کوچهای تنگ اما وسیع برای آشتی آدمها/ عکس
شیرازه - یکی از بلاهای گسترده در زندگی انسانها، پیدایش کشمکشها، دودستگی و جناحبندی میان مردم است. قرآن مجید، تفرقه و گروهگرایی را در کنار عذاب آسمانی و زمینی، نوعی عذاب الهی میداند. از طرفی، ایجاد وحدت و الفت بین قلبها را یکی از الطاف الهی میداند که این همدلی حاصل کار پیامبران و از سفارشهای آنان است. حضرت علی (ع) میفرمایند: «بر شماست پیوستن و موافقت و دوستی كردن و بپرهیزید از بریدن و ترك كردن و قهر کردن از همدیگر»[1]
و اینها یعنی قهر و آشتی! در محله های قدیم شیراز کوچه ای هست که مصداق همین فرمایشات است. خیابان آستانه؛ بعد از عبور از بازارچه حاجی اصغر و خیابان صابونی هابه کوچه ای باریک می رسی که عبور دو نفر همزمان از آن میسر نیست.
قدیمی ها تعریف کردهاند که در این کوچه بسیار تنگ و باریک، اگر در یک زمان دو نفر بخواهند عبور کنند، امکان آن وجود ندارد و حتما باهم برخورد خواهند کرد. به همین دلیل حتما با هم رودرو خواهند شد و اگر کینه و یا مشکلی بین آنها باشد، با این رودرو شدن از بین می رود! بر این اساس اسم این کوچه به کوچه قهر و آشتی معروف شده است.
1-« عَلَیكُمْ بِالتَّوَاصُلِ وَ الْمُوَافَقَةِ وَ إِیاكُمْ وَ الْمُقَاطَعَةَ وَ الْمُهَاجَرَة ».
عبد الواحد، آمدی؛ تصنیف غرر الحكم و درر الكلم، قم، دفتر تبلیغات اسلامی، 1378،چاپ دوم، ص 437.