به گزارش سرویس سومین حرم شیرازه، جایگاه شیراز به عنوان پایتخت فرهنگی ایران زمین، خاستگاه تاریخ و تمدن ایرانی، مهد تمدن اسلامی، كانون یكتا پرستی، دیار اصحاب اندیشه و سرزمین پاكان و فرهیختگان از دیر باز در حافظه تاریخ مانده است. اما همواره این دیار مقدس از هجوم دشمنان دین در امان نبوده است.

متاسفانه در زمان طاغوت، عده‌ای شهوت پرست با برپایی جشنی در شیراز بر پیشانی این شهر مهر داغی زدند که هنوز پس از گذشت سال ها از آن زمان، در یادها مانده است. گذشته از این اقدام ضددینی حکومت پهلوی، در سال های اخیر هم نوک پیکان جنگ فرهنگی و جنگ نرم دشمن متوجه شیراز است چرا که این شهر موتور محرکه حرکت های اسلامی، انقلابی و الهام بخش در کشور بوده است. اخیرا هم برخی رسانه ها با انتشار گزارشی که اعلام شده ماحصل تحقیقات عده ای در دانشگاه تهران است، شیراز را سکولارترین شهر کشور معرفی کرده اند!

در بخشی از گزارش نوشته شده است: «رابطه کاملاً معناداری میان دینداری و نرخ باروری وجود دارد؛ به این معنا که هر چه میزان دینداری در شهرها بیشتر نرخ باروری در آن شهرها بیشتر است.» این موضوع به هیچ وجه مطلق نیست چرا که فشارهای اقتصادی و سخت شدن زندگی ها موجب شده است تا خانواده ها اعم از مذهبی و غیرمذهبی رغبت چندانی برای زاد و ولد پرتعداد نداشته باشند، آیا می توان چنین خانواده هایی را بی دین خواند؟ اگر شهر زاهدان رتبه یک زالد و ولد را کسب کرده است، ارتباط مستقیم و مطلقی به دینداری ندارد، نه آن که مردمان دیار مذهبی و دیندار نباشند، بلکه زاد و ولد در استان سیستان و بلوچستان به موضوع دیگری ارتباط دارد که نیاز نیست در این مطلب گفته شود.

گر چه باید پذیرفت در شیراز هم مانند بسیاری از کلان شهر های کشور، نرخ ازدواج و طلاق اوضاع خوبی ندارد و برخی آمارها نشان دهنده افزایش عدم تمایل جوانان به تشکیل خانواده است اما به هیچ عنوان نمی توان نتیجه گرفت که آنها اعمال و مناسک دینی(که عنوان شده بیشترین ارتباط را با نرخ باروری دارد) را انجام نمی دهند؟

آیا واقعا مردم شهر شیراز سکولار و دین گریزند؟! مگر می توان در حق مردمی که تاریخشان سراسر گواه دینداری می دهد، جفا کرد؟

تاريخ شهادت می دهد، مردم فارس و شهر شیراز همواره دين دار و ولايت‌ مدار بوده اند به طوری که در زمان آل بویه اولین حکومت دینی در این استان ایجاد شد. در تمامی قرون گذشته هم، عابدان و فقیهانی از این سرزمین برخاسته و الهام بخش سایرین در کشور و حتی جهان اسلام شده اند.
درباره پیشینه دینی و قرآنی شیراز همین بس که ابن بطوطه می گوید: «در شهر شیراز در پیشخوان مغازه‌ها قرآن قرار داده بودند و می‌گفتند علت این کار این است که می‌خواهیم ساعات فراغت را با قرآن مأنوس شویم و به قرآن پناه بریم و به قرائت قرآن مشغول باشیم.»

فارس با بیش از یک‌ هزار و 500 بقعه که 80 مورد آن در شیراز است، جایگاه ویژه‌ای را در کشور و جهان اسلام به خود اختصاص داده است، از طرفی مخاطب شدن مردم فارس برای امام زادگان و پیامبر زادگان و تبدیل شدن فارس به مامن اولیای دین و پر معنی و مضمون دار شدن این موضوع برای مردم شیراز و فارس، جایگاه مذهبی این منطقه را اثبات نمی کند؟

صاحب بزرگترین اجتماع معتکفین، بزرگترین هیئت مذهبی دانش آموزی و دانشجویی و یکی از برترین شهرها در تربیت حافظان و قاریان قرآن و قطب قرآنی کشور، برگزاری برخی مراسم های مذهبی با شرکت بیش از 100 هزار نفر در حرم مطهر احمد بن موسی(ع)، فعالیت بیش از هفت هزار هیئت مذهبی در فارس و 700 هیئت مذهبی در شیراز، همه سندی روشن از دینداری مردم و مقدس بودن این دیار از ایران اسلامی است.

شهر مقدس شیراز به تنهایی بیش از 5 هزار شهید تقدیم اسلام کرده و در سه نوبت میزبان قدوم ولی فقیه بوده است. سفر یازدهم اردیبهشت ماه سال 1387 رهبر فرزانه انقلاب اسلامی به‌ شیراز و سخنان ایشان و توصیف‌هایی كه حضرت‌ آیت الله خامنه ای درباره شیراز و شهروندان فهیم و فرزانه شیراز بیان كردند و از همه مهمتر، مزین کردن نام شیراز به سومین حرم اهل بیت، علاوه بر اینكه جایگاه فعلی شیراز را در تاریخ و فرهنگ ایران زمین متعالی كرد، افق روشنی فرا روی برنامه ریزان و مسوولان این كلان شهر فرهنگی گشود.

تاكید بر غیرت دینی، روحیه سلحشوری و مبارزات مردم شیراز و استان فارس در دوره‌های مختلف و پیشتاز بودن مردم شیراز به ویژه روحانیت این شهر در مبارزه با عوامل ستم و تبدیل شدن این شهر به مركز مبارزه از دیگر خصایل و خصایص مردم شیراز و شهر شیراز است كه در نگاه رهبر انقلاب برجسته شد.

رهبرمعظم انقلاب همچنین ایستادگی شیراز در برابر دین زدایی به ویژه در سالهای 56 و 57 كه عمق سرمایه گذاری ها برای زدودن دین و مذهب از فرهنگ مردم انجام گرفته بود را یك الگو خواندند و حق مطلب را در مورد این شهر و مردم آن اینطور بیان كردند: مردم سرمایه‌گذاری آنها را با عمل خودشان و با ایستادگی خودشان باطل كردند.

علاوه بر همه این ها، شهرستان های فارس هر کدام مزین به نام یکی از ائمه اطهار(ع) و یاران پیامبر اسلام(ص) است، شیراز شهر گنبدهای نیلی، داراب شهر امام حسن مجتبی(ع)، خرامه شهر حضرت زهرا(س)، اقلید شهر امام زمان(عج)، سپیدان شهر 1000 مسجد و شهر امام حسن عسکری(ع)، کازرون شهر سلمان فارسی، استهبان نجف کوچک و شهر قرآنی کشور، فسا شهر امام علی(ع). آیا استانی با این همه ظرفیت دینی و قرآنی و شیراز عصاره ای از مردمان این شهرستان ها را می توان شهر سکولار معرفی کرد؟

به هر حال، این که عده ای دانسته یا دانسته به دنبال استحاله دینی در شیراز هستند هیچ تردیدی وجود ندارد، اما با توجه به این که فرهنگ اسلامی و دینی مردم این دیار ریشه عمیق تاریخی دارد و به نوعی با هویت آنها گره خورده است، به این سادگی ها، کسی نمی تواند چهره ای غیر مذهبی از مردمان این شهر بسازد.