شیرازه - یکی از بلاهای گسترده در زندگی انسان‏ها، پیدایش کشمکش‏ها، دودستگی و جناح‏بندی میان مردم است. قرآن مجید، تفرقه و گروه‏گرایی را در کنار عذاب آسمانی و زمینی، نوعی عذاب الهی می‏داند. از طرفی، ایجاد وحدت و الفت بین قلب‏ها را یکی از الطاف الهی می‏داند که این همدلی حاصل کار پیامبران و از سفارش‏های آنان است. حضرت علی (ع) میفرمایند: «بر شماست پیوستن و موافقت و دوستی كردن و بپرهیزید از بریدن و ترك كردن و قهر کردن از همدیگر»[1]

و این‌ها یعنی قهر و آشتی! در محله های قدیم شیراز کوچه ای هست که مصداق همین فرمایشات است. خیابان آستانه؛ بعد از عبور از بازارچه حاجی اصغر و خیابان صابونی هابه کوچه ای باریک می رسی که عبور دو نفر هم‌زمان از آن میسر نیست.

قدیمی ها تعریف کرده‌‌اند که در این کوچه بسیار تنگ و باریک، اگر در یک زمان دو نفر بخواهند عبور کنند، امکان آن وجود ندارد و حتما باهم برخورد خواهند کرد. به همین دلیل حتما با هم رودرو خواهند شد و اگر کینه و یا مشکلی بین آنها باشد، با این رودرو شدن از بین می رود! بر این اساس اسم این کوچه به کوچه قهر و آشتی معروف شده است.

بد نیست برخی از مسئولین استانی و شهرستانی که هر از چند گاهی، به دلایلی سیاسی و به دور از در نظر گرفتن منافع مردم، به جدل‌های رسانه‌ای می‌پردازند و یا در تلاش‌اند تا با سیاه‌نمایی و اصطلاحا «زیرآب زدن» رقیب خود را حذف نمایند، سری به این کوچه تنگ اما وسیع بزنند تا شاید در این میان، ضمن آشتی با یکدیگر، منافع مردم بیش از پیش برای‌شان مهم شود.

1-« عَلَیكُمْ بِالتَّوَاصُلِ وَ الْمُوَافَقَةِ وَ إِیاكُمْ وَ الْمُقَاطَعَةَ وَ الْمُهَاجَرَة ».

 عبد الواحد، آمدی؛ تصنیف غرر الحكم و درر الكلم، قم، دفتر تبلیغات اسلامی، 1378،چاپ دوم، ص 437.