به گزارش خبرنگار سرویس اجتماعی شیرازه، 17 مرداد هر سال به مناسبت شهادت شهید صارمی خبرنگار ایرانی حاضر در افغانستان، روز خبرنگار نامیده می‌شود. برخلاف تصوری که خبرنگاری را یک حرفه کم‌خطر و بی‌دردسر می‌پندارند، این حرفه که رسالتش پیام‌رسانی واقعیت به جامعه در مسیر ارزش‌ها می‌باشد، یکی از دشوارترین مشاغل محسوب می‌شود که نه زمان می‌شناسد و نه مکان. شیرازه به این مناسبت و برای تقدیر از خبرنگاران و جامعه رسانه‌‌ای استان، ویژه‌نامه‌ای را بدین منتشر می‌کند.

در ادامه شیرازه از میان خیل عکاسان باسابقه، خوش ذوق، ماهر و عنوان‌دار شیرازی به معرفی برخی از عکاسان جوان و با انگیزه می پردازد. امیدواریم در آینده بتوانیم در خدمت سایر عکاسان زحمتکش نیز باشیم.

«امین فائضی»، یکی از جوان‌ترین عکاسان شیرازی متولد آخرین ماه تابستان سال 1370 می‌باشد. کار عکاسی خبری را از سه سال پیش با پایگاه خبری شیرازنا آغاز کرده و اکنون در خبرگزاری فارس و هفته نامه شهر راز مشغول فعالیت است.

فائضی عکاس خبرگزاری فارس: دوربینم 20 کیلو وزن دارد!/ گزارش سبد کالا از تاثیرگذارترین عکس‌هایم است

دوربین عکاسی عکاس خبرگزاری فارس حدود 16 میلیون تومان قیمت دارد و به گفته وی البته با اغراق نزدیک 20 کیلو وزن دارد که البته سنگینی وزن دوربین هم از مشکلاتی است که تنها عاشقان عکاسی آن را احساس نمی‌کنند.

فائضی کار همه عکاسان خبری شیراز را خوب توصیف و اظهار کرد: کار سینا شیری و مجید عسگری پور را همیشه دنبال می‌کنم.

وی در پاسخ به این سوال که «بهترین هدیه ای که گرفتید، چه بوده است»، گفت: تصویر سال بود که 5 تا از عکس سینما سلام برگزیده شد.

عکاس خبرگزاری فارس گزارش تصویری سینما سلام و سبد کالا را از تاثیرگذارترین گزارش تصویری‌های خود برشمرد و درخصوص «خط قرمز عکاسی خبری» گفت: خط قرمز در عکاسی این است که این هنر به ابزاری برای تحقیر افراد جامعه تبدیل نشود.

وی در پاسخ به سوال خبرنگار ما مبنی بر اینکه «آیا عکاسی خبری شغل محسوب می‌شود»، تصریح کرد: اگر امنیت شغلی داشته باشیم، عکاسی خبری هم شغل است.

این عکاس جوان شیرازی «مهمترین دغدغه و مشکل یک عکاس خبری» را نگرانی برای فرسوده شدن و ضربه خوردن تجهیزات و از همه مهمتر نداشتن امنیت شغلی دانست و به علاقه‌مندان عکاسی خبری توصیه کرد: عکاسی خبری در ایران شغل پردرآمدی نیست و کسی که وارد این عرصه می شود، باید به این هنر علاقه داشته باشد تا موفق و تاثیرگذار شود.

«محمدهادی خسروی» یکی دیگر از عکاسان جوان و مطرح شیراز است که خود را یک شیرازی نسبتا متفاوت می‌داند و می‌گوید که متولد سال 1362 است. خسروی که کارش را از سال 82 با عکاسی از مراسم اعتکاف آغاز کرده است، بر این باور است که هیچ وقت فکر نمی‌کرد واقعا روزی عکاس شود!

محمدهادی خسروی: زمانی ارزش تجهیزاتم از قیمت پراید بالاتر بود!/ گزارش سفر رهبر انقلاب به فارس بهترین عکس من است

تداوم عکاسی‌ها موجب شد تا او هم عکس‌های بهتری بگیرد و هم کم کم شناخته شود. محمدهادی خسروی سال ۸۷ کار رسمی خود را با سایت خبری روایت شروع کرد. سپس با پیشنهاد و معرفی یکی از دوستانش به خبرگزاری برنا رفت. خبرگزاری مهر و خبرگزاری فارس مقصدهای بعدی کار او بود و اکنون عکاس خبرگزاری تسنیم است. در کنار کار خبری، عکاسی صنعتی و آموزش عکاسی هم انجام می‌دهد.

