به گزارش شیرازه، اگرچه تصور می شد حضور نیروهای ارتش روسیه در سوریه، مقطعی و زودگذر بوده و پس از توافقی پشت پرده با آمریکا، از صحنه نبرد با گروههای مخالف دولت قانونی سوریه خارج می شوند اما اکنون مشخص شده روس ها ترجیح می دهند بازیگری مهم در این نبرد سرنوشت ساز باقی بمانند تا اینکه به وعده ها و ترفندهای برخی دولت های غربی دلخوش کنند.

 

ماجرا از آنجا حساس تر و قابل توجه تر شده که علاوه بر حضور پرشمار یگانهای نیروی هوایی روسیه که عملا در راستای اهداف تعیین شده توسط ارتش سوریه و مستشاران ایرانی، عمل می کنند نیروی دریایی روسیه نیز ناوگانی متشکل از سنگین ترین و به نوعی مهم ترین شناورهای خود را از ناوگان شمالی این کشور به سمت مدیترانه و برای پیوستن به عملیات ضد گروه های تروریستی در سوریه اعزام کرده است.

 

بر اساس اخبار اعلام شده توسط نیروی دریایی روسیه، شناورهایی مهم و تاثیرگذار شامل ناو هواپیمابر آدمیرال کازانتسوف، "نبرد ناو" اتمی Pyotr Velikiy و دو ناوشکن ضد زیردریایی از کلاس Udaloy به سمت سوریه در حال حرکت هستند که در ادامه این گزارش نگاهی به این شناورها و توانایی های هر کدام از آنها خواهیم داشت.

 

 

ناو هواپیمابر آدمیرال کازنتسوف، تنها ناو هواپیمابر نیروی دریایی روسیه است که در ناوگان شمالی این کشور حضور داشته و به زودی نقش اصلی را در عملیات در سوریه به عهده خواهد داشت. این شناور در 25 دسامبر 1990 میلادی وارد خدمت نیروی دریایی شوروی شده و تا به امروز نیز به عنوان تنها ناو هواپیمابر نیروی دریایی روسیه عمل می کند. کازانتسوف افسر نیروی دریایی شوروی سابق بود که در سال 1974 میلادی درگذشت. وی از افسران معروف نیروی دریایی شوروی در زمان جنگ دوم جهانی محسوب شده و بین سالهای 1946 تا 1947 نیز فرمانده کل نیروی دریایی شوروی بوده است.

 

این شناور در حدود 62 هزار تن وزن داشته و سنگین ترین شناوری است که در شوروی سابق یا روسیه فعلی تاکنون ساخته شده است. طول این شناور 305 و عرض آن 72 متر است و حدود 1600 نفر نیز خدمه دارد.

 

 

در بخش پیشرانه، این شناور دارای 8 دیگ بخار به همراه 4 توربین بخار است که انرژی در حدود 50 هزار اسب بخار را ایجاد می کند. سرعت نهایی این شناور 54 کیلومتر در ساعت و برد آن در زمان حرکت با سرعت 33 کیلومتر بر ساعت، در حدود 15700 کیلومتر است.

 

این شناور بر خلاف بسیاری دیگر از ناوهای هواپیمابر در دنیا، حجم زیادی از تسلیحات را نیز با خود حمل می کند و به عنوان مثال، 12 تیر موشک کروز ضد کشتی مدل P-700 Granit با برد حدودا 600 کیلومتر و سر جنگی 750 کیلوگرمی در این ناو نصب شده است. این موشک ها از پیشران رم جت استفاده کرده و سرعت آن در ارتفاع پایین 1.5 و در ارتفاع بالا 2.5 ماخ است.

 

 

 

8 سامانه دفاع نزدیک Kashtan که ترکیبی از دو توپ گاتلینگ و موشک های هدایت راداری سطح به هوا است، 6 قبضه توپ دفاع نزدیک AK-630 و همچنین 192 تیر از مدل دریایی موشک ضد هوایی تور نیز برای دفاع نزدیک بر روی این شناور نصب شده است. 60 فروند راکت ضد زیردریایی نیز از دیگر تجهیزات این شناور محسوب می شود.

 

 

انواع رادارهای جستجوی سطحی و هوایی به همراه رادار کنترل آتش برای موشک ها و توپ های نصب شده بر روی این ناو به همراه سامانه های سونار بر روی این ناو هواپیمابر قرار دارد.

