جرایم جمهوری اسلامی
باید به دشمن کمی حق داد که به سیم آخر بزند و پای نامبارکش را روی شریان اقتصادی و معیشتی مردم بگذارد. این‌ها حداقل کاری است که از دشمن عصبانی و منفعل و کلافه از عزم و پایداری ملت مقتدر و مظلوم ایران بر می‌آید.
شیرازه - میثم نیلی/این روزها پنجاهمين سا‌ل‌گشت آغاز نهضت
امام خمینی است. نهضتی که با نفی سلطه کفار و مستکبرین بر بلاد اسلامی و
امت اسلام آغاز شد و از همان ابتدا بدون رودربایستی، مدرنیزاسیون امریکایی،
کاپیتولاسیون و کاپیتالیسم امريكايي و در یک کلمه کدخدایی و سیادت ایالات
متحده را با همه جلالت و عظمت ظاهری‌اش در دنیا نفی کرده است.
انصاف باید داد ما مردم ایران با انقلاب
عظیم اسلامی‌مان مصيبت بزرگي بر قدرت‌های غربی و شرقی تحميل كرده ايم.
مهم‌ترین حکومت و پایگاه تأمین منافع امریکا در منطقه را متزلزل و سرنگون
کرده‌ایم؛ دستشان را از منابع انرژی که مال خود می‌دانستند؛ کوتاه کردیم؛
ده‌ها هزار مستشار و جاسوس‌شان را مفتضحانه از کشورمان بیرون کردیم؛ همه
ابرقدرت‌ها با هم هشت سال علیه ما جنگ و تحریم و ترور و ... راه انداختند،
پشیمان شان کردیم؛ بدون نیاز و نازکشی ابرقدرت‌ها، کشورمان را خودمان
ساختیم. هسته‌ای شدیم. به تکنولوژی فضا و رادیو داروها و بیو و نانو و ...
دست یافتیم. در صنایع هاي تک، رتبه نخست منطقه شدیم. از صنایع هوایی و
موشکی‌مان تا نفت و گاز و انرژی و پتروشیمی تا بسیاری عرصه‌های دیگر روی
زانوی خود ایستادیم و غیظ و حسرت را به دل کسانی گذاشتیم که دلشان برای دست
دراز کردن و گردن کج کردن و لبخند منفعلانه و آشتی‌جویانه ملت ایران لک
زده بود؛ قلدرهایی که دائم به نوچه‌های خود در منطقه پشیمانی ایران و
ایرانیان را وعده می‌دادند را مأیوس کردیم.
شما را به خدا این‌ها جرم کمی است؟
ما پنجاه سال است که ناموسی‌ترین ناموس
انگلیس و امریکا را در منطقه، تحقیر و تهدید کرده‌ایم. رهبران محبوب،
مقتدر و الهی ما سخن از محو و یکسان کردن تل‌آویو با خاک می‌گویند. امروز
حتي بچه‌ها و کودکان ما هم جایی برای اسرائیل در نقشه جغرافیایی قائل
نیستند و در يك كلام مبارزه با اسراييل به گفتمان غالب ما تبديل شده است.
ما رسما از حق مردم مظلوم فلسطین و لزوم
بازپس گیری کل سرزمین مقدس حرف می‌زنیم. ما از همه هسته‌های مقاومت از
حماس و جهاد و گردان‌های قسام و ... تا حزب‌ا... غیور و قهرمان حمایت مادی و
معنوی وتسلیحاتی می‌کنیم.
این‌ها جرایم کمی است؟
ما تمام منطقه خاورمیانه را بر علیه حکام پیر، دیکتاتور، مرتجع و خوک صفت امریکایی شورانده‌ایم.
ما ابهت سیاسی و نظامی امریکا و انگلیس و اسرائیل را در منطقه و دنیا به باد تمسخر گرفته‌ایم.
پیشرفت‌های علمی و تکنولوژیک جوانان‌مان
را بدون وقفه جلو برده‌ایم و با مذاکره و ادامه مذاکره سرکارشان
گذاشته‌ایم و مقتدرانه صد و بیست کشور دنیا را پشت سر خود به حمایت
آورده‌ایم.
