شیرازه_سرویس قطعه شهدا: از ریاست جمهوری حجت الاسلام روحانی، 4 ماه می گذرد و عملکرد او در همین مدت کوتاه، خوب یا بد، زیر ذره بین است و برای خود مدافعان و منتقدانی دارد. فارغ از این که تاکنون چه نقدهایی بر کار او وارد است اما، سرکشی مداوم او از خانواده های شهدا و جانبازان، کاری است بس نیکو و ارزشمند که بایستی آن را قدر دانست.

حسن روحانی از آنجایی که دعای خانواده های شهدا را گره گشای مشکلات کشور می داند؛ تاکنون تقریبا دو هفته یک بار با خانواده شهدا دیدار می کند و به خوبی این موضوع رسانه ای می شود. امری که حالا علی رغم تمام دل مشغولی های دولت در دستور کار عالی ترین مقام اجرایی کشور قرار دارد و اهمیت زیادی به آن داده می شود.

دلجویی از خانواده های شهدا شاید کمترین کاری است که در مقابل اهدای خون و نثار جان فرزندان و اعضای خانواده آن ها می توان انجام داد اما زمانی اهمیت این موضوع دوچندان می شود که عده ای نادانسته یا عامدانه با آبروی خانواده شهدا بازی می کنند و به آنها توهین روا می دارند، می تواند پاسخ خوبی باشد که دولت، شهدا و خانواده آنها را چشم و چراغ جامعه می داند و رفتن به خانه های نورانی آنان را امری واجب.

اما عمل به سیره شهدا و گام نهادن در مسیر آرمان های آنان توقع به حقی است که انتظار می رود دولتمردان آن را عملیاتی کنند، چرا که اگر ارتباط با خانواده شهدا در سطح سرکشی و احوالپرسی باقی بماند، مردم این کار را یک مانور تبیلغاتی و رسانه ای خواهند خواند.

خانواده شهدا می گویند، ایشان به ما سر نزنند اما وزرا نگویند آمریکا اکر بخواهد می تواند ایران را با یک بمب از بین ببرد و یا هوس مذاکره در مورد ابوموسی را نکنند چرا که دفاع از استقلال ایران و آرمان شهدا مهم تر از بازدید از خانواده آنهاست.

از طرفی سال‌هاست حقوق این خانواده‌ها به رغم تبلیغات بسیار در جامعه، واقعی پرداخت نمی‌شود، آیا درست است که به جانباز بگویند تو بخاطر رضای خدا رفتی، چرا به دنبال معوقاتت هستی؟ آیا کسی که برای استقلال و عزت کشورش شیمیایی شده، هنوز باید اجاره نشین بوده و پول درمان نداشته باشد؟

اگر خانواده شهدا چشم و چراغ این ملت‌اند و ملت ما تا ابد مدیون شهدا و خانواده‌های آنان، چرا باید این گونه حقوقشان را تضییع کنیم؟ آیا نجابت این عزیزان سبب این امر شده یا جسارت و بی‌حیایی مسئولین؟!

از این بدتر، چرا باید در جامعه اسلامی خانواده شهدا در پیچ و خم کارهای اداری فراموش شوند و مکرر قداست آنان زیر سوال رود؟ خانواده شهدا و جانبازان می گویند، ما سیبلی شده ایم برای تبلیغات! مسئولین صرفا برای شنیدن خاطرات به منزل ما می آیند. عکس یادگاری می گیرند و می روند و ما می مانیم و داغ تازه تر.

حضرت امام(ره) رسیدگی به خانواده شهدا را آنگونه که آمد، خواسته اند، حال قضاوت با مسئولین است که چقدر به این موضوع جامه عمل پوشانده اند؟

شیرازه امیدوار است، خدمت به خانواده شهدا به ملاقات با آنها و دادن تقدیر نامه به پدر و فرزند خانواده شهید و ایثارگر و جانباز محدود نشود و دولتمردان نسبت به حفظ آرمان‌ها ، عزت کشور و زنده بودن راه شهدا بیشتر از پیش احساس مسئولیت کنند، چرا که شهیدان و جانبازان متعلق به یک جناح یا حزب و گروه نیستند، بلکه به همه مردم تعلق دارند. باید درد خانواده شهدا و ایثارگر بر تمام 75میلیون ایرانی تقسیم شود و تا زمانی که تمام مردم ایران در غم و رنج آنها سهیم نشوند ما به نتیجه مطلوب نخواهیم رسید.

انتهای پیام/523/2