به گزارش گروه ورزشی پایگاه خبری تحلیلی «شیرازه»، ۱۳ آذرماه روز جهانی معلولان است؛ روزی برای به اثبات رساندن «خواستن توانستن است» و اینکه «ما می‌توانیم».

در جامعه ما افراد توان‌خواهی هستند که با وجود محدودیت جسمانی در زمینه‌های مختلف علمی، پژوهشی، فرهنگی، هنری، سیاسی، اجتماعی، اقتصادی و ورزشی به موفقیت‌های چشمگیری دست یافته‌اند و با وجود محرومیت از نعمت سلامتی گوی سبقت را از افراد سالم نیز ربوده‌اند.

در این خصوص، یکی از این افراد توان‌خواه پرافتخار، مهدی شهریاری از شهرستان کوار است که با وجود ضعف بینایی شدید در سطوح مختلف استانی، کشوری و بین‌المللی در رشته‌های گوناگون ورزشی خوش درخشیده است. وی هم‌چنین قهرمان بدنسازی و تناسب‌اندام است که در سال جاری در گرجستان مقام اول جهانی این رشته را از آن خود کرد.

جای خالی حمایت از قهرمان بین‌المللی

آنچه در اثنای گفتگوی من با این مربی و برنامه‌نویس پرورش اندام که با وجود دست و پنجه نرم کردن با معلولیت چشمی شدید، برای کشورمان افتخار آفریده است جای ابهام و سوال واقع شد این بود که چرا مسئولان استانی و شهرستان کوار با وجود هزینه‌های بالای زندگی وی از جمله رژیم غذایی هیچ حمایتی از او نداشته‌اند، یا اینکه در راستای برخورداری این قهرمان بین‌المللی از مسکن از اعطای تسهیلات یا یک قطعه زمین نیز به او دریغ کرده‌اند.

آنچه در ادامه می‌آید حاصل گفتگوی خبرنگار «شیرازه» با مهدی شهریاری، پهلوان بااخلاق کشور است که با خواندن آن با گوشه‌ای از زندگی این قهرمان حرفه‌ای آشنا می‌شوید: 

مهدی شهریاری در ابتدا با اشاره به اینکه تا مقطع دیپلم در رشته علوم انسانی تحصیل کرده است گفت: من در مدرسه شوریده شیرازی خط بریل درس خوانده‌ام.

بیماری من مادرزادی است و شما که با من صحبت می‌کنی با شنیدن به همان جهت نگاه می‌کنم. دید من زیر ۱۰ درصد و مشکل من و برادرم آرپی است. این ژن، فقط روی پسر خانواده اثر می‌گذارد. خواهرم سالم و مربی بدنسازی است. 

وی با بیان اینکه از سال ۸۲ به اتفاق خانواده به کوار آمده‌ایم، اظهار کرد: ما از ابتدا در حیطه ورزش بودیم و به خاطر مشکل بینایی پدرم ما را با ورزش انس داد تا در اجتماع باشیم و گوشه‌گیر نشویم.

این ورزشکار حرفه‌ای با اشاره به اینکه سال ۶۳ در گچساران متولد شده است، گفت: ما اصالتاً ترک هستیم. پدرم آبادانی و مادرم گچسارانی است. پدرم بازنشسته ارتش و تکنسین تانک چیفتن و قهرمان کشوری رشته بوکس بود.

مهدی شهریاری ادامه داد: من از ۱۴ سالگی با چشم‌های ضعیف با افراد سالم مسابقه می‌دادم و از سال ۷۷ به مسابقات کشوری اعزام می‌شدم و مدال‌های مختلفی را در رشته‌های دو و میدانی، گلبال، شطرنج، پاورلیفتینگ و بدنسازی به دست آورده‌ام.

وی با بیان اینکه همسرش نیز به واسطه خودش ورزشکار حرفه‌ای شده است، گفت: همسرم اصالتاً اهل فتح‌آباد کوارو مربی بدنسازی است.

این قهرمان بین‌المللی در ادامه اظهار کرد:  ابتدا وزنه‌برداری قدرتی کار می‌کردم و سپس وارد رشته پرورش اندام شدم.

وی افزود: ۱۱ سال، پاورلیفتینگ کار می‌کردم و سال ۸۴ در مسابقات کشوری که در رشت برگزار شد؛ قهرمان و اولین ورزشکار کواری مقام آور در سطح کشوری مربوط به وزنه‌برداری شدم.

این ورزشکار پرافتخار که باوجود مشکل شدید بینایی در سطح کشور و جهان خوش درخشیده است، بیان کرد: در رشته پاورلیفتینگ باید با وزنه‌های سنگین‌کار کرد و من پس از آسیبی که در وزنه‌برداری دیدم این رشته را کنار گذاشتم.

هزینه رژیم بدنسازی روزی ۲ میلیون

وی با اشاره به اینکه بدنسازی دارای رژیم تغذیه مخصوص، استراحت و تمرین‌های طاقت‌فرسا است، گفت: هزینه‌های رژیم بدنسازی بالا و تقریباً روزی ۲ میلیون است؛ چرا که در این رشته بدن با پروتئین ساخته می‌شود و در برنامه غذایی باید گوشت قرمز و گوشت سفید وجود داشته باشد. 

شهریاری در ادامه اظهار کرد: من از روغن و نمک استفاده نمی‌کنم. روزی ۵۰ عدد سفیده تخم‌مرغ مصرف می‌کنم که ماهانه ۱۵۰۰ عدد می‌شود و برنج را به صورت کته استفاده می‌کنم.

وی درباره ورودش به عرصه ورزش به خبرنگار ما گفت: سال ۷۷، معلم های ورزش در مدرسه شوریده شیرازی از ما تست ورزش می‌گرفتند و اگر امتیاز لازم را به دست می‌آوردیم ما را به مسابقات می‌بردند. به خاطر نزدیکی مدرسه ما به حافظیه شیراز، ما را در آنجا برای تمرینات دو و میدانی آماده و به مسابقات اعزام کردند.

این پهلوان با اخلاق که به معلولیت چشمی پشت پا زده و گوی سبقت را از برخی افراد سالم نیز ربوده است، تصریح کرد: گلبال، ورزش مخصوص نابینایان است و من چند سال نیز در این حیطه کار کردم.

وی افزود: در رشته پاورلیفتینگ در سال ۸۲ مقام اول کشوری را به دست آوردم و به تیم ملی دعوت شدم و پس از آن به ۲ مقام دومی و سومی کشوری دست یافتم.

انتهای خبر/۲۲۴۲۲۴