به گزارش خبرنگار شبکه اطلاع رسانی راه دانا؛ بعد از افزایش قیمت بنزین در شرایطی که دولت بدون مشورت با مجلس دست به این اقدام زده بود، تعدادی از نمایندگان لیست امید یکباره استعفا دادند؛ قسیم عثمانی، نماینده بوکان ساعاتی پیش استعفای خود را تقدیم هیات رییسه مجلس شورای اسلامی کرده است.

محمدجواد فتحی نماینده تهران، احمد مازنی نماینده تهران، محمود صادقی، نماینده تهران و تعدادی دیگر از اعضای فراکسیون امید هم در حال آماده کردن استعفای خود هستند.

در همین راستا چند روز پیش نیز پروانه سلحشوری اعلام کرده بود که می خواهد استعفا بدهد و مجلس دیگر در راس امور نیست.

«پروانه سلحشوری» یکی از نمایندگان پرحاشیه فراکسیون امید در اظهاراتی عجیب نسبت به گرانی قیمت بنزین، موضع جالب توجهی را اتخاذ کرده است. وی در صفحه توئیتر خود با بیان اینکه از وقتی بنزین گران شده، مردم در تماس‌های مکرر ابراز نگرانی می‌کنند، نوشت: «هموطنان عزیز، مدت‌هاست مجلس در رأس امور نیست. این موضوع در جلسه سران سه قوه تصمیم‌گیری شده. همین یک رکن دموکراسی را نیم‌بند داشتیم که فاتحه آن هم خوانده شد. مجلس بعدی را تعطیل کنید، خودش اقتصاد مقاومتی‌ است.»

این نمایندگان که تحت یک لیست واحد به مجلس راه پیدا کرده بودند تا کنون نماینده و وکیل دولت بودند و تمام خواسته های دولت را در مجلس پیگیری می کردند تا جایی که بارها به وکیل الدوله بودن خود نیز اعتراف کرده و از این بابت خشنود بودند.

در ماجرای وزارت بازرگانی، لایحه FATF ، لایحه های محیط زیستی و ... همواره این نمایندگان تابع بدون چون و چرای دولت بودند تا جایی که وقتی دولت میلیاردها دلار سرمایه کشور را در قالب سکه های طلا و یا ارز 4200 تومانی به دست دلالان داد سکوت کرده و حتی در مراحلی موافقت خود را با این تصمیمات یک شبه و خارج از چارچوب مجلس اعلام کردند.

در ماجرای تخصیص 14 هزار میلیارد تومان یارانه به کالاهای ضروری و وعده دولت برای ارائه برنامه مدون در راستای تخصیص این مبلغ به اقشار نیازمند نیز این نمایندگان حتی یک بار هم از دولت مطالبه نکردند و در پاسخ به انتقادات سایر نمایندگان و یا مردم مدعی شدند که درآمدهای دولت کاهش داشته و امکان تزریق این مبلغ به سبد مصرفی خانواده های نیازمند وجود ندارد.

چرخش عجیب این نماینده ها در مجلس در حالی که چند ماه تا برگزاری انتخابات مجلس زمان باقی مانده است قابل تأمل بوده و این سوال پیش می آید که چرا یک شبه وکیل الدوله ها تبدیل به وکلای ملت شدند؟

آیا چرخش این نمایندگان و تغییر 180 درجه ای رفتار آنها در قبال دولت تنها یک ژست سیاسی برای کسب مقبولیت اجتماعی در آستانه انتخابات برای حضور مجدد در این عرصه نیست و چرا این نمایندگان به جای ابزار استعفا از سایر ابزارهای قانونی در دست خود مانند استیضاح رئیس جمهور و یا حتی وزیر نفت استفاده نمی کنند؟

نکته مهم این است که استعفای نمایندگان نه تنها حقوق از دست رفته مردم را به آنها باز نمی گرداند بلکه به عنوان یک فرار از انجام کامل وظایف آنها در قبال مردم تلقی می شود.