پای درد دل های یک قهرمان دهه هشتادی؛
مینا رضایی: برای صعود به قله قهرمانی به توجه و حمایت هر چه بیشتر مسئولین نیاز دارم
مینا رضایی، از جمله ورزشکاران برتر در رشته دو میدانی بوده که مقامات بالایی را در سطح استانی و کشوری به خود اختصاص داده اما در این مسیر با مشکلات و موانع زیادی مواجه شده که برای پیشرفت و قهرمانی در سطح های بالاتر،حمایت و توجه هر چه بیشتر مسئولین را می طلبد.
مینا رضایی، از جمله ورزشکاران برتر در رشته دو میدانی بوده که مقامات بالایی را در سطح استانی و کشوری به خود اختصاص داده اما در این مسیر با مشکلات و موانع زیادی مواجه شده که برای پیشرفت و قهرمانی در سطح های بالاتر،حمایت و توجه هر چه بیشتر مسئولین را می طلبد.
خبرنگار «شیرازه» با این نوجوان ورزشکار به گفت و گو نشست،در ادامه سخنان او را می خوانید.
خودتان را معرفی کنید و بگویید در چه رشته ای فعالیت می کنید؟
مینا رضایی متولد1380.1.19 هستم، از سال ها پیش به ورزش دو میدانی علاقمند بودم و 4 سالی می شود که به صورت حرفه ای در این رشته فعالیت دارم.
تا کنون چه مقام هایی کسب کرده اید؟
بنده به عنوان قهرمان دومیدانی فارس و منتخب کشور معرفی شده ام و بخشی از عنوان های زیر جزو افتخاراتم می باشد:مقام هایی که کسب کرده ام، قهرمانی نونهالان در رشته های 100 متر با مانع و 100 متر آزاد کشوری در سال 96_95 که در سال 96 منجر به دعوت در رکورد گیری تیم ملی شد. مقام های اول تا سوم در سطح استان نیز مهم ترین آن قهرمانی 100 متر با مانع و پرش طول و همچنین سوپر قهرمانی فارس هست .
مینا رضایی متولد1380.1.19 هستم، از سال ها پیش به ورزش دو میدانی علاقمند بودم و 4 سالی می شود که به صورت حرفه ای در این رشته فعالیت دارم.
تا کنون چه مقام هایی کسب کرده اید؟
بنده به عنوان قهرمان دومیدانی فارس و منتخب کشور معرفی شده ام و بخشی از عنوان های زیر جزو افتخاراتم می باشد:مقام هایی که کسب کرده ام، قهرمانی نونهالان در رشته های 100 متر با مانع و 100 متر آزاد کشوری در سال 96_95 که در سال 96 منجر به دعوت در رکورد گیری تیم ملی شد. مقام های اول تا سوم در سطح استان نیز مهم ترین آن قهرمانی 100 متر با مانع و پرش طول و همچنین سوپر قهرمانی فارس هست .
مقام های اول تیمی در نونهالان؛ مقام های اول تا سوم در رده سنی نوجوان و جوانان همچنین در رده بزرگسالان کشور، در مقام های انفرادی اول تا سوم در رده سنی نوجوان و جوانان؛ مقام اول دو میدانی در لیگ باشگاهای کشور در رده نوجوانان و شرکت در تیم دومیدانی بزرگسالان. تا کنون مقام های اول تا سوم در سطح مدرسه، ناحیه، استان و کشور داشته ام و مقام های قرآنی نیز کسب نموده ام.
چه شد که به دومیدانی علاقه مند شدید؟
در مدرسه تحت نظارت معلم ورزشم سر کار خانم «سمیرا فرهام کیا» که البته مربی هم بودند، رکورد گیری شدم که رکوردم نزدیک به مسابقات کشوری شد از آنجا بود که به این رشته پرداختم. در بازی ها و مسابقات دو میدانی همه نوع تیپ بدن مثل اندام های چاق یا لاغر می توانند شرکت داشته باشند چراکه تند و سریع بودن یا اسقامت بدن و چابکی آن مورد توجه می باشد،به طوری که برخی مربی ها از طرز دویدن و گام برداشتن فرد آن را می فهمند.هر چند استعداد دیگر رشته ها را داشته ام اما به ورزش دو میدانی بیش از آن ها علاقه دارم.این در حالیست که دومیدانی پرش با مانع آسیب هایی مثل پیچ خوردن پا در هنگام فرود آمدن یا کش آمدن رباط عضلات به همراه دارد.
مشوقان شما چه کسانی بودند؟
مشوق من اول خانواده بوده، تا اینجا هم مدیون پدر و مادرم هستم که پا به پای من آمدند. دعای پدر و مادر چیز دیگریست، هر کسی که به جایی رسیده سختی و مخالفت زیادی کشیده،من نیز از این قاعده مستثنی نیستم و می خواهم که موفق باشم،از خداوند می خواهم که همیشه در کنارم باشد،من را از تمام بلاها دور نگه دارد و انسان ها و اتفاق های خوبی را سر راهم قرار بدهد.
