«افق»؛ استعداد تبدیل صداوسیما به یک دانشگاه را دارد
اگر شبکههای متعدد تلویزیونی و رادیویی تاکنون نام شهید «شاهرخ ضرغام» را به گوش مخاطبین نرساندهاند و اگر اطلاعرسانی نامناسب واحد مرکزی خبر باعث سردرگمی مردم در شناخت ماهیت پدیده جدید «داعش» شده و اگر مردم هنوز نمیدانند که در دل همسران شهدا چه میگذرد، اکنون افق این بار را بر دوش میکشد.
یکی از ویژگیهای شبکه افق که آن را از سایر تک برنامههای خوب سایر شبکههای رسانه ملی متمایز میکند، تلاش برای ارتقای سطح کیفی و فنی برنامههای تولیدی است. در واقع همان محتوایی که در برخی از شبکههای دیگر با کیفیت فنی و حرفهای پایین تولید میشده است، اکنون توسط برنامهسازان جوان حزباللهی که تسلط بالایی بر جدیدترین فناوریهای تولید برنامه تلویزیونی دارند، ارائه میشود.
در همین چند ماهی که افق به صورت آزمایشی در دسترس مخاطبین قرار گرفته، با وجود برخی نقصهای فاحش که باید فورا فکری به حال انان بشود، توانسته نظر بسیاری از خانوادههای مذهبی و انقلابی را به خود جلب کند و با برنامههای متنوع، سلایق مختلف را پای این شبکه بنشاند.
بنا بر اعلام مدیران این شبکه، بزودی و پس از آغاز رسمی کار افق که به صورت روزانه ۷ ساعت برنامه تولیدی خواهد بود، برنامههای زنده خبری و تحلیلی نیز به کنداکتور افق اضافه میشود تا بتواند به همه نیازهای مخاطبین پاسخ بدهد.
البته چشم اسفندیار این شبکه را نیز نباید فراموش کرد: «چگونگی پر کردن آنتن.» به دلیل کمبود محتوای تولیدی باکیفیت در این حوزه، افق راه سختی برای به روز نگه داشتن خود دارد. همین مساله پر کردن انتن است که سبب شده تا افق به دنبال دوبله برخی سریالهای عربی و ترکیهای برود که از لحاظ سطح کیفی بسیار نازل هستند و مایهٔ ناخرسندی مخاطبین.
«رستاخیر تفنگها» و «قلبهای شکسته» دو سریالی هستند که طی این مدت از شبکه افق پخش شدهاند و واقعا نتیجهای به جز عوض کردن شبکه توسط مخاطبین نداشتهاند؛ سریالهای که از نمونههای مشابه وطنی خود هم بسیار نازلتر و بیکیفیتتر هستند و اصلا مشخص نیست بر اساس کدام اولویت در دستور پخش این شبکه قرار گرفتهاند.
با این حال، سایر برنامههای این شبکه با کیفیت قابل قبول خود توانستهاند این خلاء را جبران کنند. برنامههایی همچون «شاهد عینی» که با اجرای توانمند «وحید یامینپور» توانسته به یکی از پربینندهترین برنامههای این شبکه تبدیل شود و همچنین «نیمه پنهان ماه» که به گفتگو با همسران شهیدان اختصاص دارد، از دیگر برنامههای تولیدی خوب و باکیفیت این شبکه محسوب میشود.
یکی از ابداعات شبکه افق هم استفاده از موضوعات قرآنی و انقلابی برای تولید میان برنامه است تا به جای تصاویر تکراری و خسته کننده گل و گیاه که به صورت مکرر از شبکههای مختلف تلویزیون پخش میشود، حتی میان برنامههای کوتاه این شبکه هم در پیاده کردن رسالت آن نقش موثری داشته باشند. کلیپهای موسیقی پخش شده در افق هم یک سر و گردن از کارهای مشابه بالاتر است و استفاده از خوانندگانی همچون حامد زمانی و محسن چاووشی توانسته نظر مخاطبان را به خود جلب کند.
توجه به موضوعات و مسائل روز جامعه نیز از دیگر رویکردهای موفق شبکه افق است. پرداختن به مساله مهاجرت دانشجویان و نخبگان، پیگیری منافع ملی ایران در حوزه روابط بینالملل و پرداختن صریح و آسیبشناسانه به مسائل اجتماعی، از جمله محورهای اصلی برخی برنامههای این شبکه است.
مستند «این راه» درباره مهاجرت دانشجویان به هندوستان
اما برگ برنده این شبکه را باید مستندهای جذاب و بدیع آن دانست که بخش اعظم تولیدات افق را تشکیل میدهد. در همین یکی دو ماه راهاندازی آزمایشی این شبکه، مستندهای جنجالی و خبرسازی از آن پخش شده که به سرعت در فضای مجازی منتشر شد و واکنش کاربران را نیز برانگیخت.
البته حجم بالای انتشار این مستندها در شبکه افق سبب شده تا بیننده نتواند افق را یک شبکه متنوع که همه نوع برنامه در خود دارد، بداند و بیشتر آن را یک شبکه «مستند انقلابی» ارزیابی کند؛ موضوعی که با تولید برنامههای زنده و سریالهای تلویزیونی میتواند رفع شود.
مسئولان این شبکه باید بدانند که صرفا با تولید مستند نمیتوانند یک شبکه تلویزیونی را بگردانند و در صورت ادامه این وضعیت، قطعا ریزش شدید مخطاب در انتظار افق خواهد بود. این شبکه اگر میخواهد مخاطبان اندک فعلی خود را افزایش دهد، باید به سمت استفاده از همه ظرفیتهای هنری و فرهنگی انقلاب اسلامی برود و با دوری از انحصارگرایی، زمینه را برای شکلگیری یک مجموعه متخصص و متعهد هنری فراهم کند.
در مجموع و با در نظر گرفتن این مساله که «افق» در حال طی کردن دوران پخش آزمایشی خود است، باید گفت که این شبکه توانسته در مسیر تحقق اهداف تاسیس خود حرکت کند و با وجود برخی ایرادات جدی که امید است در دوران پخش رسمی دیگر شاهد آنها نباشیم، تکانی به وضعیت فعلی شبکههای صداوسیما بدهد.
اگرچه افق در چند ماه پخش آزمایشی خود هنوز نتوانسته جمعیت زیادی از مردم را پای آنتن خود بنشاند اما میتوان امید داشت که در مسیر تکامل گام بردارد؛ اگر یک درک صحیح رسانهای را مدنظر خود و برنامهسازان قرار دهد.