به گزارش سرویس اجتماعی شیرازه، چند روز قبل برای اصلاح سر، از خانه بیرون آمدم و در سلمانی محل که هم ارزان حساب می کند و هم مدل دار کوتاه نمی کند، روزنامه های رنگ و رو رفته که حداقل 7 ماه از چاپ آن می گذشت را ورق می زدم که به خبر عزل چند تن از اعضای شورای شهر به دلیل اختلاس و مفاسد دیگر برخوردم.

وقتی برای بازگشت به خانه سوار تاکسی شدم، راننده که اتفاقاً آدم مسن و دنیا دیده ای هم بود، نواری گذاشت که متناسب با شان و حرمت ایام عزای حضرت زهرا نبود. با تذکر حقیر –علیرغم این که پذیرفت و صدا را قطع کرد- نوار گلایه ها و نق زدن ها و غر غر کردن هایش روشن شد!

بنده خدا که فکر می کرد من از مسئولین طراز اول کشورم و باید پاسخگوی قیمت شیر، لاستیک ماشین، وضع آسفالت کوچه ها و ترافیک خیابان و دیگر مسایل باشم، با هر گلایه به جا و بی جا، فحش آب داری هم حواله می کرد. در همین حال یک لحظه به ذهنم خطور کرد و از او پرسیدم: این همه شما حرف زدی من هم می توانم یک سوال بکنم؟ آرام شد و گفت: بفرما!

گفتم: می توانم بپرسم در انتخابات شوراهای گذشته به چه کسی رای دادی؟ بعد از کلی فکر کردن و نُچ نُچ، بالاخره نام چهار نفر را آورد که اتفاقاً اولی و دومی همان کسانی بودند که در روزنامه خبر عزلشان را خوانده بودم و البته نفر سوم هم دزدکی آزاد است!

***

قرآن کریم در سوره مبارکه رعد آیه 11 صراحتاً می فرماید: ما سرنوشت هیچ قومی را تغییر نمی دهیم، مگر اینکه خودشان بخواهند و اراده کنند. اگر چه مشابه این معنا در آیات دیگر قرآن به دفعات ذکر شده است، اما در متن جامعه ی ما کمتر به آن توجه می شود.

بسیاری از نارضایتی ها و مشکلات موجود، مستقیم یا غیر مستقیم به رفتار، برخورد و انتخاب ما بر می گردد. به عنوان بارزترین نمونه همین انتخابات شوراهای شهر و روستاست که سرنوشت تصمیم گیری چهار سال خودمان را به دست افراد منتخب می سپاریم. انتخاب هایی که یا از سر آگاهی، تحقیق، شناخت و مشورت شکل می گیرد و یا عواملی مثل قومیت، هم زبانی، تحت تاثیر تبلیغات کاذب قرار گرفتن و ... انجام می شود.

نتیجه آن هم در هر دو صورت عاید خود مردم و شهروندان خواهد شد. زشت و نازیباست که در مسایلی که به تصمیم گیری و نظر مستقیم خود ما مردم ارتباط دارد دیگران و به خصوص مسئولین را مقصر کنیم و با بی انصافی و بی مبالاتی به آنان ناسزا بگوئیم.

***

اکنون و در آستانه انتخابات شوراها یادمان باشد که «از ماست که بر ماست» و فراموش نکنیم که با یک حساب سرانگشتی می توانیم بفهمیم که امتحان پس داده های مردود شده، متمولان بی درد و تشنگان شهرت و مال، سیاست بازان وابسته به احزاب و گروه ها، قمپز در کرده های همیشه طلب کار از مردم مظلوم، دخترکان و پسرکان بی تجربه و بیکار نمی توانند به عنوان تصمیم گیرنگان سرنوشت ساز مردم، دردی از جامعه دوا کنند. کار را باید به اهلش سپرد. بگردیم و اهلش را پیدا کنیم.

انتهای پیام/523