مشوق من اول خانواده بوده، تا اینجا هم مدیون پدر و مادرم هستم که پا به پای من آمدند. دعای پدر و مادر چیز دیگریست، هر کسی که به جایی رسیده سختی و مخالفت زیادی کشیده،من نیز از این قاعده مستثنی نیستم و می خواهم که موفق باشم،از خداوند می خواهم که همیشه در کنارم باشد،من را از تمام بلاها دور نگه دارد و انسان ها و اتفاق های خوبی را سر راهم قرار بدهد.
آِیا مربی هم در کنار شما بوده است؟
مربیانم مثل خانم «سمیرا فرهام کیا»، آقای«نوحه خوان» و آقای «محمودیان»می باشند. چون این افراد همیشه و در همه سختی ها کنار من بوده اند و از بنده حمایت کرده اند. آن ها به من انگیزه دادند تا مقام های کشوری را کسب کنم.این مربیان در هر لحظه پشتیبانم بودند،چه در حاشیه و چه در زندگی خصوصی حامی ام بوده اند و مرا استعداد یابی کردند.(مدرسه ای که در آن استعداد یابی شدم «مدرسه شهید مشتقایان» ناحیه سه شیراز بود.)لازم به ذکر است،از لحظه شروع تا سوپر قهرمانی استان فارس و مقام های کشوری، مربی من سرکار خانم «سمیرا فرهام کیا» حتی از بنده حمایت شخصی کردند.
مربیانم مثل خانم «سمیرا فرهام کیا»، آقای«نوحه خوان» و آقای «محمودیان»می باشند. چون این افراد همیشه و در همه سختی ها کنار من بوده اند و از بنده حمایت کرده اند. آن ها به من انگیزه دادند تا مقام های کشوری را کسب کنم.این مربیان در هر لحظه پشتیبانم بودند،چه در حاشیه و چه در زندگی خصوصی حامی ام بوده اند و مرا استعداد یابی کردند.(مدرسه ای که در آن استعداد یابی شدم «مدرسه شهید مشتقایان» ناحیه سه شیراز بود.)لازم به ذکر است،از لحظه شروع تا سوپر قهرمانی استان فارس و مقام های کشوری، مربی من سرکار خانم «سمیرا فرهام کیا» حتی از بنده حمایت شخصی کردند.
برای توسعه ورزش دو و میدانی در تمام رشته ها چه اتفاقی باید بیفتد؟
از این ورزش پایه حمایت چندانی نمی شود، دومیدانی مادر و سرچشمه دیگر رشته های ورزشی است و توسعه و پیشرفت در آن نه فقط برای استان بلکه برای کشور خوشایند است.ورزش دومیدانی به مربیان حرفه ای با تجربه های بالا نیاز دارد،این در حالیست که همین مربیانی که داریم هم حمایت نمی شوند، گاهی مربیان خوبی داریم اما شناخته شده و معروف نیستند.متاسفانه تعداد انگشت شماری در این رشته به مرحله های بالا و در سطح آسیا دست یافته اند چو ن که بیشترین تمرکزها بر روی ورزش فوتبال است.البته در نبود برخی امکانات عده ای از قهرمانان لیگ باشگاه های کشور ورزش دومیدانی را کنار می گذارند. از این رو باید فکر اساسی و مدبرانه ای برای این ورزش پایه که همیشه از آن به عنوان مادر ورزش ها یاد می کنند، اندیشه شود تا نه تنها ورزش دومیدانی بلکه ما نیز برای تمام ورزش های وابسته دومیدانی مثل (فوتبال،والیبال و ...) پیشرفت چشم گیری داشته باشیم؛ «دومیدانی مادر ورزش هاست اما در ایران این ورزش بدون مادر است.»
باشگاه حرفه ای دومیدانی هم داریم؟
باشگاه حرفه ای ما در خیابان حافظیه می باشد اما متاسفانه چند ماهی می شود که به خاطر شیوع بیماری کرونا تعطیل شده این در حالیست که بچه ها در دیگر استان ها مثل اصفهان، تهران و گلستان همچنان تمرین داشتند و مدام تمرینات خود را در اینستاگرام به نمایش می گذاشتند. به طور کلی سالن ورزشی را در ساعاتی از صبح ها به ما اختصاص داده اند اما در این ساعت ها یا کلاس درس داریم یا این که مربی در این ساعت ها وقتی ندارد که برای تمرین ما حاضر شود. متاسفانه برای این رشته باشگاه حرفه ای یا امکانات مناسب مانند تخته استارت، مانع و دیگر وسایل مورد نیاز در دسترس نیست این در حالیست که به طور پیوسته باید با این وسایل تمرین کنیم.
