درویش کشاورزیان که متولد سال 1333 در روستای گرده استهبان است می گوید: تحصیلات من در حدی نیست که بخواهم آن را ذکر کنم، به اندازه خواندن و نوشتن سواد دارم، شغل اصلی ام کشاورزی است و حدود هشت سال است که به طور جدی وارد عرصه نویسندگی شده ام.
وی با اشاره به اینکه چگونه نویسنده شده است، گفت: در وهله اول عشق و علاقه بود که مرا به این سمت کشاند و دوم اینکه می خواهم مردم زادگاهم را بیشتر با اصالت و گذشته ی خود آشنا کنم.
کشاورزیان در ادامه گفت: جالب است بدانید یک اتفاق ساده، زمینه ساز ورود من به این حیطه شد. سال 87 بود بواسطه آشنایی با آقای محمدرضا آل ابراهیم، در منزل ایشان کتابی را دیدم که منتسب به «محیا» بود، بنده چون از دوران کودکی با این شخصیت آشنا بودم به محض دیدن کتاب متوجه شدم بسیاری از مطالبی که در کتاب گنجانده شده متعلق به محیا نیست، به عبارتی دیگر در شان این شخصیت نیست که بدون تحقیق مساله ای را به ایشان نسبت دهند.
کشاورزیان با مشورت محمدرضا آل ابراهیم که پژوهشگری مصمم و ادیبی آشنا به فرهنگ مردم است تصمیم به جمع آوری اشعار محیا کرد و پس از چند ماه تلاش، کتاب محیا در پاییز سال 87 راهی بازار شد.
این نویسنده در باره دیدگاه خانواده اش در مورد نویسندگی می گوید: خانواده من مخالفتی با ورود من به این عرصه نداشتند که هیچ، بلکه مشوق اصلی من هم بوده اند، از زحمات و همراهی همسر بزرگوارم تشکر می کنم، اگر دلگرمی هایش نبود، خیلی از اتفاقات خوب برایم رقم نمی خورد.
کشاورزیان درباره مشکلاتی که در راستای چاپ کتاب هایش بود گفت: هرکاری سختی خاص خود دارد، نویسندگی شغل بسیار حساسی است و نیاز به تحقیق گسترده ای دارد. کتاب محیا به گونه ای وارد بازار شد که تقریباً می توانم بگویم راضی کننده بود اما متاسفانه کتاب دوم من یعنی «گوشه ای از فرهنگ مردم گرده» آن طوری که مطابق میلم بود چاپ نشد، چندین داستان و مطلب این کتاب درحین ویراستاری بنا به دلایلی چند مفقود شد و کتاب به رغم همه این مشکلات وارد بازار شد.
به گزارش شیرازه، این نویسنده خودساخته تصمیم دارد جلد دوم این کتاب را در آینده ای نزدیک با وسواسی بیشتر به بازار نشر بفرستند.
وی درباره اینکه چه توصیه ای برای جوانانی که می خواهند وارد عرصه نویسندگی شوند دارد، اظهارداشت: اول از همه توانایی های خود را باور کنند و مطمئن باشند هیچ گاه برای وارد شدن به عرصه ی هنر دیر نیست به شرطی که جوهره آن را درون خود سراغ داشته باشند.
همچنین توصیه دوم او این است که جوانان اوقات خود را به بطالت نگذرانند و سعی کنند مطالعه و کتاب خواندن را همیشه در اولویت قرار دهند.
روستای گرده Gerde در 15 کیلومتری غرب استهبان واقع شده و انجیرعمده ترین محصول آن است و حدود 2 هزار نفر جمعیت دارد.
استهبان در 160 کیلومتری شرق شیراز واقع شده است.