 

اما به مهم ترین بخش این شناور یعنی هواپیماهایی که توسط آن حمل می شود، می رسیم. ترکیبی از جنگنده های سوخو 33، میگ 29 کا و بالگردهای کاموف 27 و کاموف 52 برای این ماموریت به ناو هواپیمابر آدمیرال کازانتسوف پیوسته اند. هواپیمای سوخو 33 مدل دریایی توسعه یافته بر پایه هواپیمای سوخو 27 فلانکر است و ماموریت اصلی آن کسب برتری هوایی به شمار می رود.

 

 

این هواپیما بیشتر با موشک های هوا به هوا مجهز شده و توان هوا به سطح آن محدود به حمل موشک های ضد رادار و ضد شناور مثل KH-31 بوده است. اخیرا اعلام شده است که این هواپیما به سامانه هدف گیری دقیق SVP-24 مجهز شده است که دقت پرتاب بمب های سقوط آزاد را به شدت افزایش می دهد. سرعت نهایی این جنگنده 2300 کیلومتر بر ساعت و برد نهایی پروازی آن 3 هزار کیلومتر است.

 

جنگنده های "میگ 29 کا" دیگر عضو ناوگان هوایی مستقر بر روی ناو هواپیمابر روسی هستند. این جنگنده به نوعی به نسبت سوخو 33 هواپیمای پیشرفته تری خصوصا در بحث حملات سطحی محسوب شده و توان حمل مهمات هدایت شونده مثل موشک های سری KH-25 KH-29 و KH-31 به همراه موشک های ضد کشتی مثل سری یاخونت و همچنین بمب های هدایت شونده سری KAB از دیگر مهمات قابل حمل توسط این هواپیما است.

 

البته انواع موشک های هوا به هوای راداری و هدایت فروسرخ نیز برای رزم هوایی بر روی این هواپیما قابل نصب است. این جنگنده دو موتوره سرعت نهایی در حدود 2 ماخ و برد نهایی آن با حمل سه مخزن سوخت خارجی 3 هزار کیلومتر است. حدودا 14 فروند سوخو 33 و 14 فروند میگ 29 کا بر روی این ناو مستقر شده است.

 

در بخش بالگردی نیز بالگردهای کاموف 27 در نقش جنگ ضد زیردریایی و همچنین جستجو و نجات و همچنین بالگردهای شناسایی و تهاجمی کاموف 52 کا نیز بر روی این ناو مستقر هستند. تعداد دقیق بالگردهای حاضر بر روی این ناو دقیقا مشخص نشده است.

 

 

"نبرد ناو" اتمی Pyotr Velikiy از شناورهای کلاس کی‌روف ساخت شوروی سابق، سنگین ترین شناور رزمی سطحی جهان غیر از ناوهای هواپیمابر یا شناورهای تهاجمی آبی خاکی است. این شناور وزنی در حدود 28 هزار تن داشته و به دلیل استفاده از پیشران هسته ای توان نامحدودی در حرکت پیدا کرده است.

 

شناور مورد نظر در 9 آوریل 1998 وارد خدمت نیروی دریایی روسیه شده و در حال حاضر تنها عضو فعال از خانواده نبردهای های کلاس کی‌روف است. این ناو خاص نیز مثل ناو هواپیمابر کازنتسوف، اولین بار است که در یک نبرد واقعی شرکت می کند. این شناور حجم بسیار زیادی از موشک های کروز ضد کشتی، انواع موشک های ضد هوایی و همچنین سامانه های ضد زیردریایی را نیز حمل می کند و حضور آن در حقیقت یک سیگنال به تمام طرف های حاضر در دریای مدیترانه است.

 

طول این ناو 252 و عرض آن 28.5 متر است و این ناو بزرگ 727 نفر خدمه دارد. در بخش پیشران، این شناور به دو راکتور اتمی مدل KN-3 که هر کدام توان تولید 300 مگاوات انرژی را دارند مجهز شده است. در کنار این دو راکتور دو موتور توربین بخار هم بر روی این نبرد ناو نصب شده  که در مجموع 140 هزار اسب بخار را تولید می کند. این ناو می تواند با سرعت نهایی 59 کیلومتر بر ساعت حرکت کرده و برد آن نیز به دلیل استفاده از پیشران اتمی بدون محدودیت است.

