به گزارش شیرازه به نقل از نماینده بهزادنبوی وزیر مشاور و سخنگوی دولت وقت مسئول مذاکرات مربوط  به آزادی جاسوس هایی بود که در روز ۱۳ آبان ۱۳۵۸ با حمله دانشجویان مسلمان پیرو خط امام به سفارت آمریکا بازداشت شده بودند .

امام خمینی تکلیف جاسوس ها را برعهده مجلس شورای اسلامی گذاشته بودند و مجلس نیز در مصوبه ای ۴ شرط اساسی را برای آزادی این جاسوس ها مقرر کرده بود؛

۱- دولت آمریکا باید تعهد و تضمین نماید که از این پس هیچگونه دخالت مستقیم و غیرمستقیم سیاسی و نظامی در امور جمهوری اسلامی ایران ننماید.

۲- آزاد گذاشتن تمامی سرمایه های ما و در اختیار قرار دادن این سرمایه ها و کلیه اموال و دارائیهای ایران که در آمریکا و یا مؤسسات متعلق به دولت یا اتباع آمریکا در سایر کشورهاست به نحوی که دولت جمهوری اسلامی ایران بتواند به هر کیفیتی که بخواهد از آن استفاده کند

۳- لغو و ابطال کلیه تصمیمات و اقدامات اقتصادی و مالی علیه جمهوری اسلامی ایران و انجام کلیه اقدامات اداری و حقوقی لازم جهت لغو وابطال تمامی دعاوی و ادعاهای دولت امریکا و مؤسسات و شرکتهای آمریکائی علیه ایران به هر صورت و به هر عنوان و انجام کلیه اقدامات اداری و حقوقی لازم جهت عدم طرح هر نوع دعوای حقوقی یا جزائی و مالی جدید از طرف اشخاص حقیقی و حقوقی رسمی و غیر رسمی دولت آمریکا و یا مؤسسات و شرکتهای آمریکائی.

۴- بازپس دادن اموال شاه معدوم با برسمیت شناختن و نافذ دانستن اقدام دولت ایران در اعمال حاکمیت خود مبنی بر مصادره اموال شاه معدوم و بستگان نزدیک وی که طبق قوانین ایران اموالشان متعلق به ملت ایران است و صدور حکم رئیس جمهوری آمریکا مبنی بر شناسائی و توقیف این اموال و به عمل آوردن کلیه اقدامات اداری و حقوقی لازم برای انتقال کلیه این اموال و دارائیها به ایران.

پس از ارائه ای ۴ پیشنهاد از سوی مجلس شورای اسلامی که محور مذاکرات بعدی با میانجیگری الجزایر با آمریکا گردید سرانجام در روزهای پایانی دی ماه سال ۱۳۵۹ اعلام شده که آمریکا تسلیم شرایط ایران شده و همه آن چه ایران خواسته را پذیرفته است و این گونه بود که جاسوس ها آزاد شدند.

در همان روز آزادی جاسوس ها بهزاد نبوی سخنگوی دولت و مسئول مذاکرات آزادی جاسوس ها طی مصاحبه ای اظهار داشت : آمریکا تعهد داده است که از این به بعد به هیچ عنوان به طور مستقیم و غیرمستقیم چه نظامی و چه سیاسی در امور داخلی ایران مداخله نکند البته این ماده بیش از آنکه برای ما ارزش عملی داشته باشد ارزش سیاسی دارد چون که ما می دانیم در همین لحظه که این بیانیه امضا شده است آمریکا مشغول مداخله در امور ایران است و به هرحال این ماده برای ما یک پیروزی سیاسی است !

به هر حال آن روز نیز همه می دانستند که آمریکا به تعهدات خود در زمینه عدم مداخله در امور ایران عمل نخواهد کرد ولی کسی گمان نمی کرد که دولت آمریکا به هیچ یک از تعهدات خود از جمله تعهدات مالی در آزاد سازی اموال بلوکه شده ایران در آمریکا عمل نکند.

آمریکا به موجب قرارداد الجزایر متعهد شده بود که در امور داخلی ایران دخالت نکند، اموال بلوکه شده ایران را آزاد کند و اموال به غارت رفته ایران توسط پهلوی‌ها را نیز مسترد کند ولی به هیچ یک از این وعده‌ها عمل نکرد.۱- آمریکا در این بیانیه تعهد داده بود که بر خلاف رویه پیشین خود، دیگر در امور داخلی ایران دخالت نکند. تصویب بودجه ۲۰ میلیون دلاری در سنای آمریکا برای براندازی نظام جمهوری اسلامی در‌‌‌ همان سال‌های ابتدایی بعد از تصویب این بیانیه نشان از عزم جدی این کشور برای زیر پا گذاشتن این قرارداد را داشت. آمریکا بعد از آن در دوره‌ها و مراحل مختلف حاکمیت نظام جمهوری اسلامی، تلاش‌های بیشتری برای براندازی نظام جمهورس اسلامی به کار برد. تلاش برای انزوای سیاسی و دیپلماتیک جمهوری اسلامی، فشار بر ایران با بهانه مسائل حقوق بشری، دخالت مستقیم در امور داخلی کشور در زمان فتنه ۸۸ و فتنه‌انگیزی میان ایران و همسایگانش تنها نمونه‌های کوچکی از اقداماتی بود که قرار داد الجزایر را تاکنون با شکست مواجه کرده است.

