به گزارش سرویس سیاسی شیرازه، چند ماه پیش، یک هیئت دانشگاهی از کشور آمریکا به کشورمان سفر کرد و از چند دانشگاه از جمله دانشگاه شیراز بازدید کردند. درست زمانی که مذاکرات هسته ای بین ایران و کشورهای 5+1 به روزهای حساس خود نزدیک می شد. ابتدا وزارت علوم و امور خارجه سعی کردند، این موضوع رسانه ای نشود، اما پس از یک هفته سکوت، بالاخره برای اولین بار در روزنامه همشهری منتشر شد و شیرازه آن را بازنشر داد. این روزنامه در آخرین روز خردادماه امسال نوشت: این هیات دانشگاهی در طی مدت اقامت در ایران از دانشگاه‌ها و کالج‌های تحقیقاتی (موسسات تحقیقاتی) ایران در شهرهای تهران، اصفهان و شیراز دیدار کردند.

 این روزنامه همچنین نوشت: اعضای موسسه بین‌المللی تعلیم و تربیت و میهمانان همراه آنها از دانشگاه‌های معتبر ایالات متحده آمریکا طی این بازدیدها با مقامات بلندمرتبه وزارت علوم، تحقیقات و فناوری ایران نیز دیدار و راه‌های توسعه تعاملات علمی را میان خود مطرح کردند».

این موضوع به سرعت در رسانه های کشور بازتاب یافت اما وزارت علوم و خارجه ابتدا، کلا منکر هر گونه سفر هیئت آمریکایی شدند. روابط عمومی وزارت علوم اعلام کرد ما بی اطلاعیم! اما پس از گذشت چند روز و مطرح شدن موضوع در مجلس شورای اسلامی، مدیرکل دفتر وزارتی وزارت علوم گفت: سفر آمریکایی ها با هماهنگی وزارت خارجه بوده نه ما!

سخنگوی کمیسیون آموزش و تحقیقات مجلس شورای اسلامی اما توضیح وزیر علوم تحقیقات و فناوری را درباره سفر هیئت دانشگاهی آمریکا به ایران در اولین جلسه حضورش در مجلس خواستار شد.

فیاضی گفت: مجلس در جریان سفر این هیئت نبوده است و وزیر باید پاسخگو باشد.

در همان روز یعنی اول تیرماه امسال، روابط عمومی دانشگاه علوم پزشکی شیراز در گفتگو با شیرازه، تایید کرد که وزارت علوم در صفر تا 100 ماجرا خبر داشته است. زهره عظیمی فر گفت:  در این دیدار نه بازدید خاصی صورت گرفت و نه تفاهم‌نامه‌ای امضاء شد بلکه فقط یک جلسه در حوزه ریاست دانشگاه شیراز برگزار شد که طی آن از وزارتخانه علوم که امکانی فراهم کرده است که از چند دانشگاه ایران دیدن کنند، تقدیر و تشکر کردند ضمن اینکه هیأت آمریکایی مجموعا بیش از دو ساعت در دانشگاه شیراز حضور نداشتند.

در حالی مسئولان دانشگاه شیراز سفر هیئت آمریکایی را یک روال عادی آموزشی اعلام کردند، کِن هولاند مدیر « مرکز توسعه بین المللی دانشگاه ایالتی بال » پس از بازگشت از سفر به ایران، در مطلبی در سایت رسمی این دانشگاه نوشت:« ما برای دیپلماسی مردم با مردم به ایران سفر کردیم. تحصیل، شیوه ای مهم برای فراهم کردن زمینه گفتگوی آمریکا با ایران است.»

آلن گودمن مدیر اجرایی موسسه آموزش بین المللی نیز بعد از بازگشت از ایران گفت: «دیپلماسی آموزشی در صدر اقدامات برای گشایش باب گفت و گو بین دو کشور است که اغلب پیش از آنکه روابط دیپلماتیک به طور کامل احیا شود، صورت می گیرد. این قضیه ای است که درباره چین و ویتنام دنبال شد و این موسسه آموزش بین المللی چنین تلاش هایی را درسال های اخیر، درخصوص میانمار و کوبا انجام داده است و اکنون این طرح درمورد ایران آغاز شده است.»

اما آیا سفر هیئت دانشگاهی آمریکا به ایران بخشی از پروژه نفوذ است؟

گذشته از اينكه موسسه بين المللي «تحصيلات» كه مقر اصلي آن در نيويورك واقع شده چه اهدافي را جستجو مي كند، چرا باید زمانی که مذاکرات به راند طلایی کشیده شد، اين موسسه براي دادن بورسيه به دانشجويان و اساتيد كشورمان اظهار تمایل کند؟ این موسسه که 60 درصد بودجه اش از طرف دولت آمريكا تامين مي گردد و تمام تلاش خود را به کشورهایی متمرکز کرده است که از لحاظ امنیتی و اطلاعاتی برای آمریکا یک هدف هستند، مثل، عراق، هند، چين، كوبا، ويتنام، روسيه.

«آلن گودمن» کیست؟
مدير عامل اجرائي و رئيس مذکور آقاي آلن گودمن كه قالب هيئت فوق الذكر به ايران سفر کرد، می گوید: پيش از احياي روابط سياسي دوجانبه، ديپلماسي دانشگاهي در اولويت تلاشها براي بازكردن باب گفتگو » بین دو کشور خبر داد.

آقاي گودمن دكتري رشته حكومت را از دانشگاه هاروارد دريافت نموده و استاد دانشگاه جورج تاون است. اما نكته قابل توجه فعاليت ايشان در سازمان سيا در دولت آقاي كارتر بعنوان مسئول ارتباط مابين سازمان سيا و رياست جمهوري بوده است(2). شايد بنظر برسد كه اين موضوع مربوط به سالهاي قبل است اما كمي تامل بر مطالبي كه در يكي از كتابهاي آقاي گودمن نوشته شده مطلب را روشنتر مي سازد.

اسم کتاب این است:
Strategic Intelligence for American National Security
Bruce D. Berkowitz & Allan E. Goodman,1991,
http://press.princeton.edu/titles/4317.html

13 بار در این کتاب به مثال هایی از ایران اشاره شده و به عنوان نمونه تنها در یک قسمت آن، در صفحات 73 و 74 اين كتاب آمده كه بطور خلاصه اينطور اشاره مي نمايد در موادري كه اطلاعات فني و تصويري درك درستي را براي رئيس وقت سازمان سيا يعني آقاي ترنر بوجود نمي آوردند تنها را مطمئن استفاده از ابزار جاسوسي بود كه مورد غفلت ايشان قرار گرفت بويژه اين امر در مورد ايران و كشورهاي حوزه كارائيب صدق مي كند.
وقتي نظرات منتقدين و توصيه كنندگان مختلف اين كتاب را در نرم افزار گوگل بوك نگاه مي كنيم به مطالب جالبي بويژه مانند نظر اخر كه از طرف آقاي برژينسكي داده شده بر مي خوريم و اهميت فني و اطلاعاتي اشخاصي مثل آقاي گودمن را براي حكومت آمريكا متوجه مي شويم. اطلاعات بدست آمده در باره كتاب اطلاعات راهبردي براي امنيت ملي آمريكا نوشته بروس بركوويتس و آلن گودمن از نرم افزار گوگل بوك (2)

(2) https://books.google.com