به گزارش گروه فرهنگی پایگاه خبری تحلیلی «شیرازه»، به نقل از ایلنا، فعالان میراث فرهنگی عصر چهارشنبه ۱۴۰۳/۰۶/۲۸ از تخریب گسترده کوه رحمت تخت‌جمشید با انجام فعالیت معدن‌کاوی خبر دادند و اعلام کردند که مسئولان میراث فرهنگی استان فارس به‌رغم آن که دستگاه قضایی در سال ۱۳۹۴ حکم توقف فعالیت معدنی در حریم درجه‌دو تخت‌جمشید را صادرکرده است، اقدامی برای جلوگیری از تخریب‌های صورت گرفته در این میراث جهانی که دارای آثاری از دوره هخامنشی، ساسانی و اسلامی است، انجام نداد.
 
 پیگیری‌ها از یکی از فعالان میراث فرهنگی استان فارس مشخص کرده است که معدن سنگ‌شکن متعلق به شهرداری مرودشت پس از صدور حکم توقف به فعالیت خود ادامه داده و مدت‌ها است در حال پاک‌تراشی کوه رحمت، یکی از مهم‌ترین آثار ثبت جهانی شده در پرونده ثبت جهانی تخت‌جمشید، است.
 
 با این حال معدن سنگ‌شکن فعال در حریم درجه‌دو تخت‌جمشید نه‌تنها به حکم قضایی توقف فعالیت خود در سال ۹۴ توجه نکرده که با فعالیت بیشتری به کار خود ادامه داده است.
 بررسی باستان‌شناسی تنها در ۱۵ کیلومتر از کوه رحمت که در سال ۸۶ انجام شد، بیانگر ارزش‌های نهفته باستانی این اثر جهانی شده ایران است. 
 
 در دوران هخامنشی، فرا هخامنشی و اشکانی تا پایان دوره ساسانی نیز کوه رحمت به دلیل وجود تخت‌جمشید و شهر باستانی استخر و معبد بزرگ آناهیتا در آن، قلب مذهبی امپراتوری هخامنشی و ساسانی بود.
 
 کوه مهر یا کوه رحمت چنان در دوران باستان اهمیت داشت که پادشاهان ساسانی به دلیل اهمیت مذهبی آن و وجود شهر استخر، تاج‌گذاری‌های خود را در آن انجام دادند. این کوه به مدت حدود هزار سال در دوران ساسانی دربرگیرنده تمام تحولات مذهبی کشور به دلیل وجود تخت‌جمشید و شهر استخر بود.
 
 در بررسی‌های باستان‌شناسی تنها ۱۵ کیلومتر از این کوه مشخص شد که سراسر کوه مهر یا کوه رحمت مملو از گورهای مربوط به دوره هخامنشی و ساسانی است و مردم آن دوران مرده گذاری‌های خود را در دامنه این کوه انجام می‌دادند. در بررسی باستان‌شناسی بخش کوچکی از کوه رحمت که سال ۱۳۸۶ انجام شد ۴ هزار گور ساسانی شناسایی شده
 
 اگرچه هنوز بررسی کامل باستان‌شناسی کوه رحمت انجام نشده است؛ ولی باستان‌شناس‌ها معتقدند از میانه این کوه تا انتهای آن که قسمت‌های جنوب و جنوب غربی کوه رحمت را شامل می‌شود، آثار باستانی زیادی وجود دارد.
 
 در سراسر کوه مهر یا کوه رحمت، معادن دوره هخامنشی، استودان‌های سنگی و گورستان‌های تابوتی و استقرارگاه‌های عشایری دوران باستان و غارهای استقراری از ۱۵ هزار سال قبل در دوره پارینه‌سنگی تا تپه‌های باستانی متعلق به ۶ هزار سال قبل و آثار دوران اسلامی ۱۲۰۰ سال قبل وجود دارد.

انتهای خبر/