«پایان‌هایی که آغازگر حیات دیگران شدند»، نیز یکی از بهترین تعابیری است که میشود در قبال بخشیدن زندگی دوباره به افرادی به کار برد که فاصله‌ای با مرگ ندارند و در یک لحظه با تصمیمی نیک اندیشانه به یک یا چند نفر زندگی دوباره می‌بخشند.

مرگ مغزی و تصمیم برای اهدای عضو، بطور قطع یکی از غم انگیزترین و در عین حال زیباترین روایت‌هایی است که برای همیشه در دفتر زندگی یک فرد به یادگار می‌ماند؛ تصمیمی که می‌تواند جان تازه‌ای به افرادی بدهد و لبخندی از امیدواری برلب آنها بنشاند که هر لحظه منتظر مرگ هستند.

روایت اهدای عضو، سرگذشت انسان‌هایی است که در شرایط سخت و لحظه‌هایی که انسان صدای قلب عزیز خود را می‌شنود، یقین دارد که دیگر امیدی به بازگشت او نیست و مغزش برای همیشه این دنیای فانی را ترک کرده‌است.

اکنون به مناسبت 31 اردیبهشت ماه که به نام روز اهدای عضو نامگذاری شده روایتی کوتاه از لحظه های بیم و اضطراب پدر و مادری را عنوان میکنم که به واسطه نسبت فامیلی نزدیک با آنها از جان و دل غم و تردید را در وجودشان احساس کردم.

ساعت 16 بود و راهرو بیمارستان پر از افرادی است که برای هم عیادت و شاید هم دلجویی از پدر و مادری آمده بودند که یک هفته است چشم انتظار گشوده شدن چشمان فرزندشان هستند، مادر محمود همچنان امیدوار است که پزشک معالج درب «آی سی یو» را باز کند و خبر به هوش آمدن پسرش را به آنها بدهد.

من به همراه دایی محمد به سمت یکی از پزشکانی رفتیم که به واسطه آشنایی بر بالین محمو حاضر شده بود و منتظر بودیم خبرهای خوشی برایمان داشته باشد، اما...

با یک جمله کوتاه «توکل تان به خداوند باشد» سالن را ترک کرد و با رفتنش سو سوی امید را از ما گرفت.

و حالا باید در انتظار پاسخ پزشکانی می ماندیم که قرار بود در کمیسیون پزشکی برای بردن محمود به یکی از بیمارستانهای شیراز تصمیم بگیرند، هر چند مدیر بیمارستان این هشدار را به من داده بود که امید چندانی نیست ولی هنوز باورم نمیشد و توان گفتن این خبر را به بقیه نداشتم.

ناگهان با دیدن چشمان اشکبار مادری که دعا می کرد فرزندش هر چه سریع تر جراحی قلب شود تا بهبود یابد، ذهنم به سمت اهدا عضو رفت ولی بلافاصله این فکر را از خودم دور کردم و همچنان امید به مقدرات خداوند داشتم.

لحظاتی گذشت و پزشک معالج جواب نهایی را داد، اما نه من، نه دختر دایی و نه هیچ کس دیگر جرات گفتن حقیقت را به پدر و مادری که امیدشان تنها به خدا بود را نداشتیم، نظر تیم پزشکی بر اهدای عضو و نجات جان چند بیمار دیگر بود ولی زن دایی راضی به این کار نمیشد و میگفت نمیخواهم جسد فرزندش دچار آسیبی گردد.

یکی دو روز گذشت و آنها همچنان راضی نشدند اما پدر با تردید و اضطراب به دنبال بهانه ای بود تا مادر داغ دیده محمود را به گونه ای آرام کند تا به اهدا عضو رضایت دهد...

ماجرای کارت اهدا عضو

و اما روز سوم با پیدا شدن کارت اهدای عضو محمود، همه چیز عضو شد، این کارت مهر تاییدی شد بر تصمیم پدر و بهانه ای برای رضایت مادر، آری محمود 30 ساله که بر اثر صانحه تصادف دچار مرگ مغزی شده بود، انگار از قبل فکر همه چیز را کرده و با گرفتن کارت اهدا به نوعی آخرت خود را نیز بیمه کرده و انتخاب نموده بود تا پس از مرگ نیز جان چند نفر دیگر را نجات دهد.

او با این اقدام بزرگ میخواست به تا خانواده و اطافیان بگوید فرزند عزیزشان هنوز هم در بین آنها است و زندگی میکند و بشود مصداق بارز جمله«یکی بود... و هنوز هم هست.»

آری اهدای عضو اوج بخشش یک انسان است، انسانی که در سخت‌ترین لحظه زندگی خود تصمیم می‌گیرد اعضای بدن یکی از عزیزانش را که دچار مرگ مغزی شده ببخشد؛ روز ملی اهدای عضو در تقویم ایرانیان را می‌توان جشن «باز تولد همگانی» جمعی از متعالی‌ترین انسان‌ها در مقیاس ایثار و جاودانگی نامید که نیاز به فرهنگ سازی در بین جامعه دارد.

در همین راستا مهرداد شریفی سرپرست معاونت درمان دانشگاه علوم پزشکی شیراز در گفتگو با خبرنگار شیرازه، به ارائه آماری از تعداد پیوندهای انجام شده در سال گذشته و دو ماهه نخست سال جاری پرداخت و گفت:درسال 1400 تعداد ۳۴۷ پیوند کلیه ،403 مورد پیوند کبد،6 مورد پیوند پانکراس،9 مورد روده،15 پیوند قلب،33 موردکلیه و پانکراس6 مورد ریه،166 موردپیوند مغز استخوان، 320 مورد قرنیه و 68 کاشت حلزون در مراکز پیوند فارس انجام شده است.

وی همچنین اشاره ای به پیوندهای انجام شده در سال جاری کرد و افزود: 58 پیوند کلیه، 32 کبد،یک مورد پانکراس،یک پیوند قلب و یک مورد ریه انجام شده که موجب نجات جان تعداد زیادی از هم وطنان گردیده است.

شریفی در ادامه از خانواده های ایثارگر و فداکار اهداکننده عضو، تیم فراهم آوری اعضا، متخصصان و کادر درمانی مراکز درمانی و تمامی کسانی که به هر نحوی موجب ترویج فرهنگ کار خدا پسندانه اهدای عضو می شوند، قدردانی کرد و گفت: استان فارس مفتخر است که به  پشتوانه تلاش های بی فقه تیم فراهم آوری اعضا و همت متخصصان و کادر درمانی مراکز درمانی و همراهی مسوولان و همدلی مردم، به عنوان یکی از استان های برتر در زمینه اهدای اعضای بیماران مرگ مغزی و انجام پیوند اعضا مطرح بوده است.

معاونت درمان دانشگاه علوم پزشکی شیراز عنوان کرد:۳۱اردیبهشت ‌ماه روز ملی اهدای عضو نامگذاری شده است که این روز نشان از روحیه ایثارگرانه و مهربان افرادی است که با این تصمیم خود، تولدی دوباره به افراد نیازمند به عضو می بخشند.

وی در پایان افزود:امید که با ارتقای این فرهنگ، روزی برسد که بیماران نیازمند پیوند عضو به علت نبود عضو از میان ما نروند.

و این چنین است که خوشبخت‌ ترينِ آدم‌ ها، بعد از مرگ زندگی ميبخشند. يادمان باشد! زندگى را هم مى شود، اهدا كرد.

انتهای پیام/س/ف