شیرازه

قاری قرآن بود، به مادر گفت: برای من گریه نکن، پیش از شهادت به دیدار همه اقوام و دوستان رفت، به فقرا کمک می‌کرد و از خانواده خواست برای شهادتش امتیاز نگیرند، روحیه نظامیگری نداشت اما برای ادای تکلیف لباس رزم پوشید و سرانجام در والفجر مقدماتی بی‌سر به مولایش «حسین(ع)» پیوست.