مشکلات تان در این سال ها چه بوده و الان چه مشکلاتی وجود دارد؟
به دلیل نداشتن درآمد نمی توان آسیب های جسمانی ام را برطرف کنم، گاهی هزینه ها بدون دارو بیش از 5 میلیون تومان می شود اما بیمه تنها 40 درصد آن را پرداخت می کند. برای مربیگری هم به 20 سال به بالا مدرک می دهند و من هنوز به این سن و سال نرسیده ام، از طرفی هم ورزشکار حرفه ای روزی دوبار باید ورزش و تمرین مفید داشته باشد و دیگر وقتی برای آموزش و مربیگیری ندارد. یک کفش میخی و تخصصی ما یک میلیون تومان بوده و می گویند بودجه نداریم... هزینه فیزیوتراپی جلسه ای 100هزار تومان تمام می شود. آرزو دارم که آسیب های جسمانی ام برطرف شود و آن را درمان کنم تا بتوانم برای کشور مقام بیاورم چرا که این آسیب ها و برخی محدودیت ها موجب می شود که از پیشترفت عقب بمانم.
از این ورزش پایه حمایت چندانی نمی شود، دومیدانی مادر و سرچشمه دیگر رشته های ورزشی است و توسعه و پیشرفت در آن نه فقط برای استان بلکه برای کشور خوشایند است.ورزش دومیدانی به مربیان حرفه ای با تجربه های بالا نیاز دارد،این در حالیست که همین مربیانی که داریم هم حمایت نمی شوند، گاهی مربیان خوبی داریم اما شناخته شده و معروف نیستند.متاسفانه تعداد انگشت شماری در این رشته به مرحله های بالا و در سطح آسیا دست یافته اند چو ن که بیشترین تمرکزها بر روی ورزش فوتبال است.البته در نبود برخی امکانات عده ای از قهرمانان لیگ باشگاه های کشور ورزش دومیدانی را کنار می گذارند. از این رو باید فکر اساسی و مدبرانه ای برای این ورزش پایه که همیشه از آن به عنوان مادر ورزش ها یاد می کنند، اندیشه شود تا نه تنها ورزش دومیدانی بلکه ما نیز برای تمام ورزش های وابسته دومیدانی مثل (فوتبال،والیبال و ...) پیشرفت چشم گیری داشته باشیم؛ «دومیدانی مادر ورزش هاست اما در ایران این ورزش بدون مادر است.»
باشگاه حرفه ای دومیدانی هم داریم؟
باشگاه حرفه ای ما در خیابان حافظیه می باشد اما متاسفانه چند ماهی می شود که به خاطر شیوع بیماری کرونا تعطیل شده این در حالیست که بچه ها در دیگر استان ها مثل اصفهان، تهران و گلستان همچنان تمرین داشتند و مدام تمرینات خود را در اینستاگرام به نمایش می گذاشتند. به طور کلی سالن ورزشی را در ساعاتی از صبح ها به ما اختصاص داده اند اما در این ساعت ها یا کلاس درس داریم یا این که مربی در این ساعت ها وقتی ندارد که برای تمرین ما حاضر شود. متاسفانه برای این رشته باشگاه حرفه ای یا امکانات مناسب مانند تخته استارت، مانع و دیگر وسایل مورد نیاز در دسترس نیست این در حالیست که به طور پیوسته باید با این وسایل تمرین کنیم.
مشکلات تان در این سال ها چه بوده و الان چه مشکلاتی وجود دارد؟
به دلیل نداشتن درآمد نمی توان آسیب های جسمانی ام را برطرف کنم، گاهی هزینه ها بدون دارو بیش از 5 میلیون تومان می شود اما بیمه تنها 40 درصد آن را پرداخت می کند. برای مربیگری هم به 20 سال به بالا مدرک می دهند و من هنوز به این سن و سال نرسیده ام، از طرفی هم ورزشکار حرفه ای روزی دوبار باید ورزش و تمرین مفید داشته باشد و دیگر وقتی برای آموزش و مربیگیری ندارد. یک کفش میخی و تخصصی ما یک میلیون تومان بوده و می گویند بودجه نداریم... هزینه فیزیوتراپی جلسه ای 100هزار تومان تمام می شود. آرزو دارم که آسیب های جسمانی ام برطرف شود و آن را درمان کنم تا بتوانم برای کشور مقام بیاورم چرا که این آسیب ها و برخی محدودیت ها موجب می شود که از پیشترفت عقب بمانم.
از این ها که بگذریم،بدن به طور طبیعی به 20ویتامین نیاز دارد، برخی توسط بدن تامین می شود اما من چون ورزشکارم و فشار بیشتری تحمل می کنم،باید از مکمل های غذایی استفاده کنم که گران است.بخواهم از مواد غذایی استفاده کنم هم روازنه به 500 گرم گوشت نیاز دارم که این هم قیمت بالایی دارد،از حبوبات استفاده کنم هم آن انرژی لازم تامین نمی شود.
