این هشدار جدی است!
چندی پیش بود که نماینده وزارت امور خارجه کشورمان در شیراز، به آماری اشاره کرد که تأسف انسان را برمی‌انگیخت. خلیلی در یک نشست خبری اظهار داشت: «هر هفته جسد چند مهاجر غیرقانونی که قصد خروج از کشور را داشته‌اند، به استان برگردانده می‌شود!»
این جوانان(به جز عده اندکی که خارج از مرزها به دنبال فضاهایی خاص هستند)، بی‌گمان کسانی‌اند که به هر دلیلی در کشور نتوانسته شغل و زندگی موردنظر خود را به دست آورند و در پی یک زندگی بهتر به‌صورت قاچاقی، عزم خارج از کشور می‌کنند اما دریغ که یا در کوه و جنگل متواری و هلاک شده و یا در آب رودخانه‌ها غرق می‌شوند و یا اینکه توسط مرزبانان با شلیک گلوله از پای درمی‌آیند؛ و این پایان غم‌انگیز سرنوشت مهاجران غیرقانونی است که بیشتر آنان را جوانان تشکیل می‌دهند.
در رویکرد نادرست مهاجران در سفر غیرقانونی و قاچاقی به خارج از کشور بحثی نیست، اما نمی‌توان از ریشه این رویداد تلخ که بی‌گمان علت‌العلل آن «بیکاری افسارگسیخته» است، حرفی به میان نیاورد، مثل کبک سر خود را زیر برف پنهان کرد و یا همچون برخی مسؤولان مرتب آمار داد و روی کاغذ رقم بیکاری را بالا و پایین برد و خوشحال بود.
چندی پیش جوانی که مسافرکشی می‌کرد از خروج غیرقانونی به سمت ترکیه می‌گفت و مشقاتی که کشیده بود و درنهایت موفق به خروج نشده و پس از 15 روز متواری شدن در کوه و بیابان، به قول خودش جسدش را به شیراز رسانده بود! و جالب اینکه دوباره قصد رفتن داشت!
این‌ها حکایت و داستان نیست، بلکه درد دل صدها جوانی است که به‌مجرد یافتن یک گوش شنوا، سوز دلشان را این‌گونه بیان می‌کنند و در تاکسی و اتوبوس و سطح شهر می‌توان آنان را دید و اگر مسؤولان نیز دلشان می‌خواهد این صحنه‌ها را ببینند، با ترک میز و اداره خود، به میان مردم آمده و این حرف‌ها را بشنوند!
متأسفانه به هزار و یک دلیل نمی‌توان بیش از این موضوع را باز کرد، اما خطاب من به مسؤولان استان این است که اگر نمی‌توانید گامی برای تولید و اشتغال و حل مشکل بیکاری جوانان بردارید، حداقل به مدیران بالادست خود در مورد خروج دیوانه‌وار جوانان از وطن، هشدار داده و فکرها را حساس کنید.
اگر امروز بی‌تفاوت از کنار خروج فوج فوج جوانان به خارج از کشور، بگذریم بی‌گمان فردا با پیر شدن جمعیت کشور که روزبه‌روز در حال افزایش است، تبعات جبران‌ناپذیر این خلأ نیروی جوان را با گوشت و پوست و خون باید پرداخت و این هشداری جدی از سر دلسوزی و خیرخواهی به مسؤولان تصمیم گیر و تصمیم‌ساز کشور است.
