داريوش سجادي در اين تحليل كه توسط سايت بي بي سي فارسي منتشر شده، مي نويسد: هر اندازه مسير تحولات انقلاب اسلامي در سال 57 مشابه گلوله برفي بود كه با يك تظاهرات اعتراضي و محدود در فيضيه در 19 دي ماه سال 56 آغاز شد و به سرعت اوج گرفت و در كمتر از يك سال مبدل به تظاهرات ميليوني شد، در تحولات موسوم به جنبش سبز مشاهده شد اين حركت به تدريج تا 9 دي تقليل يافت و محو شد. در اين قرينه بيني معكوس، شاهد يك هم زماني و هم فرجامي هم مي باشيم و آن اعلام نبرد مسلحانه سازمان تحت امر مسعود رجوي با نظام جمهوري اسلامي در 30 خرداد سال 60 بود كه به حكومت حجت شرعي و قانوني براي حذف قابل فهم و استناد براي برخورد با سازمان مجاهدين را داد و به نوعي تكرار آن را در 30 خرداد سال 88 مشاهده كرديم.
وي با اشاره به اينكه سردمداران جريان سبز به جاي طي مسير قانوني اقدام به اردوكشي خياباني كردند و «به شكل قابل فهمي» با آنها برخورد شد، مي نويسد: با اتخاذ رويكرد تحريم انتخابات از سوي اين جريان، به نوعي مي توان تكرار تاريخ را مشاهده كرد. بر اين مبنا، رويكرد تحريم انتخابات را مي توان اشتباه استراتژيك اصلاح طلبان ناميد كه اين امكان را فراهم آوردند تا تجربه سال 58 تكرار شود؛ زماني كه سازمان تحت امر مسعود رجوي رفراندوم قانون اساسي جمهوري اسلامي را تحريم كرد و در فرداي انتخابات رياست جمهوري اين امكان را به حاميان حكومت داد تا با شعار «كسي كه راي نداده حق نظر نداره» مانع از شركت كانديداي آن سازمان در انتخابات رياست جمهوري شوند. اكنون نيز حاكميت با كمترين هزينه ضمن اتكا بر حضور مردم در انتخابات دست هاي خود را به نشانه پيروزي تكان دهد.

انتهای پیام/20