خسروی در پاسخ به سوال خبرنگار شیرازه که دوربین شما چقدر می‌ارزد، گفت: مهمه؟! خب دوربینی که دست من هست ابزار یک کار حرفه‌ای است و مسلما قیمت نسبتا بالایی داره. روزگاری ارزش تجهیزاتم از قیمت یک پراید هم بیشتر بود، امروز "پراید سواری” خیلی خاص شده و با توجه به قیمت‌، پراید جزو خودروهای لوکس به حساب میاد که در این مقایسه امروز دوربین و تجهیزاتم ارزش چندانی ندارند.

وی برای معرفی بهترین عکاس فارس و کشور به ما چنین توضیح داد: این سوال خیلی درست نیست! عکاسی شاخه‌های بسیار زیاد و متنوعی داره. هر عکاس در شاخه یا حالا ممکنه در چند شاخه تبحر و توانایی بیشتری داشته باشه. یکی در خبری، یکی ورزشی، یکی مستند اجتماعی، یکی در عکاسی طبیعت و مثلا شاخه‌های دیگر. در هر شاخه می‌شه "بهترین‌ها”یی رو پیدا کرد، اما هرگز قائل به این نیستم که یک نفر حتی در یک رشته بهترین باشه. چون در هنر همیشه یک "بهتر” وجود داره. ما به دفعات دیدیم که یک عکاس تازه کار عکسی را می‌گیرد که آن بهترین‌ها هم تا به حال نگرفتند و این عکس حسابی گل می‌کند و مثلا در چند جشنواره و مسابقه می‌درخشد. زمانی کسی بهترین عکاس هست که رودستش کسی نباشد و کسی بهتر از او نتواند عکس بگیرد که خب اینچنین نیست.

عکاس خبرگزاری تسنیم در پاسخ به سوالات «به چه عکس و عکاسی باید اجازه داد؛ یا به عبارتی بهترین عکس یا عکاس شایسته دریافت جایزه از نظر شما چی و کیست؟ بهترین هدیه ای که گرفتید چی بوده؟ بهترین هدیه‌ای که می‌توان به یک عکاس داد چیست»؟ چنین می‌گوید: این خیلی نسبی هست. همونطور که گفتم گاهی پیش می آید که یک عکاس تازه کار عکسی را می‌گیرد که حرفه‌ای‌های با سابقه، با حیرت به اون عکس نگاه می‌کنند و تحسینش می کنند. لذا تحسین "عکس” منطقی‌تر از تحسین "عکاس” هست و عکاس اگر مورد تقدیر قرار می‌گیره بابت "یک عکس” یا "یک مجموعه عکس” خوبی هست که گرفته است.

بهترین هدیه‌هایی که تا الان گرفتم معنوی بودند نه مادی. فرصت و توفیق حضور در بعضی اماکن و مراسم که به افراد دیگر اجازه نمی دهند، اما به واسطه عکس و عکاسی این فرصت به من داده شد و امکان ملاقات و مصاحبت با افراد ارزشمند و بزرگوار. اینها بهترین هدیه‌هایی بوده که در کار عکاسی خبری نصیب‌م شده است.
اما دیگران اگر بخواهند به عکاس هدیه‌ای بدهند، نمی‌تواند معنوی باشد، چون به خزانه‌ی معنویات دسترسی ندارند تا از آنجا بتوانند چیزی به عکاس بدهند. لذا ناچارند هدیه‌ مادی بدهند. خب، هدیه مادی چه فرقی می‌کند چی باشد: پول نقد، یک دوربین عالی با تعدادی لنز خفن! یا حتی یک خودرو لوکس مثل پراید! قطعا هرچی ارزش مادی آن بیشتر باشد، بهتر و دلچسب‌تر خواهد بود.