ما در سوریه به رغم خواست همه
ابرقدرت‌های به ظاهر بزرگ و تمام دول عربی، عبری و غربی، ایستادیم و دوسال و
نیم، ضرب شست مقاومت را و اقتدار جمهوری اسلامی را به دشمنان اسلام و اهل
بیت علیهم‌السلام نشان داديم.
این‌ها جرایم کمی نیست.
باید به دشمن کمی حق داد که به سیم آخر
بزند و پای نامبارکش را روی شریان اقتصادی و معیشتی مردم بگذارد. این‌ها
حداقل کاری است که از دشمن عصبانی و منفعل و کلافه از عزم و پایداری ملت
مقتدر و مظلوم ایران بر می‌آید.
دو راه پیش روی ماست بدون تعارف و رودربایستی:
یکی این‌که از مسیر و آرمان‌هایی که
امام و شهدا در برابر چشم و دل ما گذاشتند، یک گام و فقط یک گام نه حتی
بیشتر، عقب برویم و با ژست‌های دیپلمات مآبانه و به اصطلاح عقلایی حرف از
هم‌سازی و آشتی (می‌توانید بخوانید سازش با کدخدایگان و چند دولت عربده‌کش و
زیاده خواه غربی) بزنیم و مشکل گرانی روغن و پنیر و دیگر اقلام زندگی
امروزمان را با تدبیر! ظرف "شش ماه" یا "صد روز" یا "دوسال" حل کنیم.
و اما راه دوم استقامت حماسی و جانانه و اتخاذ تدابیر مقاومتی در حوزه اقتصادی و فرهنگی و سیاسی است.
برای کسانی که منفعلانه و فرافکنانه،
روحیه انقلابی در فضای سیاست خارجی را متهم می‌کنند، می‌گویم: دوستان و
بزرگوران! شما بهتر از بنده واقفید که دیپلماسی چیزی نیست مگر ترجمان عزت و
اقتدار و انجسام و قدرت درونی ملت و حاکمیت.
ما در دولت محبوب، کارآمد و تحسین شده‌ی
نهم، در حالی که شجاعانه‌ترین مواضع اسلامی و انقلابی‌مان را بدون شرمندگی
بر بام دنیا در برابر ابرقدرت‌های زورگو و زیاده خواه اعلان می‌کردیم،
درخشان‌ترین دوره پیشرفت‌های علمی، صنعتی و تکنولوژیک و گواراترین دوره
خدمت‌رسانی به مردم و آبادانی و عمران کشور و شیرین‌ترین دوره به لحاظ
رضایت‌مندی و مشارکت مردمی را پشت سر گذاشتیم.
تنها راه برای آن‌که دشمن، پای نامبارکش
را از روی شریان اقتصادی و معیشتی ما برای همیشه بردارد نه انفعال و ابراز
پیشمانی، بلکه ناامید کردن و مأیوس نمودن دشمن از اثربخشی و کارآمدی
فشارها و تحریم‌هاست و صدالبته تبدیل کردن آن به فرصت اصلاح ساختارها و
زیرساخت‌های ناسالم و نادرست؛ و البته یقیناً اگر پایداری کنیم و پا به
پایي استوار و دارای اراده، مقاوم و امتحان پس داده بایستیم، می‌توانیم پای
دشمن را قلم کنیم و او را از پا در بیاوریم و یك گام بلند دیگر در مسیر
خوشبختی و افق‌های چشم‌نواز چشم‌انداز میهن دوست داشتنی‌مان به پیش برویم
باذن ا... تعالی.
... یاد سخن حکمت آمیز رهبر عزیزتر از جانم افتادم که فرمود:
"هرجا استقامت کردیم پیش رفتیم؛ از این به بعد هم همین‌طور خواهد بود"
انتخاب با ماست.
"ان الذین قالوا ربنا الله ثم استقاموا لا خوف علیهم و لا هم یحزنون"
نظرات بینندگان
