گفت وگو با یادگار هشت سال دفاع مقدس:
دفاع مقدس مولد ادبیات پایداری است
دفاع مقدس توانسته است فرهنگ و ادبیات ما را تحت تاثیر قرار دهد تا قبل از وقوع جنگ با چیزی به نام ادبیات دفاع مقدس آشنا نبودیم.
اکبر صحرایی یکی از نویسندگان بعد از دفاع مقدس است که به عنوان یکی از نویسندگان پر کار و فعال مخصوصا در عرصه حوزه دفاع مقدس شناخته شده است.
صحرایی در سال 1339 در شیراز چشم به جهان گشود. وی تحصیلات خود را تا مقطع کارشناسی در رشته مدیریت ادامه داده است. صحرایی قبل از انقلاب مطالعه را به صورت جدی با داستان‌های محمود حکیمی، جلال آل احمد و آثار کلاسیک جهان آغاز کرد و نویسندگی‌اش را مدیون جنگ می‌داند. وی با پایان جنگ با نوشتن خاطرات خود و دوستان دوران دفاع مقدسش، نویسندگی را به صورت حرفه‌ای تجربه کرد؛ خاطرات و بعدها داستان‌های او در مجله تخصصی کمان، روزنامه ایران، ماهنامه عصر پنج شنبه، خبر جنوب، عصر و غیره به چاپ رسید. مجموعه داستان جنگ به نام «کانال مهتاب» اولین کتاب صحرایی است که در سال 1387 به چاپ رسید. یک سال بعد از انتشار این کتاب، مجموعه داستان «هزار و نه» را منتشر کرد.
اکبر صحرایی در گفتگو با خبرنگار شیرازه از دغدغه هایش برای نوشتن گفت و به سوالات ما پاسخ داد:
شما ادبیات دفاع مقدس را چگونه ارزیابی می کنید؟
دفاع مقدس توانسته است فرهنگ و ادبیات ما را تحت تاثیر قرار دهد تا قبل از وقوع جنگ با چیزی به نام ادبیات دفاع مقدس آشنا نبودیم.
دستاوردی که از نظر ادبیاتی داشت این بود که ادبیات دفاع مقدس و ادبیات معاصر ما را معرفی کرد که باعث نشاط و شادی و شوق این ادبیاتی شد که تا قبل از وقوع انقلاب و دفاع مقدس به سمت ادبیات کلیشه ای، ترجمه یا تقلیدی رفته بود؛ ترجمه ها و کارهای نویسندگان ما به سمتی رفته بودکه غالبا تحت تاثیر غرب بود. دفاع مقدس غیر از ادبیات، نویسنده هایی را به جامعه معرفی کرد و در کنار آن سوژه های فراوان و بکری را برای داستان نویسی و استفاده روشنفکران ایجاد کرد. عمده خروجی این دفاع مقدس در ایتم ادبیات فرهنگ و هنرش تولد ادبیات دفاع مقدس بود که مبتکر این نوع ادبیات در کشور ما جنگ هشت ساله ایران و عراق بوده است؛ لازم به ذکر است ادبیات جنگ بازدهی و خروجی چشمگیری داشته است و در این موضوع صدها بلکه هزاران کتاب اعم از تاریخ شفاهی، خاطرات، رمان و غیره نوشته شده است.
تربیت کادر جوان در حوزه نویسندگی بر عهده چه کسی است؟
حوزه های فرهنگی و دانشگاه ها در هر کشوری امر آموزش جوانان را برعهده دارند و متولی تربیت هستند لیکن نویسندگی مثل دیگر شغل ها نیست که توقع داشته باشیم با درس خواندن و آموزش آکادمیک صورت بگیرد.
در ابتدا یک نویسنده باید به صورت ذاتی بتواند بنویسد و سپس این استعداد را تحت آموزشهای لازم و مربوطه شکوفا کند، وظیفه نویسنده این نیست که جوان تربیت کند؛ لیکن این امر مهم در عمل اتفاق می افتد و شاهد پرورش نویسندگان نسل جوان هستیم.
نویسنده با نوشتن کتاب های خوب می تواند به صورت غیرمستقیم به نسل جوان در این راستا کمک شایانی بکند.
در حال حاضر کتابی در دست چاپ دارید؟
تقریبا در طی این سه سال اخیر ۴ الی ۵ کار من آماده چاپ بوده است؛ کارها تقریبا تمام شده و در دست ناشر است.
دو جلد آخر دار و دسته دارعلی تحت عناوین بمب کلاغی و خمپاره های نقلی که تا کنون 5 جلد آن با اسم و عنوان های مختلف چاپ شده است، در دست انتشارات سوره مهر برای چاپ است.
این پکیج ۷ جلدی طنز دفاع مقدس برای سطح سنی نوجوانان است.
یک کتابی هم برای دانشکده علوم پزشکی نوشته ام درباره شخصیت فاخر علوم پزشکی پروفسور خذری؛ پزشک 85 ساله ای که از اساتید بزرگ و مفاخر علمی این رشته در کشور محسوب می‌شود.
زندگی نامه داستانی پروفسور عبدالعزیز خذری استاد و فوق تخصص اورولوژی از پزشکان اهل سنت با عنوان عزیز جهان از زمان رضاخان آغاز شده و تا انقلاب ادامه یافته و با جنگ تحمیلی به پایان می‌رسد. او یک‌سال در جنگ حضور داشت.
کتاب شهید حق نگهدار به نام لندکروز بهشت برای چاپ به انتشارات کنگره سرداران و 15000 شهید استان فارس تحویل داده شده است.
همچنین تی 55 خادم نیز یک کتاب 450 صفحه ای است که تمام شده و قرار است توسط مرکز آموزش زرهی شیراز «پادگان حمزه» با کمک انتشارات 15000 شهید استان فارس به چاپ برسد.
رمان زندگی شهید آیت الله دستغیب با نام آواز، بچه، آتش را نوشته ام که انتشارات جمکران چاپ می کند.
کدام یک از آثار خود را بیشتر دوست دارید؟
قطعا نویسندگان به عنوان پروردگار اثرهای خود، تمامی نوشته ها و کتاب هایشان را دوست دارند هر چند به لحاظ فنی از حافظ هفت خیلی راضی هستم و تپه جاویدی و راز اشلو را از بعد معنوی دوست دارم.
شما به عنوان نویسنده فعال در عرصه دفاع مقدس آینده ادبیات پایداری را چگونه پیش بینی می کنید؟
این حوزه آینده درخشانی خواهد داشت به شرط اینکه همراهی مسئولان مربوطه را در کنار خود داشته باشند.
لازم به ذکر است نویسنده نیز همچون دیگر مردم جامعه باید زندگی کند و معاش خود را بگذراند؛ متاسفانه الان نویسندگان بزرگی داریم که با مشکل مالی مواجه هستند و بخاطر مشکلات مادی دست از نوشتن کشیده اند.
اگر نویسندگان مورد غفلت واقع نشوند و از حمایت کافی برخوردار باشند نسل جوان بدون دغدغه و نگرانی به این سمت روی می آورد.
انتهای پیام/
نظرات بینندگان
