به گزارش سرویس سیاسی شیرازه، 2 سال از 24 خردادماه سال 92 می گذرد و حجت الاسلام روحانی که فکر نمی کرد شعارهایش با اقبال عمومی مواجه شود، امروز سکاندار امور اجرائی کشور است. دولت یازدهم با شعار تدبیر و امید با در پیش گرفتن مشی اعتدال از همان ابتدا در داخل کشور بر مسئله مهم و حیاتی نجات اقتصاد و بهبود معیشت مردم متمرکز شد و در خارج از مرزها با شعار تعامل سازنده با جهان دنبال گره گشایی از مشکلات بود.

روز گذشته رئیس جمهور روحانی نشستی با رسانه ها داشت تا گزارشی از تلاش 2 ساله دولت برای تحقق شعارهایش در عرصه داخلی و خارجی ارائه کند. بیشتر سخنان و سوالات خبرنگاران حول مسایل اقتصادی، مذاکرات هسته ای و موضوعاتی همچون عفاف و حجاب و لغو کنسرت ها بود. پاسخ های رئیس جمهور این بار کم حاشیه تر از همیشه و بر مبنای امید بخشی بود. کار درستی که نه تنها مسئولین بلکه تمام کسانی که نوعی با افکار عمومی مرتبط هستند بایستی در انجام این رسالت مهم از هیچ کوششی دریغ نکنند اما نباید در بیان واقعیات، سیاه نمایی کرد که امید از جامعه رخت بربندد و نه وضعیت جامعه را گلستان و مدینه فاضله معرفی کرد بلکه باید با پرهیز از محافظه کاری و در باغ سبز نشان دادن، شفاف و صادقانه با مردم صحبت کرد تا همدلی و همزبانی تعبیر شود.

حسن روحانی گفت که تورم را کنترل و کاهش دادیم، رشد اقتصادی را مثبت کردیم، از رکود عبور کردیم وارد رونق شدیم، 9 میلیون و 200 هزار نفر بیمه درمانی شدند؛ 10 میلیون نفر از حاشیه نشین‌های شهرهای بزرگ تحت پوشش خدمات درمانی قرار گرفتند. 11 میلیون نفر تحت پوشش حمایت  کالایی قرار گرفتند. بازار آرام است و ثبات خوبی دارد. افزایش قیمت ها متناسب با نرخ تورم است و...

این آمار و ارقام امیدوارکننده گرچه می تواند از حیث مبنای محاسبه و استاندارهای آماری درست باشد اما با واقعیات جامعه و کف بازار و در یک کلمه جیب مردم همخوانی چندانی ندارد. مردم که از جیب خود به خوبی آگاهند نمی توانند از آمارهای این چنینی ابراز خوشحالی کنند چرا که گرانی های مکرر نمی گذارد اين خوشحالي دوامی داشته باشد و لبخند شادي از روي چهره مخاطب اميدوار به آمار و ارقام، رنگ مي‌بازد!

 رئیس جمهور روز گذشته گفت: «معیار تورم جیب مردم است. در زمینه گرانی و ارزانی و زندگی هم معیار جیب مردم است.» گرچه اذعان به این موضوه در جای خود اهمیت دارد اما آیا شاخص های آماری که دولت قاطعانه بر صحت آن اصرار می ورزد واقعا بر مبنای جیب مردم محاسبه می شوند؟ مردم این طور فکر نمی کنند و اعتمادی به آمارهای کاهش تورم و رونق اقتصادی و... ندارند چرا که کاهش تورم را در زندگی خود لمس نمی کنند. وقتی نان گران بلای جان مردم! گوشت و لبنیات در سفره ها کمرنگ! دست محرومان از میوه کوتاه و نهایتا سفره ۹۴ کوچک تر از سفره  93 شده چگونه مردم می توانند این دوگانگی را هضم کنند؟

کارشناسان هم با مردم هم نظرند. به عنوان نمونه حسین راغفر استاد اقتصاد دانشگاه الزهرا معتقد است دولت در حوزه اقتصاد هیچ کار مشخص و روشنی انجام نداده است و بسیار عقب است و تصمیمات در این حوزه بسیار کند اتخاذ می‌شود.

ابراهیم نکو عضو کمیسیون اقتصادی مجلس هم می گوید: اگر بخواهیم از زبان مردم تحلیل کنیم، هنوز اتفاقات خوبی در معیشت مردم اتفاق نیفتاده است

دولت مردان باید در عمل مردم را ولی نعمت خود بدانند و بر این باور باشند، مردم در شرایط حساسی قرار دارند و می دانند که سوء تدبیرها و سوء مدیریتها از یک طرف و تحریم های پرشمار استکبار جهانی از طرف دیگر شرایط بسیار سختی را برای آن ها رقم زده است و در این اوضاع و احوال امیدشان پس از خدواند متعال به سرپنجه های تدبیر دولتمردان است.

مردم صبور و مقاوم می خواهند دولت خود را بیشتر به آن ها نزدیک کند و مسائل را صریح و شفاف با آن ها در میان بگذارد. مردم انتظار دارند اگر دولت آن ها را به صبوری و تحمل رنج و مشقت ها فرا می خواند، خود، پیش قراول این حرکت باشد، نه این که به انواع و اقسام مناسبت ها از جمله سالگرد 24 خرداد با همایش های جورواجور حتی در محرومترین نقاط کشور اقدام به ریخت و پاش کند.

باور این موضوع که دولت اعتدال این روزها، نان و بنزین هزار تومانی را دستاورد می خواند و با کوبیدن بر طبل شادانه، جشن می گیرد برای مردم سخت ناگوار است.