۲- بر اساس ماده دو این بیانیه، آمریکا متعهد شده بود که تمام سپرده‌های ایران را به حسابی با نام حساب امانی نزد بانک مرکزی الجزایر بگذارد اما هیچ کدام از سپرده‌های بانکی را به این حساب منتقل نکرد و در این بیانیه جزای حقوقی‌ای هم برای عدم رعایت مفاد قرارداد دیده نشده بود تا ایران بتواند در برابر این عهدشکنی‌ها واکنشی نشان داده و یا شکایتی را به مراجع ذی صلاح بین‌المللی ارائه دهد.از طرف دیگر در بحث مسائل اقتصادی و آزادسازی اموال ایرانی آمریکا متعهد بود که تمام وجوه نقدی و غیرنقدی ایران در نزد بانک فدرال و شعب خارجی بانک‌های آمریکایی را به ایران بازگرداند که تنها مبلغ ناچیزی از این اموال را به حساب امانی در الجزایر منتقل کرد.

۳-یکی دیگر از مسائل مورد نظر در این بیانیه، استرداد دارایی‌های خانواده پهلوی به ایران بود که این بند نیز هیچ‌گاه محقق نشد.مریکا حتی دارایی نزدیکان شاه در خارج از ایران را نیز مسدود و نقل و انتقال آنها را ممنوع اعلام نکرد و هنوز هم بنیاد پهلوی با سرمایه‌گذاری‌هایی که به وسیله اموال ایران انجام داده، هزینه اقدامات سیاسی بسیاری از نیروهای ضد انقلاب رادر خارج از کشور فراهم می‌کند.

از مقدمه طولانی فوق که بگذریم به درسی که تاریخ پیش روی تیم مذاکره کننده هسته ای گذاشته است می رسیم !

در مذاکرات اخیر نیز شاهد تعهداتی از سوی دولت های غربی از جمله آمریکا هستیم :

بخشی از این تعهدات عبارتند از :

۱-پذیرش حق غنی سازی ایران بنا به ادعای تیم مذاکره کننده هسته ای کشورمان از جمله وزیر خارجه

۲-برداشته شدن تحریم هایی که به بهانه هسته ای وضع شده اند.

۳-هیچ یک از مراکز غنی سازی تعطیل نمی شود و فردو و نطنز به کار خود ادامه می دهند و برنامه آب سنگین اراک با وضعیت کنونی ادامه می یابد و هیچ ماده ای از کشور خارج نمی شود و تمام مواد غنی شده در کشور می ماند. تحریم های موجود به سمت کاهش پیش خواهد رفت، هیچ تحریمی اعمال نخواهد شد، منابع مالی ایران بازخواهد گشت.

بلافاصله پس از این توافق که از سوی دولت محترم یک پیروزی بزرگ خوانده شد مقامات آمریکایی تک تک این تعهدات را زیر سوال بردند و با زبان تحقیر با ملت ایران سخن گفتند که به عنوان نمونه به یکی از مصاحبه های جان کری وزیر امورخارجه اشاره می کنیم ؛

۱-گروه ۱+۵ در گام بعدی برای از بین بردن تجهیزات و سانتریفیوژ‌های ایران مذاکره خواهد کرد.

۲-واقعیت این است که این توافق توانسته امنیت اسرائیل را و منطقه را افزایش دهد.

۳-حالا در این ۶ ماه در مورد اوراق کردن مذاکره می‌کنیم، در مورد محدودیت‌ها مذاکره می‌کنیم، شما نمی‌توانید از آنجایی شروع کنید که هدف نهایی شماست.

۴-هیچ حقی برای غنی‌سازی ایران وجود ندارد. ما حق غنی‌سازی را به رسمیت نمی‌شناسیم. این موضوع در «ان‌پی‌تی» نیز روشن است. بسیار بسیار روشن است که هیچ حقی برای غنی‌سازی وجود ندارد.

۵-توافقی برای اینکه آن‌ها می‌توانند غنی‌سازی کنند، انجام نشده. آن‌ها می‌توانند در این مورد مذاکره کنند. آن‌ها تنها در صورتی ممکن است به غنی‌سازی محدود نظیر چند کشور دیگر دست یابند که تمام آنچه که برای اثبات صلح‌آمیز بودن برنامه‌شان لازم است، انجام دهند. بنابراین، ایران برای رسیدن به آن نقطه موانع دشواری پیش رو دارد. هیچ حقی وجود ندارد و این توافق هم هیچ حقی نداده است. داشتن یک برنامه صلح‌آمیز هسته‌ای به این معنی نیست که شما حق غنی‌سازی دارید.

۶-این توافق این امکان را فراهم کرد زمانی که «در حال مذاکره برای اسقاط و در حال مذاکره برای اقدامات سختگیرانه‌تر هستیم»، اطمینان داشته باشیم که برنامه هسته‌ای آن‌ها بیش از پیش گسترش نمی‌یابد تا تهدیدی برای اسرائیل باشد.

به دولت محترم باید این نکته را گوشزد کرد که «داوری عادل تر از تاریخ در تاریخ نیست » و درس تاریخ پیش روی تیم مذاکره کننده هسته ای است ...

از دیروز تا امروز آمریکا نشان داده است که قابل اعتماد نبوده و به تعهدات خود پایبند نیست ...

حال اختیار با دولتمردان ...به دشمنان اعتماد می کنند یا از درس تاریخ عبرت می گیرند ...

روزها و ماه های آینده به خوبی نشان خواهد داد که چه داده ایم و چه گرفته ایم ...