 

 

حجم زیادی از سامانه های راداری برای کنترل فضای اطراف و تسلیحات این شناور نصب شده است. رادار جستجوی 3 بعدی هوایی و سطحی، رادار معرف Tomb Stone که در سامانه اس 300 نیز وجود دارد، رادارهای کنترل آتش برای موشک های ضد کشتی و ضد هوایی و همچنین توپهای این کشتی به همراه سامانه های سونار بر روی این شناور نصب شده است.

 

در بخش تسلیحات اما با حجم بسیار گسترده ای از تسلیحات مواجه می شویم. 20 تیر موشک کروز ضد کشتی  P-700 Granit، 128 تیر موشک سطح به هوا از مدل دریایی سامانه تور، 96 تیر موشک ضد هوایی از گونه اس 300 دریایی با برد 150 کیلومتر، 44 تیر موشک ضد هوایی  OSA-MA ، 10 پرتابگر اژدر 533 میلی متری، 6 سامانه دفاع نزدیک کاشتان و پرتاب گرهای راکت ضد زیردریایی تسلیحات این شناور را تشکیل می دهد. 3 فروند بالگرد از مدلهای کاموف 27 و 25 نیز در نقش های ضد زیردریایی و جست جو و نجات بر روی این شناور حضور دارد.

 

به نظر می رسد روسها احتمال حضور زیردریایی های غربی را در نزدیک خود بسیار جدی گرفته و به همین دلیل دو ناوشکن Vice Admiral Kulakov و Severomorsk نیز با این گروه رزمی به مدیترانه اعزام شده اند.

 

در حال حاضر یکی از اصلی ترین شناورهای ضد زیردریایی نیروی دریایی روسیه، ناوشکن های کلاس " Udaloy " هستند که این دو ناوشکن از جمله شناورهای این کلاس به حساب می آیند؛ شناورهایی که قدمت آنها به دهه 1970 میلادی برگشته و امروزه هنوز 13 فروند از این شناورها در نیروی دریایی روسیه به خدمت مشغول هستند.

 

این شناورها با طول 162 متر، عرض 20 متر و وزن 7900 تن در حالت بارگیری کامل، یکی از اصلی ترین شناورهای ضد زیردریایی نیروی دریایی روسیه به حساب می آیند.

 

در زمان جنگ سرد نقش اصلی این شناورها انجام ماموریت ضد زیردریایی بود. این شناور به غیر از تسلیحات ضد زیر سطحی به تعدادی توپ و موشک ضد هوایی نیز مجهز شده اما عمدتا برای دفاع از خود در برابر تهدیدات سطحی و هوایی به شناورهای همراه خود متکی است.

این ناوشکن برای کشف اهداف زیرسطحی به دو سیستم سونار فرکانس پایین که در بدنه آن کار گذاشته شده مجهز شده است. این دو سیستم می توانند تهدیدات زیر آبی را تا شعاع 100 کیلومتری شناسایی کنند اما با توجه به افزایش توان تهاجمی زیردریایی ها در دوران جنگ سرد و لزوم افزایش برد شناسایی ضد زیر سطحی در این شناور، از دو فروند بالگرد کاموف 27 برای امور شناسایی، هدف یابی و جنگ ضدزیردریایی استفاده می شود.

 

 

عموما این بالگردها خود به سامانه های سونار مجهز بوده و می توانند محموله تسلیحاتی به وزن 4000 کیلوگرم شامل اژدر و بمب های ضد زیردریایی را با خود حمل کنند. برد این بالگرد نیز در حدود 1000 کیلومتر بوده که خود شعاع عملیاتی مناسبی را برای این بالگرد فراهم می کند. به غیر از این سامانه های سونار این ناوشکن به رادارهای جستجوی سطحی و هوایی و همچنین سامانه های اقدام متقابل الکترونیکی نیز مجهز شده است.

اما دو سلاح اصلی ضد زیردریایی این شناور به ترتیب سامانه های راکت انداز ضد زیردریایی " RBU-6000 " و موشک های سری " Metel " است. سامانه " RBU-6000 " یک راکت انداز 12 تایی کالیبر 212 میلی متری است که می تواند راکتهای هدایت شونده را تا فاصله 5800 متری پرتاب کند.

