شیرازه

روز سوم محاصره بود که ترکشی به ریه قاسم نشست. روی خاک افتاده بود، مرتب به سجده می‌رفت و با خدا صحبت می‌کرد. هر چه مرتضی خواست قاسم را به جای امنی بکشد، نگذاشت، گفت من می‌خواهم روی همین خاک شهید شوم، چند ترکش دیگر اخرین بندهای حیاتش را برید تا برای همیشه زنده شود.