به گزارش شیرازه، 14 خرداد سال 97، بیست و نهمین سالروزی است که ملت ایران عزیزترین کس خود را از دست دادند. همان کسی که توانست تنها با اتکای به خداوند متعال، ملت ایران را از یوغ طاغوت نجات دهد، دوران عزت و قدرت اسلام را احیا و الگویی برای همه مستضعفان جهان تشکیل دهد. مستضعفانی که امروز هرکدام افتخارشان در عشق به خمینی و خامنه ای خلاصه شده و تمام تلاش جهادگونه شان برای ظهور مهدی موعود است. مستضعفانی که از ایران تا عراق، فلسطین، لبنان، پاکستان، سوریه، یمن، بحرین و حتی نیجریه وسعت پیدا کرده اند و همان طور که امام وعده داده بود بخشی از بسیج بزرگ سربازان جهان اسلام را تشکیل داده اند.

به مناسبت سالروز رحلت آن یار سفر کرده، به روایتی کمتر شنیده شده از محل دفن آن امام محبوب خواهیم پرداخت. حاج حسین سلیمانی از محافظان نزدیک حضرت امام(ره) در بخشی از خاطرات خود، پیرامون چگونگی انتخاب محل دفن و مزار امام(ره)، اینگونه روایت می کنند:

حاج احمد آقا از حدود 6-7 ماه قبل برای این منظور(محل دفن امام) برنامه ریزی کرده بود. وقتی که بیماری امام مطرح نبود چند بار برنامه مسافرت هایی ترتیب دادند که بنده هم حضور داشتم. بارها سه نفری با حضور آقای انصاری، در مسیر جاده قم تهران به پیشنهاد حاج احمد اقا به «کوشک نصرت» رفتیم. یک بار بنده و ایشان سفر می کردیم و وقتی به آن منطقه رسیدیم ایشان گفتند که به جاده قدیم برو! وقتی به کوشک نصرت، حدود 30 کیلومتری قم رسیدیم به اتفاق حاج احمد آقا چرخی در محوطه زدیم. من هنوز نمی دانستم که ایشان چه هدفی دارند؟ و قصه چیست. روستای مزبور دقیقا نزدیک جایی واقع شده بود که اکنون پادگان منظریه و فرودگاه نظامی است و وقتی از تهران به قم می روید، در سمت راست اتوبان و جاده قدیم قم تهران قرار رگفته است.

بعد از دو هفته مجددا و این بار به اتفاق اقای محمدعلی انصاری به آنجا رفتیم. با فرماندار وقت قم اقای خلیلیان هم هماهنگ کرده بودند. ایشان هم حضور داشت. معلوم شد که قصد احمدآقا این است که محل دفن امام را مشخص کنند. این قصد و غرض را هم تنها با آقای انصاری در میان نهاده بود ولی در حضور فرماندار قم اینگونه عنوان شد که ما قصد داریم در این مکان موسسه فرهنگی تنظیم و نشر آثار امام را بنا کنیم. قصد داریم این مکان را از راه قانونی به تصرف موسسه در آوریم. پیشنهاد احمدآقا این بود که با روستائیان منطقه صحبت شود تا زمین هایشان را بفروشند و زمین هایی هم که متعلق به دولت است در اختیار موسسه قرار گیرد. صحبت فرودگاه هم مطرح شد و عنوان شد که اختصاصی در اختیار موسسه باشد.

یکبار دیگر هم به آنجا رفتیم و این بار حدی را تعیین کردند. در نوبت بعد که به آنجا سر زدیم مشاهده کردم که که لودر و بولدوزر مشغول کار است و محوطه را دیوارکشی می کند.

جلسه ساعت آخر حیات مبارک امام
وقتی در ساعت های آخر حیات امام جلسه سران نظام برگزار شد، حاج احمداقا مطرح کرد که چنین جایی در کوشک نصرت قم وجود دارد و ما مقدماتش را انجام داده ایم ولی هنوز آماده نشده است و تنها حدودش را مشخص کرده ایم. یکی از آقایان (شاید آقای هاشمی بود) این کار را صلاح ندانست و گفت آنجا در حال حاضر بیابان و فاقد هرگونه امکانات و تاسیسات است. یقینا ما بعد از رحلت امام یک تشییع جنازه چند میلیونی داریم و هیچ امکاناتی برای انتقال افراد به آنجا نداریم و حتما با یک مشکل بزرگ مواجه خواهیم شد.

یکی دیگر از آقایان(شاید میرحسین موسوی بود) حرم حضرت معصومه(س) را برای دفن امام پیشنهاد کرد. ظاهرا آقای موسوی اردبیلی هم مدرسه معصومیه قم را براب این منظور مناسب دانستند. یکی دیگر از آقایان از جمکران یاد کرد.

در نهایت قرار شد که مدفن امام ترجیحا در تهران و در کنار شهدا و در بهشت زهرا(ی) باشد تا در هنگام بازدید مسئولین و مهمانان خارجی دسترسی به آن آسان باشد اما در اینکه کدام قسمت از بهشت زهرا(س) باشد بحث بود. برخی از افراد وسط قطعه شهدا یا کنار قبر مرحوم آیت الله طالقانی را اعلام کردند.

اما جناب اقای طباطبایی شهردار وقت تهران که در آن جلسه حضور داشت آن روز یا بعدا پیشنهاد داده بود که قطعه ای در کنار بهشت زهرا(س) وجود دارد که برای این منظور ایده آل است.(دقیقا همین مکان فعلی مزار امام). در نهایت هم همین مکان، بهترین مکان برای خاکسپاری حضرت امام تشخیص داده شد.
جهان نیوز