همه ما یک معذرت خواهی به ایران بدهکاریم!
ایرانیان در این بحران، چون غرب نه تنها مصرف کننده صرف نبودند، بلکه خود یک تولید کننده شدند تا اثبات کنند ایرانی آنقدر بد و سیاه که نشان داده می شد نبوده و نیست..
پایگاه تحلیلی خبری شیرازه، سالها بود که عده زیادی از ما ایرانیان خود را تحقیر کرده و غرب و شرق عالم را به چشم همدیگر می کشیدیم، خود را ملتی بی فرهنگ و ادب دانسته که باید از غرب الگو بگیریم تا حداقل بتوانیم مثل انسان زندگی کنیم.
در کتاب ها رفاه و امکانات و زندگی غربی را عالی جلوه داده و آمال و هدف سیاست و فرهنگ کشور خود را، آنان قرار می دادیم که باید تلاش کنیم مقداری مثل آنان شویم.
اما کرونا که آمد همه چیز تمام شد و تشت رسوایی غرب از بام افتاد، در خیابان های غرب و بعضا شرق به خاطر ماسک و دستمال کاغذی صف های عریض و طویل ایجاد شد و عده ای به جان هم افتادند و از خجالت یکدیگر در آمدند. و فروشگاه ها در یک اقدام متحیرانه مورد هجوم هزاران نفر قرار گرفت و قفسه های آن خالی از کالا شد.
عده ای کلیپ بیرون داده و با چشمان گریان برای خود طلب دستمال توالت و غذا و امکانات بهداشتی کردند. عده ای نیز در راهرو و حیاط بیمارستان ها شب را به صبح گذرانیدن تا سیستم بهداشت غرب بتواند مقداری به خود بیاید و امکاناتی فراهم کند.
کادر درمان و متخصصین غرب نیز که در فیلمها دارای بهترین ابزار و لباس بودند، اکنون از روی نداری ماسک یکبار مصرف را ده بار استفاده می کردند و پلاستیک زباله را به عنوان لباس مخصوص ضد عفونی، به تن می کردند و با آن سلفی حقارت می انداختند.
از همه بدتر بازگشت دولت های غربی به شغل و پیشه گذشته خود یعنی راهزنی و غارت دیگر ملل بود، آنها ماسک و دستکش دیگر کشورها را به سرقت می برند و اجازه رسیدن کمک ها و حتی خریدهای دیگر کشورها را به مقصد نمی دهند و دوباره راهزن دریایی شدند.
به قول جوکر شخصیت افسانه ای غرب: خداکنه که قحطی نشه چون مردم متمدن غرب حتی همدیگر رو می خورند.
و اما ایران...
نمی گوییم همه چیز عالی است و همه امکانات فراهم، اما فروشگاه ها پر از محصولات است و نمی توان صفی برای خرید در جایی دید. قفسه ها مملو از کالا بوده و مردم کم و به اندازه خرید می کنند.
جدای از سازمان های دولتی، مردم و گروه های جهادی در کف خیابان بوده و بدون چشمداشت اقدام به کمک پیشگیرانه در ضد عفونی کردن معابر می کنند، به نیازمندان بسته غذایی داده و از آنها سرکشی می کنند.
به پیرمردی که لقمه ای نان و پنیر ندارد در یک روز صدها میلیون کمک می کنند و نمی گذارند اگر فقیری اشک ریخت، اشک دومش دیده شود.
کارگاه های تولید ماسک در مدارس و مساجد راه افتاده و هر کس در توانش برای مردم خدمت می کند تا مراکز درمانی و منازل مردم بدون حداقل امکانات نباشد.
ایرانیان در این بحران، چون غرب نه تنها مصرف کننده صرف نبودند، بلکه خود یک تولید کننده شدند تا اثبات کنند ایرانی آنقدر بد و سیاه که نشان داده می شد نبوده و نیست.
آری با دیدن این صحنه ها در ایران و مقایسه با غرب همه ما یک معذرت خواهی به ایران بدهکاریم که چطور آنرا تحقیر کرده و چماق غرب را بر سر آن فرود می آوردیم، عملی که کرونا اثباتگر غلط بودن آن شد. ایران من، معذرت می خواهم...
دکتر سید محسن هاشمی
نظرات بینندگان
