دگردیسی باورنکردنی صنایع مخابرات راه دور
صنایع مخابرات راه دور شیراز به صنایع تولید صندوق صدقات تبدیل می شود!
وقتی گزارش یکی از خبرگزاری ها مبنی بر ملاقات کارگران با یکی از مسئولان بلندپایه استان را خواندم تصور کردم میانه یک فیلم هالیوودی قرار گرفته ام و الان قهرمان داستان یک تنه همه مشکلات را حل می کند ام...
گزارش هالیوودی یک خبرگزاری
"کارگران بالاخره وارد استانداری شدند و بی آنکه کسی ممانعتی برایشان ایجاد کند، در سالن شهید امامی، روی زمین در مقابل سن نشستند و خواسته شان را که دیدار با استاندار فارس بود، بیان کردند. شاید وقتی تعداد ماموران پلیس بیشتر شد، همه گمان می کردند خاتمه این اعتراض و ورود به استانداری و حریم مدیران ! چندان دلچسب کارگران نباشد اما استاندار فارس قبول کرد با آنان رو در رو در سالن شهید قاضی دیدار کند و همین کافی بود تا کارگران معترض به آرامی سالن شهید امامی را ترک کرده و آن را به مدیران بسپارند! آیا صادق عابدین به میان کارگران معترضی که عصبانیت در لرزش کلام، دست ها و چهره های خسته شان موج می زد، کارگرانی که بعضا در سرمای بعدازظهر آخرین روز فصل پاییز، حتی بالاپوشی مناسب هم نداشتند و دست ها را برای فرار از سرماه در جیب شلوار فرو کرده تا کمی گرم بمانند، می رفت؟ این سووالی بود که ذهن اکثر خبرنگاران را به خود مشغول کرده بود. جلسه شورای اداری استان برای اولین بار بدون حضور رییس، با تلاوت قرآن آغاز به کار کرد؛ اما همه منتظر بودند تا علت این غیبت را از زبان مدیر ارشد استان بشنوند.
ساعتی بعد که صادق عابدین، با لب های خندان از میان خبرنگاران گذشت تا وارد جلسه شورای اداری شود، می شد حدس زد نتیجه مذاکرات با کارگران خسته آی تی آی، رضایت بخش بوده است... شاید این اولین بار است که صادق عابدین قول انجام کاری را به گروهی می دهد، باید نشست و انتظار کشید که این قول چگونه عملی می شود."
«آ» مثل آی تی آی
حکایت کارخانه مخابراتی راه دور شیراز که روزگاری بر تارک صنایع الکترونیک در کشور می درخشد، به اولین روزهای اجرای قانون خصوصی سازی باز می گردد، روزهایی در سال 83 که واگذاری این صنعت به بخش خصوصی قطعی شد. بسیاری از کارشناسان و صاحب نظران در حوزه اقتصاد همان زمان شیوه واگذاری این صنعت را ناکارآمد و دارای اشکال دانستند، منتقدانی که بارها آن روش را تداعی کننده به ثمن بخس فروختن داشته های کشور تعبیرکردند، اما حرف هایشان در حد حرف ماند و حتی آن طور که شایسته بود منتشر و اطلاع رسانی نشد.
اما از سال 1386 مشکلات کم کم رخ نمودند، تجمعات کارگران از شیراز و مقابل استانداری به تهران و مقابل مجلس کشیده شد، قول های مساعد پشت سر هم داده شد، در سفرهای استانی بودجه های میلیاردی برای رفع مشکلات تصویب شد اما در آخر هیچ اتفاقی نیافتاد.
وقتی گزارش یکی از خبرگزاری ها مبنی بر ملاقات کارگران با یکی از مسئولان بلندپایه استان را خواندم تصور کردم میانه یک فیلم هالیوودی قرار گرفته ام و الان قهرمان داستان یک تنه همه مشکلات را حل می کند؛ اما جلسه بررسی کابینه پیشنهادی آب سردِ سردی بود بر تمام امیدها برای بازگشت آی تی آی به روزهای طلایی گذشته، آن جا که سبحانی فر موافق گزینه پیشنهادی وزارت ارتباطات گفت: "شرکتی که سال‌ها پیش حدود 3 هزار نیرو داشت، امروز 500 نفر نیرو دارد که آن ها نیز به دنبال تولید صندوق صدقات برای خود هستند."
نظرات بینندگان
نظرات بینندگان
چند ماه پیش بازدیدی علمی از کارخانجات مخابراتی ایران (کما) یا همان شرکت زیمنس داشتیم. در این کارخانه عظیم هم چیزی جز صندوق صدقات تولید نمی شد.
در بخش ماشین افزار این کارخانه فقط صندوق صدقات تولید می شود در سالن مونتاژ و الکترونیک آن نیز تقریبا همه دستگاه ها خاموش و تعطیل و بودند. اندک پرسنل حاظر در آن مکان نیز عموما بیکار بودند.