شیرازه

آن چیزی که از ابتدای سخنان استاندار تا آخر جلسه قابل لمس بود؛ ادبیات منطقی، غیرکلی، صریح و غیرتعارفی او بود که مستمعان را در برزخ قرار نمی‌داد.