بعضی اشکال کرده بودند که مفسد في الأرض کسی است که "اقدام مسلحانه" علیه امنیت جامعه کرده باشد؛ حال آنکه سران فتنه دست به اسلحه نبرده بودند. هرچند ماده 286 قانون مجازات اسلامی جایی برای این اشکال باقی نگذاشته، اما این قبیل دوستان -که بعضاً از ارادتمندان مرحوم آیت الله منتظری هستند - را ارجاع می دهم به نظرات فقهی آن فقیه فقید. مدتی قبل، حین انجام یک پژوهش فقهی-حقوقی به نظرات فقهی مرحوم آیت الله منتظری در زمینه «إفساد في الأرض» برخوردم، که دو نکته مهم در آن به چشم می خورد:

1. مفسد في الأرض لزوماً محارب نیست. به این معنا که شخص می تواند مفسد في الأرض باشد، ولی اقدام مسلحانه انجام نداده باشد و حتی ترس عمومی ایجاد نکرده باشد. (یعنی تشهیر السلاح و إخافة الناس که شرط محاربه است در إفساد في الأرض شرط نیست)

2. تعریف إفساد في الأرض عبارت است از انجام هر عملى كه مسير عادى و سلامت امنيتى يا اخلاقى يا اقتصادى جامعه را بر هم زند و موجب تباهى در نظام آن گردد؛ و به طور کلی، سلامت عادى يك مجتمع انسانى را بر هم مى‌زند.

لذا بر اساس نظریه فقهی مرحوم آیت الله منتظری هم که کاملاً منطبق بر قانون مجازات اسلامی است، سران فتنه را باید به جرم «إفساد في الأرض» اعدام کرد. امید آنکه بعضی جاهلان لجوج یا مُغرضان عنودی که به دنبال رفع حصرند سر عقل آیند و بفهمند وقتی رهبر انقلاب می فرمایند: «جرم اینها بزرگ است و اگر اینها محاکمه شوند حکمشان خیلی سنگین خواهد بود» منظورشان از این "مجازات سنگین" چیست! به طالبان رفع حصر که دوستی شان با موسوی و کروبی بیشتر به دوستی خاله خرسه شبیه است، توصیه می کنم بگذارند این دو نفر در همین حصر زندگی شان را بکنند! چون رفع حصر همان، و محاکمه و اعدام هم همان!

پ.ن:

1. متن نظریه آیت الله منتظری: در عنوان «افساد» -نه از نظر لغت و نه از نظر مصطلح قرآنى و روايى و فتاواى فقها- قيد سلاح اخذ نشده است؛ هر چند بر همۀ افراد «محارب» عنوان «مفسد» نيز صادق است. همچنين شرط «اخافة الناس» نيز در عنوان «افساد» و در «مفسد» لحاظ نشده است. عدم اعتبار سلاح و اخافة در عنوان افساد با تتبّع در آيات قرآنى به خوبى روشن مى‌شود.. كلمۀ «فساد» در برابر صلاح و سلامت است. و ظاهرا مقصود از عنوان «افساد فى الارض» كه در آيۀ 33 سورۀ مائده به آن اشاره شده است، انجام هر عملى است كه مسير عادى و سلامت امنيتى يا اخلاقى يا اقتصادى جامعه را بر هم زند و موجب تباهى در نظام آن گردد. هر چند ايجاد هر فسادى گناه و جرم است و طبعا استحقاق حدّ يا تعزير يا توبيخى را شرعا در پى دارد، ولى كلمۀ «يسعون» و قيد «فى الارض» كه در آيۀ محاربه در سورۀ مائده آمده است، حكايت از فساد خاصى مى‌كند كه ضرر آن تنها متوجه شخص گناهكار نيست، بلكه سلامت عادى يك مجتمع انسانى را بر هم مى‌زند.(رساله استفتائات، حسینعلی منتظری، ج 2، ص 521)

2. ماده 286 قانون مجازات اسلامی: هركس به‌طور گسترده، مرتكب جنايت عليه تماميت جسماني افراد، جرائم عليه امنيت داخلي يا خارجي كشور، نشر اكاذيب، اخلال در نظام اقتصادي كشور، احراق و تخريب، پخش مواد سمي و ميكروبي و خطرناك يا داير كردن مراكز فساد و فحشا يا معاونت در آنها گردد به گونه اي كه موجب اخلال شديد درنظم عمومي كشور، ناامني يا ورود خسارت عمده به تماميت جسماني افراد يا اموال عمومي و خصوصي، يا سبب اشاعه فساد يا فحشا در حد وسيع گردد مفسد في الارض محسوب و به اعدام محكوم مي‌گردد.