وی در پاسخ به سوال «بهترین و تاثیرگذارترین عکسی که تا حالا گرفتید چه بوده است»، گفت: بهترین عکس یا صحیح‌تر این است که بگویم بهترین عکاسی که کردم، عکاسی از امام خامنه‌ای و حاشیه‌های سفر ایشون به استان فارس در سال ۸۷ بود و به زعم خودم تاثیرگذارترین عکسی که داشتم گزارش تصویری از مدرسه تاریخی خان بود که موجب شد اعتبارات زیادی برای مرمت این مدرسه‌ی تاریخی که روزگاری محل تدریس ملاصدرای شیرازی بوده تخصیص داده بشود.

وی خطر قرمز حرفه عکاسی را این‌چنین تعریف می‌کند: جایی که موجب تباهی اخلاق، انسانیت و ارزش‌ها شود. جایی که عکاسی در خدمت شیطان و بدی‌ها قرار بگیره و جایی که هدف (خوب) وسیله (و راه بد) را توجیه کند.

در عکاسی خبری استهلاک تجهیزات زیاد است

عکاس خبرنگاری تسنیم درباره دغدغه عکاسان به شیرازه گفت: اگر از دغدغه و مشکلات مادی بگذریم، تلاش عکاس برای گرفتن بهترین و تاثیرگذارترین عکس خبری دغدغه او محسوب می‌شود که در این راه البته مشکلات زیادی سر راهش قرار دارد. برخوردهایی که گاه از طرف مردم یا مسئولین می‌شود، موانع و چالش‌هایی که عکاس برای گرفتن یا منتشر کردن عکس خبری در حداکثر سرعت داره (مثل بُعد مسافت یا دسترسی به اینترنت و قطعی اون) شرایط مختلف آب و هوا و خطراتی که در معرض اون‌ها قرار داره مشکلاتی هستند که عکاس خبری با اون‌ها دست و پنجه نرم می‌کند که همین باعث شده عکاسی خبری و خبرنگاری یکی از مشاغل سخت دنیا محسوب شود.

وی به علاقمندان عکاسی چنین توصیه می‌کند: عکاسی خبری بعد از استعداد و توانایی جسمی، فقط علاقه می‌خواهد و تجهیزات خوب. کسی روی عکاسی خبری حساب شغل و درآمد باز نکند که این بزرگترین اشتباه است. عکاسی خبری یک کار متنوع و هیجان انگیز اما بدون ساعت کار مشخص هست. اگر عکاس، علاقه و شوق کار خبری را نداشته باشد، عامل محرکی برای ادامه این کار نخواهد داشت. چه بسا حتی در این کار از سوی سازمان رسانه‌ی خودش نیز کرامت و ارزش‌های انسانی و هنری او پاس داشته نشود که به دفعات شاهد این مسئله حتی در خبرگزاری‌های مطرح و نامدار ایران بودیم. توصیه می‌کنم اگر کسی قصد ورود به این عرصه رو داره تحقیق و پرس‌جوی کافی را انجام بدهد تا با آگاهی کافی و چشمانی باز وارد این عرصه بشود و از خسارت به عمر خودش جلوگیری کند.

برای خودم و همکارانم در عرصه خبر و خبررسانی دعا می‌کنم این کار و تلاش در جهت رضایت خدا و خلق خدا باشه و به نحوی در این راه حرکت کنیم که عاقبت و آخرتی نیک و آباد و خیر برای ما رقم بخورد. به همه‌ همکاران خوبم به خصوص اهالی خبرگزاری تسنیم در فارس خسته نباشید و خدا قوت می‌گم و آرزوی توفیق و سربلندی در دنیا و آخرت برای همه به خصوص شما دوستان خوب "شیرازه‌”ای دارم.

«بهار رزمی» از عکاسان جوانی است که چند سالی است وارد این عرصه شده و بهار کاری خود را سپری می‌کند. او حرفه عکاسی را شغل می‌داند و معتقد است عکاسی دومین شغل سخت جهان است.

وی در گفتگو با خبرنگار شیرازه خود را اینگونه معرفی کرد: بهار رزمی عکاس خبرگزاری پانا هستم متولد شهریور ماه سال هفتاد و چهار. از سال هشتاد و هفت که وارد هنرستان شدم رشته عکاسی رو انتخاب کردم و از تابستان هشتاد و هشت در پانا که آن زمان با سرپرستی آقای مرتضی نوشاد اداره می شد به صورت افتخاری وارد عرصه خبر شدم، از سال گذشته که سرپرست پانا را خانم مریم زوبین  برعهده گرفت به صورت فعال تر و تحت عنوان دبیر بخش عکس در پانا مشغول به کار شدم و در حال حاضر به عنوان عکاس این خبرگزاری به سرپرستی خانم ملیحه فرید فر مشغول هستم.

