ماه رمضان؛ بهانه ای برای شکم پرستی؟!
شیرازه - یادداشت زیر را یکی از خوانندگان محترم سایت شیرازه ارسال نموده است:
وجود گرانی ها درجامعه چیز غیر قبال انکاری است ولی همه ما بنا به رسالت خبری واطلاع رسانی باید همواره جانب انصاف را نگه داریم .اکنون که ماه رمضان ماه ضیافت الهی است وانشا الله که اکثر ما روزه هستیم بهتر است دست از داد وبیداد برای پرکردن شکم بکشیم واندکی هم به جنبه های معنوی این ماه بپردازیم.همه میدانیم که روزه فریضه ای است که مسلمان را از غرقه شدن در مادی گرایی و حرص و آز برای لذت های مادی، و مسابقه برای مصرف و تن پروری می رهاند، و به او می آموزد که به فکر دیگران باشد و بر خواهشهای جسمانی خویش مسلط گردد و به مصرف به قدر نیاز قناعت ورزد و از اسراف و تبذیر بپرهیزد.
پيامبر اسلام (ص) فرمود: معده مركز و خانه هر دردي است و پرهيز از غذاهاي نامناسب و زيادخوري، اساس و رأس هر داروي شفابخش است. همچنين ايشان فرمودهاند:روزه بگيريد تا سالم بمانيد.
براي بهداشت و تندرستي، بايد غذا كمتر مصرف شود و هنوز اشتها تمام نشده، دست از غذاخوردن كشيد. به تجربه ثابت شده است، افرادي كه كم مي خورند از كساني كه هميشه سير مي خورند سالم ترند.
ماه رمضان که فقط ماه خوردن نیست! برای این است که ان شکم هایی که براثرپرخوری به اندازه بشکه 200 لیتری شده جمع وجوربشود. وبجای آن عبادت ، اطاعت ، قناعت ، صرفه جویی ، ترحم ، گذشت ، نیکی ،صله رحم ، دعاوصدقه در این ماه مبارک فراموش نشود.نباید اینقدرهم به شکم روی خوش نشان داد.
برای این که نشان بدهیم همدرد گرسنگان عالم هستیم باید طوری در خوردن رعایت کنیم که چشمانمان آلبالو گیلاس برود! نه این که از شدت پرخوری نتوانیم حتی واجبات را بجای بیاوریم.
دربعضی از سایت ها چنان تبلیغ می شود که برای فراهم اوردن یک افطاری ساده چنین و چنان هزینه لازم است وچندین نوع غذا لیست کرده که اصلا شایسته سفره افطار یک مسلمان نیست.نان سنگک + صد گرم پنیر + صد گرم کره + یک بسته خامه + یک بسته چای + یک کیلو شیر + یک کیلو شکر + یک کیلو زولبیا بامیه +یک کیلو خرما + یک کیلو حلیم + یک کیلو آش .واقعا چه خبر است؟ ایا کسی میتواند دریک وعده افطار چنین غذاهایی را مصرف کند؟
امیدوارم که ماه مبارک رمضان بهانه ای باشد برای قناعت و صرفه جویی بیشتر نه حرص و طمع بیشتر برای خرید کردن.
مثل اينكه سفره افطارهم نمايشي است سفره روزه دار بايد به گونه اي مختصر باشد كه روزه دار طعم فقر را بچشد و هدف اين نيست كه جبران ساعات امساك را بكند بهتر است در اين ايام تبليغ به كم خوري شود تا رنگارنگي سفره ها .