دلواپسی دلواپسان از چیست؟/ باور کنیم «کس نخارد پشت من جز ناخن انگشت من»
متاسفانه سیاستمدارانی که هميشه دم از نقد منصفانه می زدند در برابر کوچکترین نقدی به جان منتقدان می افتند که بی شناسنامه کارت ملی ات کو؟!
به گزارش سرویس سیاسی شیرازه،
«دلواپس» در فرهنگ لغت فارسی به معنی نگران و آشفته است. بر اساس همین
معنا، همه مخلوقات عالم بسته به شرایط می توانند دلواپس باشند؛ اشرف مخلوفات،
انسان که دیگر جای خود دارد. این واژه همزاد همیشگی انسان هاست از تولد تا
مرگ. تا هدف هست، دلواپسیِ نرسیدن نیز هست. تا فرصت هست، دلواپسی فرصت سوزی
نیز هست.
لذا به جرات می توان گفت همه انسان های زنده دلواپسی دارند، ممکن است نوع آن تفاوت داشته باشد اما در وجود این حس در آدمیزاد تردیدی نیست. پس همه دلواپسند. منتهی یک عده دلواپس معیشت خود هستند، عده ای نگران آینده شغلی خود، برخی هم نگران جهیزیه فرزندانشان و ....اما از دل مشغولی ها و دغدغه های شخصی که بگذریم برخی اما دلواپس نظام، کشور، دنیا، دین و آخرت خودشان، ملت و امت هستند و از طرفی یک عده دلواپس مقام و میز و صندلی، منافع گروهی، آقازاده‌ها، اطرافیان هستند.
اصطلاح «دلواپسي» براي اولين بار در اردیبهشت سال 93 در کشور باب شد. پس از برگزاري همايشي با اين نام، این واژه به ادبیات سیاسی ایران ورود کرد. آن زمان برخي از تشكل‌هاي دانشجويي و منتقدان ژنو در لانه جاسوسي امريكا دور هم جمع شدند تا به مسئولان دولتی بگویند که نسبت به عهدی و غیرقابل اعتماد بودن آمریکائی ها نگرانند و دلواپسی فریب دادن و فریب خوردن هستند.
پاسخ دولتمردان به این خیرخواهی اما نه تنها از روی حسن ظن نبود بلکه با سوء ظن سیلی از تهمت ها روانه آنها شد. فضاي بسيار سنگيني برعلیه دلواپسان شکل گرفت. جريان رسانه اي طرفدار دولت كوچكترين نقد و ابراز نگراني از روند مذاكرات هسته‌اي را مخالفت با دولت تعبير و تفسير کردند. برخي مسئولان نیز در این پازل رسانه ای طراحی شده بازی کردند.
هاشمی رفسنجانی در مورد این گروه می‌گوید: « جدید الاسلام ها به جان انقلاب و مردم افتاده اند». روحانی آن ها را «تازه به دوران رسیده» خواند. به جهنم فراخواندن، بی سواد و بی شناسنامه نامیدن دلواپسان توسط رئیس جمهور راه را برای توهین به منتقد باز کرد.
حامیان دولت نگرانی و دلواپسی منتقدین را به سخره گرفتند و با برچسب هایی مانند کاسبان تحریم، دلواپسان را با نتانیاهو مقایسه کردند. از طرف دیگر متاسفانه سیاستمدارانی که هميشه دم از نقد منصفانه می زدند در برابر کوچکترین نقدی به جان منتقدان افتادند که بی شناسنامه کارت ملی ات کو؟!
دغدغه منافع ملي داشتن و دلواپسي براي حفظ حقوق حقه ملت مظلوم اما رشید ایران نه تنها مذموم كه ممدوح است. مقام معظم رهبری امسال در حرم مطهر رضوی فرموند: « ممکن است در یک قضیّه‌ای، یک عدّه‌ای دغدغه داشته باشند؛ دغدغه داشتن جرم نیست؛ دلواپس بودن جرم نیست.»
اشاره مقام معظم رهبری به این طیف منتقدان دولت یعنی «دلواپسان» یعنی این که انتقادات این طیف نه تنها جرم نیست بلکه از سر دغدغه است. و نقد عملکرد دولت با در نظر گرفتن زحمات و تلاش ها قطعا مصداقی از همدلی و همزبانی است. چرا که هدف دولت به گفته خودش پیشرفت کشور است و هدف منتقدان هم جز این نیست؛ یعنی هر دو همدل هستند اما با راهکارهای متفاوت.