رزمی درباره قیمت دوربین عکاسی‌اش می‌گوید: من حدود چهار سال پیش دوربین خودم را خریداری کردم و در آن زمان حدود یک میلیون و نیم قیمت داشت، البته در حال حاضر دوربین عالی و قوی محسوب نمی شود و در بعضی وضعیت ها عکاسی را دشوار می کند ولی همچنان به من وفادار است.

وی انتخاب بهترین عکاس را سلیقه شخصی دانست و گفت:  از طرفی هم از نظر سواد و شعور عکاسی و نگاه عکاس در انتخاب بهترین عکاس تاثیر بسیاری دارد. ما در استان عکاسان خبری فوق العاده باسواد و عالی داریم اما از نظر من به عنوان یک عکاس کم تجربه رضا قادری، عکاس خبرگزاری ایرنا بهترین عکاس استان فارس و به جرات می توان گفت یکی از بهترین های کشور هستند که ایشان و آثارشان تاثیر زیادی در پیشرفت من داشته و خواهند داشت.

بهار رزمی درباره بهترین هدیه‌ای که گرفته به شیرازه چنین گفت: بهترین هدیه که دریافت کردم همیشه تقدیر و تحسین آثارم از جانب خانواده و سرپرست خبرگزاری بوده است. هر بار که موفقیتی چشم گیر داشتم تشویق عزیزانم برای من بهترین هدیه بوده است. اما تقدیرنامه ای که در اولین روز خبرنگاری که وارد عرصه خبر شدم از دست رییس سازمان دانش آموزی آن زمان دریافت کردم بی اندازه برای من باارزش بود و اولین موفقیت رسمی من در کار خبر بود.

عکاس خبری دومین شغل سخت دنیاست/گزارش 13 آبان پارسال بهترین عکس من است

وی افزود: برای یک عکاس بهترین هدیه دیده شدن و تایید شدن آثارش در جامعه است. عکاس خبری با داشتن دومین شغل سخت دنیا از وجود خودش برای کارش مایه می گذارد و حقیقتا کسی که از جانش مایه می گذارد چشم داشتی به هدایای مالی ندارد.

وی ادامه داد: برای یک خبرنگار یا عکاس خبری صحنه ها و موقعیت هایی پیش می آید که شاید مردم عادی در تمام طول عمر خود از نزدیک با این صحنه ها مواجه نشده باشند. عکاس خبری که باید این صحنه ها را به تصویر بکشد با هر روحیه و شخصیتی که باشد گاه به شدت تحت تاثیر قرار می گیرد. گاهی ممکن است بخندد، گاهی گریه کند، گاهی بترسد و ...

عکاس خبرگزاری پانا درباره بهترین عکسی که تا حالا گرفته است به خبرنگار ما گفت: یکی از بهترین گزارش تصویری های من از نظر خود من سیزده آبان ماه سال گذشته و راهپیمایی روز دانش آموز بود. در آن روز واقعا در محیط غرق شده بودم آنقدر که اصلا متوجه گذر زمان نمی شدم و خودم و خبرگزاری نیز از نتیجه کار بسیار راضی بودیم.

رزمی خط قرمز برای یک عکاس خبری دختر را زیاد دانست و افزود: به خاطر دختر بودن بسیاری از اماکنی که آقایان به راحتی اجازه حضور دارند نداریم و به این دلیل موقعیت را از دست می دهیم.ا ین مسئله همواره برای شخص من بسیار آزار دهنده بوده است و بارها به این مسئله اعتراض کرده ایم. من خودم تفاوتی در توانایی هایم با یک عکاس مرد نمی بینم. اما به هر صورت این خط قرمز برای عکاسان خانم وجود دارد. گرچه امید دارم و تلاش می کنم این خط قرمز برداشته شود.