با اینکه استعداد و علاقمندی زیادی به این حرفه دارم اما نبود امکانات مثل مربی و سالن بدنسازی موجب شده که سطح توانایی خودم را نسبت به دیگر شهرها کمتر بدانم.این ها در حالیست که سالن بدنسازی باید برای من قهرمان رایگان باشد اما حتی یک سالن مناسب برای این ورزش اختصاص نیافته است.
سالی یکبار مسابقات بین المللی آزاد برگزار می شود که در ایران نیز برگزار شد اما خود من چون تغذیه خوبی نداشتم و مکمل های غذایی هم گران قیمت بود نتوانستم برای شرکت در این مسابقات به حد مطلوبی برسم.در این استان افرادی مانند«مسلم نیادوست» قهرمان شده و مقام سوم آسیا را آورده اما بعضی مثل «الناز کمپانی» به استان گلستان رفت و پیشرفت کرد. من نیز دوست دارم حمایت شوم تا استعداد هایم تلف نشود.
مشکلات ما عدم حمایت مربی و خود ورزشکار می باشد چون ورزشکار وقتی حرفه ای می شود باید از یک جایی به بعد حمایت شود و اسپانسر داشته باشد تا پیشرفت کند اما هیچ گونه حمایتی از ما نشده است. در برخورد با این مسائل حتی برای مدتی ورزش حرفه ای را کنار می گذاشتیم،مشکلاتی مانند آسیب و ضربه های جسمانی که به ما وارد می شد در نبود حمایت ها تا مدت ها برجای می ماند و هدف ما را به تاخیر می انداخت.چرا که این آسیب ها روز به روز بدتر می شد. هزینه مربی حرفه ای بسیار بالاست،ما از پس آن بر نمی آییم و همه این ها باعث بی انگیزگی بیشتر ما می شود.با این همه چطور برخی مسئولین از ما توقع دارند که مقام های خوبی را برای استان کسب کنیم؟
مهم ترین مسابقات پیش روی شما چیست؟
مهم ترین مسابقاتی که در پیش دارم،رکورد ملی و مسابقات آسیایی جوانان می باشد که تحت نظارت مربی فعلی من که آقای «نوحه خوان» می باشد و برای موفقیت در این مسابقه نهایت تلاش خود را می کنم.
انتهای پیام/
با اینکه استعداد و علاقمندی زیادی به این حرفه دارم اما نبود امکانات مثل مربی و سالن بدنسازی موجب شده که سطح توانایی خودم را نسبت به دیگر شهرها کمتر بدانم.این ها در حالیست که سالن بدنسازی باید برای من قهرمان رایگان باشد اما حتی یک سالن مناسب برای این ورزش اختصاص نیافته است.
سالی یکبار مسابقات بین المللی آزاد برگزار می شود که در ایران نیز برگزار شد اما خود من چون تغذیه خوبی نداشتم و مکمل های غذایی هم گران قیمت بود نتوانستم برای شرکت در این مسابقات به حد مطلوبی برسم.در این استان افرادی مانند«مسلم نیادوست» قهرمان شده و مقام سوم آسیا را آورده اما بعضی مثل «الناز کمپانی» به استان گلستان رفت و پیشرفت کرد. من نیز دوست دارم حمایت شوم تا استعداد هایم تلف نشود.
مشکلات ما عدم حمایت مربی و خود ورزشکار می باشد چون ورزشکار وقتی حرفه ای می شود باید از یک جایی به بعد حمایت شود و اسپانسر داشته باشد تا پیشرفت کند اما هیچ گونه حمایتی از ما نشده است. در برخورد با این مسائل حتی برای مدتی ورزش حرفه ای را کنار می گذاشتیم،مشکلاتی مانند آسیب و ضربه های جسمانی که به ما وارد می شد در نبود حمایت ها تا مدت ها برجای می ماند و هدف ما را به تاخیر می انداخت.چرا که این آسیب ها روز به روز بدتر می شد. هزینه مربی حرفه ای بسیار بالاست،ما از پس آن بر نمی آییم و همه این ها باعث بی انگیزگی بیشتر ما می شود.با این همه چطور برخی مسئولین از ما توقع دارند که مقام های خوبی را برای استان کسب کنیم؟
مهم ترین مسابقات پیش روی شما چیست؟
مهم ترین مسابقاتی که در پیش دارم،رکورد ملی و مسابقات آسیایی جوانان می باشد که تحت نظارت مربی فعلی من که آقای «نوحه خوان» می باشد و برای موفقیت در این مسابقه نهایت تلاش خود را می کنم.
انتهای پیام/
نظرات بینندگان