واقعیت این است که دلواپسی دلواپسان در موضوع هسته ای از روند مذاکرات است نه تیم مذاکره کننده. اگر واقع بین باشم که «کس نخارد پشت من جز ناخن انگشت من» باید حرف های دلسوزانه همدلان خود را بشنویم و با برچسب زدن و تهمت زدن سعی بر تفرقه افکنی در موضوع ملی که اتفاقا با عزت و شرافت ما گره خورده بیشتر از این آب به آسیاب دشمن نریزیم.
لذا به جرات می توان گفت همه انسان های زنده دلواپسی دارند، ممکن است نوع آن تفاوت داشته باشد اما در وجود این حس در آدمیزاد تردیدی نیست. پس همه دلواپسند. منتهی یک عده دلواپس معیشت خود هستند، عده ای نگران آینده شغلی خود، برخی هم نگران جهیزیه فرزندانشان و ....اما از دل مشغولی ها و دغدغه های شخصی که بگذریم برخی اما دلواپس نظام، کشور، دنیا، دین و آخرت خودشان، ملت و امت هستند و از طرفی یک عده دلواپس مقام و میز و صندلی، منافع گروهی، آقازاده‌ها، اطرافیان هستند.
اصطلاح «دلواپسي» براي اولين بار در اردیبهشت سال 93 در کشور باب شد. پس از برگزاري همايشي با اين نام، این واژه به ادبیات سیاسی ایران ورود کرد. آن زمان برخي از تشكل‌هاي دانشجويي و منتقدان ژنو در لانه جاسوسي امريكا دور هم جمع شدند تا به مسئولان دولتی بگویند که نسبت به عهدی و غیرقابل اعتماد بودن آمریکائی ها نگرانند و دلواپسی فریب دادن و فریب خوردن هستند.
پاسخ دولتمردان به این خیرخواهی اما نه تنها از روی حسن ظن نبود بلکه با سوء ظن سیلی از تهمت ها روانه آنها شد. فضاي بسيار سنگيني برعلیه دلواپسان شکل گرفت. جريان رسانه اي طرفدار دولت كوچكترين نقد و ابراز نگراني از روند مذاكرات هسته‌اي را مخالفت با دولت تعبير و تفسير کردند. برخي مسئولان نیز در این پازل رسانه ای طراحی شده بازی کردند.
هاشمی رفسنجانی در مورد این گروه می‌گوید: « جدید الاسلام ها به جان انقلاب و مردم افتاده اند». روحانی آن ها را «تازه به دوران رسیده» خواند. به جهنم فراخواندن، بی سواد و بی شناسنامه نامیدن دلواپسان توسط رئیس جمهور راه را برای توهین به منتقد باز کرد.
حامیان دولت نگرانی و دلواپسی منتقدین را به سخره گرفتند و با برچسب هایی مانند کاسبان تحریم، دلواپسان را با نتانیاهو مقایسه کردند. از طرف دیگر متاسفانه سیاستمدارانی که هميشه دم از نقد منصفانه می زدند در برابر کوچکترین نقدی به جان منتقدان افتادند که بی شناسنامه کارت ملی ات کو؟!
دغدغه منافع ملي داشتن و دلواپسي براي حفظ حقوق حقه ملت مظلوم اما رشید ایران نه تنها مذموم كه ممدوح است. مقام معظم رهبری امسال در حرم مطهر رضوی فرموند: « ممکن است در یک قضیّه‌ای، یک عدّه‌ای دغدغه داشته باشند؛ دغدغه داشتن جرم نیست؛ دلواپس بودن جرم نیست.»
اشاره مقام معظم رهبری به این طیف منتقدان دولت یعنی «دلواپسان» یعنی این که انتقادات این طیف نه تنها جرم نیست بلکه از سر دغدغه است. و نقد عملکرد دولت با در نظر گرفتن زحمات و تلاش ها قطعا مصداقی از همدلی و همزبانی است. چرا که هدف دولت به گفته خودش پیشرفت کشور است و هدف منتقدان هم جز این نیست؛ یعنی هر دو همدل هستند اما با راهکارهای متفاوت.
واقعیت این است که دلواپسی دلواپسان در موضوع هسته ای از روند مذاکرات است نه تیم مذاکره کننده. اگر واقع بین باشم که «کس نخارد پشت من جز ناخن انگشت من» باید حرف های دلسوزانه همدلان خود را بشنویم و با برچسب زدن و تهمت زدن سعی بر تفرقه افکنی در موضوع ملی که اتفاقا با عزت و شرافت ما گره خورده بیشتر از این آب به آسیاب دشمن نریزیم.
نظرات بینندگان
