پیام یک فرمانده شهید به دکتر روحانی
*****
از فرماندهی لشکر حکم فرماندهی تیپ را برایش آورده بودند.
سریع با فرماندهی لشکر تماس گرفت و گفت:
- «من باید فکر کنم، همینطوری و بی مقدمه و فکر نمی توانم قبول کنم.»
... فردا دوباره حکم را آوردند اما این بار حاجی پذیرفت.
به او گفتم:
- «چرا همان دیروز که این حکم را برای تان آورده بودند، نپذیرفتید؟»
حاجی در جوابم گفت:
«دیروز در آن حالت وقتی که ناخودآگاه حکم فرماندهی تیپ را در مقابل چشمانم دیدم، نمی توانستم فکر کنم و تصمیم بگیرم.
رفتم و با خودم فکر کردم، امروز که مرا فرمانده تیپ کردند. اگر چند روز دیگر بخواهند این مسوولیت را از من بگیرند و بگویند که از این پس باید به عنوان یک رزمنده ی ساده در جبهه خدمت کنی، من چه عکس العملی نشان می دهم؟
اگر ناراحت بشوم، پس معلوم می شود که این مسوولیت را برای رضای خدا قبول نکرده ام.
اگر برایم فرقی نداشت، پس مشخص می شود که این مسوولیت را برای رضای خدا و دور از هوای نفس قبول کرده ام و فرقی ندارد که در کجا خدمت می کنم. لذا فکر که کردم به این نتیجه رسیدم اگر فرماندهی تیپ را هم از من بگیرند باز برایم فرقی نمی کند، به همین خاطر قبول کردم.»
انتهای متن/.
