با همه این آمارها و اخبار، مردم رضایت چندانی از خدمات اتوبوسرانی، خصوصا در برخی از خطوط در جنوب شهر ندارند.

1- راننده ها می گویند ما بر اساس ساعت و وقت مشخصی از پایانه ها به سوی مقصد حرمت می کنیم اما بسیاری از اتوبوس ها چنین موضوعی را رعایت نمی کنند، از لحظه حرکت از پایانه تا رسیدن به مقصد، ایستگاه چندان معنی ندارد! هر کسی در هر نقطه ای از خیابان دست بلند کند، اتوبوس توقف کرده و سوار می کند، اما اگر کسی خارج از ایستگاه، ایست قلبی کند، اجازه پیاده شدن ندارد!

2- صندلی های فرسوده و شکسته و پر از نوشته های جور واجور، موضوع دیگری است که مسافران با آن روبرو هستند، معاون اتوبوس رانی شیراز می گوید: نیمی از این صندلی ها را تعویض کرده اند اما در هر اتوبوس فرسوده تقریبا 10 صندلی خراب وجود دارد که امکان نشستن بر روی آن وجود ندارد.

3- متناسب بودن کرایه ها و کیفیت اتوبوس ها مسئله دیگری است. متاسفانه بسیاری از اتوبوس ها، مخصوصا خطوطی که در جنوب و شرق شهر فعالیت می کنند، نه تنها از کولر استفاده نمی کنند، بلکه از نصب یک پرده که در این گرمای طاقت فرسای تابستان پناه مسافران بی پناه باشد، خودداری می کنند، جالب این که کرایه این اتوبوس ها با آن هایی که هم از کولر و هم از پرده استفاده می کنند یکی است!

4- مسابقه رالی برخی خطوط اتوبوس هم یک شگفتی دیگر است که در شیراز اتفاق می افتد، برخی از خطوط که مسیر تردد آنها بین مبدا و مقصد تقریبا یکی است برای بدست آوردن مسافر بیشتر، مسابقه می گذارند و هنگامی که به همدیگر نزدیک می شوند، با سبقت های ناگهانی خیابان را به رالی تبدیل می کنند!

5- چند مدلی بودن ایستگاه ها هم قصه جالبی است. تقریبا در مسیر یک خط اتوبوس نمی توان دو ایستگاه مشابه از نظر شکل ظاهری پیدا کرد. گذشته از این، برخی ایستگاه ها فقط نام دارند، نشان ندارند! معاون اتوبوسرانی شیراز گفته، می خواهیم ایستگاه ها را از این حالت خارج کنیم اما...

6- زحمات رانندگانی که بی منت در سرما و گرما مشغول جابجایی مردم با روی گشاده هستند، را باید قدر دانست اما نمی توان از کنار عده ای که با پرخاشگری، برخورد مناسبی با مسافران ندارند و مراعات ضعیف و قوی را نمی کنند و پیر و جوان را یکسان می دانند، گذشت.

گرچه می دانیم از این دست نوشته ها بسیار بوده اما آن چه شرط بلاغ است ما نیز گفتیم. چه خوب گفت سعدی شیرین سخن که «سخن چه فایده گفتن چو پند می ننوشیم....»