دختران سبب می‌شود این پوشش برای آنها مطبوع و لذت بخش شود و لذا هیچ وقت تبدیل به یک نوع امر تحمیلی و سخت در بزرگسالی نمی‌شود.

در بافت سنتی جامعه ایرانی، زنان همواره به زیور حجاب آراسته بوده اند. از خردسالی نیز مادران چادرهای سفید کوچکی را برای دختران خود می دوختند و بدین ترتیب نه تنها آنها را با حجاب از کودکی آشنا می ساختند، بلکه حجاب را در ضمیر پاک آنها نهادینه می ساختند؛ اما امروزه این روند موثر و مفید جامعه پذیری با برخی گسستها روبرو شده است.

قطعا چنين نيست فرزندي كه تمام سالها آزاد گشته مطمئناحاضر نميشود از پوشش كامل استفاده كند همانگونه كه حاضر نيست شب تكليف و رسيدن به سن بلوغ  تمام تكاليف را انجام دهد لذا ائمه معصومين مي گويند بايد زمينه را از قبل فراهم كنيم و در كنار خود به او آموزش دهيم تا نماز بخواند حجاب را تمرين كند و ... بدتر آنجاست كه دختر به سن ده دوازده سال رسيده وهمچنان بدون پوشش مي گردد كه امروزه مد شده اين خود زمينه اسيب اجتماعي را فراهم مي كند نتيجه  اين عمل درآينده آرامش  را از زندگي خواهد گرفت .

در اينجا نظر چند تن از مراجع عظام را بيان مي كنيم كه  از انان سوال شده است از برخي مادراني كه فرزندان دختر انان به سن بلوغ نرسيده اند و با سر و پاي برهنه به خيابانها و مجالس مي برند كه نامحرم حضور دارد .

نظر آيت ا... بهجت  :  تمرين اطفال بر وظايف شرعيه به عهده والدين است .

آيت ا... سيستاني  :  برغير بالغ پوشيدن واجب نيست ولي پدر و مادر لازم است كه فرزند خود را به رعايت اداب وشئون اسلامي وادار نمايند و در تربيت صحيح انان بكوشند .

آيت ا...مكارم شيرازي  :  بر پدر ومادر لازم است فرزندان خود را به مسايل اسلامي از زمان طفوليت اشناكنند.

  آيت ا... صافي گلپايگاني :  كار صحيحي نيست و والدين موظف اند دختر را از كودكي به رعايت حجاب و گريز از نامحرم عادت دهند و اگر در اين امر مسامحه كنند و دختر را نسبت به نامحرم بي تفاوت نمايند شريك در معاصي دختر هستند .

آيا تا كنون اين سئوال را از خود  پرسيده ايم كه ايا  ممكن است فرزندان ما يك شبه داراي دين و ديانت شوند ؟  جواب اينكه تقريبا محال است با فرزندي كه كار فرهنگي نشده است و اموزش عملي نديده است و تا امروز به هر طريقي كه خواسته است عمل نموده است  از فردا راست بگويد از فردا نماز بخواند از فردا خود را بپوشاند مسايل اخلاقي را رعايت كند به ديگران احترام بگذارد و...

در رابطه با حجاب دختر بچه‌ها ما بدنبال تحمیل عقیده های خود نیستیم اما همگان نیک میدانیم اولا حجاب قبل از تكليف يك يك نوع تمرين و عادت براي اوست و ثانياً روش امامان معصوم(ع) را به ما نشان مي‌دهد كه لازم است دخترانمان را در اين سنين بپوشانيم .

بدیهی است که به جای تحمیل کردن حجاب به کودکان و نوجوانان؛ و تبدیل کردن آن به یک اجبار تلخ در بزرگسالی؛ باید از یک سو تمهیدات تربیتی که به آنها اشاره شد را فراهم ساخت و از سوی دیگر، معضلات و عوامل مخرّب را در این زمینه شناسایی کرده و در جهت رفع آن‏ها، اقدام جدّی نمود.