مسئولان عزم راسخی برای مقابله با بدحجابی در جامعه ندارند
به گزارش شیرازه به نقل از فارس، طیبه اسکندری -جامعه شناس- در مورد علت اجرایی نشدن قانون عفاف و حجاب در جامعه گفت: وقتی می خواهیم قانونی را بررسی کنیم دو بحث باید مورد توجه قرار گیرد، یک بحث خلأ قانون و یک بحث خلأ اجرایی است، یعنی قانون را داریم اما چون متولی اجرای مشخصی نداشته و اگر هم داشته اجرای آن قانون را جدی نگرفته است، باعث شده تا آن قانون اجرا نشود.
وی افزود: در مورد قانون عفاف و حجاب اگر بخواهیم بُعد قانونی آن را بررسی کنیم، خلأ قانونی به آن معنا نداریم، اما به نظر بنده برای عفاف و حجاب یک متولی خاصی انتخاب نکردیم تا بخواهد بین تمام دستگاهها به صورت همسو کار را پیش ببرد و هیچ دستگاهی هم به صورت انفرادی آن را برعهده نگرفته است، تنها دستگاهی را که شاهد بودیم به جهت وظایف عمومی خود برای برقراری نظم و امنیت وارد عمل شد نیروی انتظامی بوده است که اگر برای عفاف و حجاب کاری کرده و وارد عمل شده است، اما چون انفرادی بوده و سایر دستگاهها همکاری نداشتند، برخی مواقع نه تنها اثرگذار نبود بلکه از انفرادی وارد شدن نیروی انتظامی در قالب طرحهایی مانند گشت ارشاد و امثال آن نتایج معکوسی گرفتیم.
این جامعه شناس خاطرنشان کرد: چند سال گذشته همایشی با حضور تمام مسئولان ذیربط با موضوع عفاف و حجاب در وزارت کشور برگزار شد و در آنجا تحقیقی که در مورد میزان کارآمدی گشتهای ارشاد انجام شده بود به صورت یک مقاله عرضه شد و مطرح شد که گشتهای ارشاد هیچگونه کارایی در ترویج فرهنگ عفاف و حجاب نداشته است و در آنجا همه مسئولان این را پذیرفتند، اما در عمل چون هیچ جایگزینی وجود نداشته، بازهم همان روش را دنبال کردند.
اسکندری افزود: بنابراین، ما خلأ قانونی نداریم، بلکه در اجرای قانون مشکل داریم، چون یک متولی پا به کار دراین حوزه وجود ندارد. یکی از مسئولان نیروی انتظامی در یکی از این همایشها اعلام کرد چون بقیه دستگاهها با ما هماهنگ نیستند، به نتیجه نرسیدیم و او تأکید کرد بنده به عنوان یکی از دستاندرکاران مقابله با بدحجابی هستم، شاهدم که عزم راسخی برای مقابله با بدحجابی وجود ندارد، متأسفانه دولت یازدهم هم در این زمینه اقدام جدی را انجام نداده است.
وی ادامه داد: بیشتر از هر چیزی معضل بدحجابی به زمینهسازیهای فرهنگی باز میگردد و زمینههای فرهنگی پهنه وسیعی را شامل میشود و به اقتصاد و سیاست هم مرتبط است.
این جامعه شناس تصریح کرد: بنده معتقدم ما در عرصه اقتصاد از دولت سازندگی بنا را بر باز کردن دروازههای مصرف قرار دادیم و به جای اینکه تولید و صادرات را از سکوهای مناطق آزاد ترویج کنیم، واردات کالای لوکس و تجملاتی را ترویج کردیم از آن روز فرهنگ مصرفگرایی، تجملگرایی و اسراف و از حد و اندازه خارج شدن در ظواهر امور گریبان فرهنگ ما را گرفت. وقتی این مشکل در فرهنگ ایجاد میشود،نمیتوانیم بگوییم آن اقتصاد را ترویج کنیم، ولی فرهنگ ما در آن مسیر نباشد، در حالی که فرهنگ ما تابع اقتصاد درهای باز، ویترین و تجملات و اشرافگرایی است که متأسفانه از بالای جامعه شروع شده است.
اسکندری خاطرنشان کرد: امروز دیگر شاهد هستیم که مظهر این تجملات و از بالای جامعه شروع شدن در جاهایی مانند فیشهای حقوقی نجومی و سوءاستفادههای کلان در دستگاههای اقتصادی و اجرایی دولتی و نیمه دولتی خود را نشان میدهد، ولی آن روزی که جریان باز کردن درهای اقتصادی از نوع لیبرالیستی اتفاق افتاد، آن روز ما متأسفانه فکر این را نکردیم که این به فرهنگ ما تبدیل میشود و وقتی این به فرهنگ تبدیل شد، ما دیگر نمیتوانیم جلوی آن دختر خانمی را که حد و حدود را هم نتوانستیم به خوبی به او تفهیم کنیم، بگیریم. این فرد وقتی به خیابان میآید، اگر مقداری هم تابع ارتباطات و اینترنت و فضای آزاد ارتباطاتی و الگو گرفتن از ماهواره و جاهایی است که ما قبول نداریم، این دختر به خیابان میآید و وارد همان فضای ویترینگرایی میشود؛ یعنی اگر مسئولان در ظاهر با چادر بودند اما در مهمانیها و برخوردها و عرصههای عمومی آنها اشرافیگری حاصل شد، بعد آن دختر خانمی که شاید پول زیادی هم ندارد وقتی به خیابان میآید در مسیری قرار میگیرد که میشود چیزی که معضل امروز جامعه است؛ یعنی افراد بدحجابی که به هیچ چیز پایبند نیستند و این نتیجه رفتار مسئولان است.
انتهای پیام/