این روزنامه در ادامه نوشت: برخی انتقاد کردند که چرا آن عکس‌ها را در کنار هم آمده و به دخترانی که به استادیوم رفته بودند «قربانیان آزادی» گفته شده. در جواب باید گفت: به اعتراف مسئولان امر تعداد زنانی که در استادیوم حضور داشتند کمتر از 4هزار نفر بوده است. بلیط‌های در نظر گرفته شده برای زنان 4600 عدد بوده و تنها 3500 بلیط فروش رفته است. همین موضوع به روشنی گویای میزان استقبال زنان از این نمایش سیاسی- ورزشی است.

اگر جمعیت کشور را 80 میلیون نفر فرض کنیم که بیش از این است و زنان نیمی از جمعیت کشور باشند، نسبت حاضران در ورزشگاه با کل زنان کشور چقدر است؟ کمتر از یک‌ده‌هزارم! بله همین‌قدر اندک و ناچیز. عده‌ای می‌کوشند این جمع کوچک و اندک را جامعه زنان کشور جا بزنند. دغدغه و علاقه آنان را دغدغه و علاقه همه زنان کشور معرفی کنند و می‌کنند. چنین برخوردی جز فریب‌کاری است؟ و آیا آن زنان و دختران محترم، ابزار این فریب نیستند؟ 

فریب‌کاری و شارلاتان‌بازی این دغلکاران به همین‌جا ختم نمی‌شود. بیش از یک و نیم میلیون زن و دختر ایرانی عازم پیاده‌روی اربعین شده و در راه کربلای معلی هستند. سهم این زنان در اخبار و رسانه‌های این جریان مدعی حمایت از زنان چیست و کجاست؟ چگونه می‌شود کمتر از 4هزار زن را در بوق و کرنا کرد و بر صفحه اول روزنامه‌ها نشاند و آن زنان میلیونی را ندید و سانسور کرد؟

سهم زنان در این مانور معنویت و عشق، اگر از مردان پررنگ‌تر نباشد، کمتر نیست. جنجال چند هفته اخیر درباره حضور زنان در ورزشگاه را می‌توان یکی از این تلاش‌های ناکام برای تحت‌الشعاع قرار دادن این حرکت جهانی و عظیم دانست. چه بسا برخی از آن سه هزار و چند صد زن، به خیل اربعینی‌ها پیوسته‌اند. اگر کسی به آن سه هزار و اندی خانم که به ورزشگاه رفته بودند، بگوید بازیچه و ابزار کدام طراحی و مطامع شده‌اند، به آنان توهین کرده یا آنان را هوشیار کرده است؟!

انتهای پیام/