 این راکتهای ضد زیردریایی به وسیله سامانه های آشیانه یاب به سمت زیردریایی هدف جذب شده و به کمک سر جنگی 25 کیلوگرمی خود باعث غرق زیردریایی می شوند. این راکت توان نفوذ تا عمق 500 متری را دارد. بر روی این شناور 2 پرتابگر از این مدل نصب شده است.

اما سلاح زیر سطحی به کار رفته دیگر در این شناور، سامانه " Metel " است. این سیستم شامل اژدرهایی با سیستم پیشرانه موشکی است. بعد از کشف هدف مورد نظر این موشک ها شلیک شده و در ارتفاع 400 متری از سطح دریا پرواز می کنند و پس از رسیدن به منطقه مورد نظر که زیردریایی دشمن در آنجا شناسایی شده است اژدر و یا خرج انفجاری همراه خود را به سمت هدف پرتاب می کند. سرعت این سامانه ضد زیردریایی در زمان حرکت در بیرون از آب در حدود 290 متر بر ثانیه، عمق عملیاتی آن 500 متر و برد آن 50 کیلومتر است.

در زمان جنگ سرد این موشک ها به طور معمول یا با خرج های انفجاری 185 کیلوگرمی و یا سر جنگ اتمی مسلح می شدند. امروزه با توجه به اتمام جنگ سرد و کاهش احتمال یک برخورد میان ابرقدرتها معمولا این شناورها تنها از سرهای جنگی شدید الانفجار بهره می برند.

ناوشکن های کلاس " Udaloy " از 2 پرتابگر 4 تایی اژدر با کالیبر 533 میلی متری بهره می برد که می تواند اژدرهایی با سر جنگی متعارف و یا اتمی را تا فاصله 45 کیلومتری بر علیه اهداف سطحی و یا زیر سطحی پرتاب کند.

در بخش دفاع هوایی این شناور به دو سامانه موشکی " SA-N-9 " و " SA-N-11 " مجهز شده است. سامانه اولی گونه دریایی از سیستم پدافند هوایی " Tor M1 " است که توان مقابله با تهدیدات مختلف تا فاصله حدودا 12 کیلومتری را دارد. این موشک می تواند با تهدیدات با سرعت 700 متر بر ثانیه و تا ارتفاع 3.5 کیلومتری درگیر شود. در حقیقت نقش اصلی این سامانه " SA-N-9 " درگیری و منهدم کردن موشکهای کروز ضد کشتی است.

 

لایه دیگر دفاعی این شناور روس 2 سامانه دفاع نزدیک "کاشتان" است. این سامانه مشتمل بر دو توپ 6 لول 30 میلی متری و دو پرتابگر موشکی مدل " 9M311 " است. این سامانه می تواند به صورت همزمان با 6 هدف در ارتفاع 3500 متر و ارتفاع 8000 متری درگیر شود. نواخت تیر این توپهای 30 میلی متری در کنار هم در حدود 10 تا 12 هزار گلوله در دقیقه است. 4 توپ 6 لول 30 میلی متری دیگر به صورت مجزا و 2 توپ 100 میلی متری در بخش جلویی این ناو دیگر تسلیحات حمل شونده بر روی این ناو روسی هستند.

این شناور روسی از 4 توربین گازی با توان 12 هزار اسب بخار نیرو می گیرد که سرعتی در حدود 30 گره و برد عملیاتی در حدود 19 هزار کیلومتر را برای آن به ارمغان می آورد. این شناور دارای 220 نفر خدمه می باشد.

با توجه به تنوع و ویژگی های خاصی که این شناورهای مهم و کارکشته نیروی دریایی روسیه در خود جای داده اند، به نظر می رسد این حضور قریب الوقوع در حوالی آبهای سوریه، صرفا محدود به قدرت نمایی و ارسال پیام های مشخص به برخی کشورهای غربی - عربی درگیر در جنگ سوریه نبوده و قطعا با انجام عملیات هایی خاص و موثر بر ضد گروههای تکفیری - صهیونیستی نیز همراه است که صدالبته، این بار نیز با هدایت و هماهنگی کامل با دولت سوریه و مستشاران ایرانی انجام خواهد شد.
منبع: مشرق