این عکاس جوان با بیان این‌که عکاسی هم می‌تواند یک شغل محسوب شود، گفت: تعریف از شغل برای من این است که فعالیتی مفید در ارتباط با رشته تحصیلی باشد که از آن لذت برده و هزینه های روزانه را تامین کند. از نظر من عکاسی خبری شغل محسوب می شود و می توان در در آن فعال و بسیار موفق بود.گرچه بسیاری از عکاسان خبری امنیت شغلی ندارند و این شاید دغدغه و مشکل مهم ما باشد. امروز بر سرکار هستیم اما فردا وضعیت نامعلوم است. چرا که در بعضی از خبرگزاری ها و از نظر بعضی سرپرست ها عکس جایگاه مهمی نسبت به خبر ندارند و عکاس از دید آن ها کار مهمی را انجام نمی دهند. بعضی از عکاسان ضمن عکاسی به خبرنگاری هم مشغول می شوند چون امنیت شغلی یک خبرنگار به مراتب بیشتر است.

رزمی ورود به عرصه خبر و عکاسی را شرایط سخت توصیف کرد و افزود: به نظر من کسی که وارد عرصه خبر می شود به کارش اعتیاد پیدا می کند و برای شغلش زندگی می کند. بسیاری از فعالیت های مردم عادی را ندارد. وقت کافی برای زندگی شخصی ندارد و ساعت کاری خاص و مشخص هم برایش تعریف نشده است.اما با وجود این مشکلات باز هم خارج شدن از عرصه خبر کار فوق العاده سخت است.توصیه من این است اگر کسی مایل به ورود به دنیای خبر است باید خوب فکر کند و بعد تصمیم بگیرد. چون شرایطی بسیار سخت در مقایسه با دیگر مشاغل دارد. عکاسان خبری کمتر دیده می شوند همیشه خیلی خوب می بینند و ثبت می کنند اما همیشه و همیشه کمتر دیده می شوند و به همین دلیل کمتر توجهی به آنها در مقایسه با خبرنگاران می شود.اما عشق به کار و هدفی که در بیشتر عکاسان خبری وجود دارد همواره آنها را سرپا و فعال و پویا نگه می دارد.خبرنگار و عکاس چشم و گوش مردم است باید بداند چه مسئولیت خطیری را بر عهده گرفته است.باید تلاش کند تا گره ای از مشکلات مردم باز کند و بداند برای خدا کار می کند و در محضر خداوند مسئولیت بزرگی دارد.باشد که همگی قدر بدانیم.

«هانیه حسین‌پور» یکی دیگر از عکاسان جوان و با انگیزه شیرازی است که چند سالی است در این عرصه حضور فعال دارد
حسین پور متولد اردیبهشت‌ماه سال 1374 است و از سال 89 عکاسی را شروع کرده و اسفندماه سال 90 وارد خبرگزاری پانا شده است. او با دوربین عکاسی دو میلیونی خود درباره بهترین عکاس به شیرازه گفت: به نظر من هر عکاس و هنرمند سبک و زاویه دید خاص خودش را دارد و نمیتوانیم افراد را در سبک هایشان با هم مقایسه کنیم. هر کسی به نوبه خود بهترین است.

حسین‌پور بهترین عکس را چنین توصیف کرد: از نظر من عکسی هست که علاوه بر داشتن نور، زاویه و کادربندی مناسب احساس رو به بیننده منتقل کند. و کسی که عکسی با این خصوصیات بگیرد،میتواند شایسته دریافت جایزه باشد. فکر می کنم بهترین هدیه مادی که میتوان به یک عکاس داد تجهیزات عکاسی باشد

این عکاس جوان شیرازی عکاسی از بچه های ساکن در شیرخوارگاه ولی عصر را بهترین عکس خود دانست و درباره خط قرمز حرفه عکاسی به شیرازه گفت: به نظرم عکاسی می‌تواند خط قرمز نداشته باشد اما متاسفانه می‌بینیم که در عکاسی خبری خط قرمزها بسیار زیاد هستند.

او حرفه عکاسی را شغل ندانسته و می گوید: عکاسان  در مقابل کار بسیار سختی که انجام می‌دهند، نتیجه و یا حقوق مطلوبی دریافت نمی‌کنند.

حسین‌پور به علاقه‌مندان این حرفه توصیه کرد: باید عاشق این کار باشید تا بتوانید سختی ها و مشکلاتش را تحمل کنید.