چند روزی است که خبر تکان‌دهنده فساد عظیم مالی در صندوق ذخیره فرهنگیان، درد دیگری بر درد دلسوزان کشور افزوده است. آنان که دلسوزند و حقوق مردم و خصوصاً حقوق اقشار ضعیف جامعه از نظر اقتصادی برایشان مهم است با شنیدن اخبار فساد و اختلاس و دست بردن‌ در جیب مردم، جز غم و غصه چیز دیگری بر دل‌هایشان نمی‌نشیند، اما کسانی هم هستند که به این قبیل موضوعات، صرفاً از دریچه تنگ منافع حزبی و جریانی نگریسته و بر همین مبنا از خود واکنش نشان می‌دهند. اگر از منظر این افراد، فساد و اختلاس در اردوگاه رقیب رخ داده باشد، باید تمامی ظرفیت‌های رسانه‌ای و تریبون‌های در اختیار را به کار گرفت و با منطق یک کلاغ، چهل کلاغ و با شیوه و روش هدف وسیله را توجیه می‌کند، با پردازش‌های خاص نسبت به آن فساد، رقیب را آنچنان لگدمال کرد که از دیده‌ها فرو نشیند.

اما اگر چنین فسادها و اختلاس‌هایی در اردوگاه این حضرات رخ دهد، اول با سکوت بعد با انکار و سپس با هزار و یک دلیل، آن را توجیه کرده و در نهایت هم رقیب را زمینه‌ساز و بسترساز آن فساد و اختلاس معرفی می‌کنند.

صحبت اندر حکایت دو فساد بزرگ، یکی در دولت دهم و دیگری در دولت یازدهم است. وقتی اخبار فساد 3 هزار میلیارد تومانی در زمان دولت دهم رسانه‌ای شد، دل دلسوزان واقعی به درد آمد و ضمن محکوم کردن آن،‌ از دستگاه قضا خواسته شد تا با دقت و قاطعیت با مفسدان اقتصادی برخورد شود.

بررسی‌ها نشان می‌دهد که در آن زمان، رسانه‌های متعلق به جبهه انقلاب، نیروهای ارزشی و اصولگرا، براساس اصول و ارزش‌ها در راستای صیانت از حقوق ملت و مبارزه با فساد، چنین رویکردی را در پیش گرفته، ضمن اطلاع‌رسانی و روشنگری در سطح افکار عمومی، پیگیر موضوع از طریق دستگاه قضا برای محاکمه و مجازات مفسدان شدند. در آن دوران رسانه‌های جبهه اصلاحات، آن فساد را به گونه‌ای زیر ذره‌بین بردند که گویا در تاریخ بشر، چنین فسادی در این سطح و حجم رخ نداده است.

جبهه اصلاحات و افزون بر آن اهل تدبیر و اعتدال، با چنین رویکرد رسانه‌ای نسبت به آن فساد مالی تا به امروز تنور خود را گرم  نگه داشته و همواره نان داغ و کباب داغ خورده‌اند، اما اکنون در اردوگاه این جماعت، یک فساد نزدیک به سه برابر آن فساد 3 هزار میلیاردی، خبرش رسانه‌ای شده است. به طور قطع آنان که دلسوزند و با بصیرت و  دوراندیش، نفس وقوع چنین فسادهایی، صرف‌نظر از اینکه مفسدان به کدامین اردوگاه تعلق دارند، آزارشان می‌دهد. اکنون رسانه‌های جبهه انقلاب و نیروهای ارزشی با همان معیارها و ملاک‌هایی که با فساد 3‌هزار میلیاردی برخورد کردند، با این فساد برخورد می‌کنند و از مسئولان و خصوصاً قوه قضائیه خواهان رسیدگی جدی به این پرونده 8 هزار میلیارد تومانی هستند. حق هم همین است. فساد بد است و باید با مفسدان مالی، اقتصادی و اخلاقی، صرف‌نظر از عقبه سیاسی و اردوگاه جناحی آنان برخورد شود.

 زمانی در این کشور، فساد ریشه‌کن خواهد شد که تمامی نخبگان سیاسی و مذهبی، تمامی جریان‌ها و گروه‌های سیاسی، در مبارزه با فساد اقتصادی، مالی و اخلاقی رخ داده از سوی هم‌حزبی‌های خود، پیشقدم شوند.

آیا امروز این‌چنین است؟ بررسی‌ها نشان می‌دهد در روزهای گذشته به‌رغم تأیید اخبار فساد عظیم مالی در صندوق ذخیره فرهنگیان کشور و حتی بازداشت تعدادی از مسئولان و دست‌اندرکاران این صندوق که همگی منصوب از سوی دولت تدبیر و امید بوده‌اند، دولتمردان و رسانه‌های جبهه اصلاحات و رسانه‌های وابسته به دولت، در این خصوص رویکردی شگفت‌انگیز داشته‌اند؛ ابتدا این رسانه‌ها فساد را تکذیب  و آن را یک شیطنت رسانه‌ای از سوی جریان رقیب قلمداد کردند. با انتشار برخی از اسناد و مدارک مربوط به وقوع فساد، عده‌ای آن را طبق روال معمول به دولت قبل نسبت دادند و اما پس  از‌  قطعی شدن این فساد بزرگ 8هزار میلیارد تومانی در صندوق ذخیره فرهنگیان از سوی منصوبان دولت یازدهم و بازداشت تعدادی از دست‌اندرکاران این فساد، رسانه‌های دولت و جریان اصلاحات سکوت پیشه کرده‌اند! گویا با هنرمندی و با استفاده از اصل تدبیر، آن هم از منظر اعتدال، می‌توان به مردم فهماند که: «فساد 8 هزار میلیاردی از فساد 3 هزار میلیاردی که بزرگ‌ترین فساد در تاریخ بشر بود، بسیار کوچک‌تر و حتی یک رقم ناچیز و قابل اغماض است!»

انتهای پیام/