کد خبر: ۵۳۱۷۵
تعداد نظرات: ۱ نظر
تاریخ انتشار: ۰۷:۳۵ - ۲۷ اسفند ۱۳۹۲
در نامه‌ای به رئیس جمهور عنوان شد

چرا یک ریال از قسط ۵۵۰ میلیون دلاری آمریکا به ایران وصول نشده؟

صف های طویلی که امروز برای دریافت سبد کالا تشکیل می شود، بی شک روزی دیگر، اما این بار برای مطالبه و پاسخ به سوالات بی جوابشان به سوی شما دست دراز خواهند کرد.
بسیج دانشجویی دانشگاه امام صادق(ع) در نامه ای سرگشاده به رئیس جمهور نوشت: مردم از شما سوال دارند، از شما برنامه می خواهند و صف های طویلی که امروز برای دریافت سبد کالا تشکیل می شود، بی شک روزی دیگر، اما این بار برای مطالبه و پاسخ به سوالات بی جوابشان به سوی شما دست دراز خواهند کرد.

به گزارش شیرازه به نقل از «خبرنامه دانشجویان ایران»؛ در این نامه آمده است: چرا به مردم نمی گویید که به چه علت هنوز حتی یک ریال از قسط های ۵۵۰ میلیون دلاری معهود وصول نشده است؟! چرا ساختمان تحریم ها به جای ترک، مستحکم تر شده و چرا بعضی کشورها بر خلاف مرقومه تان هنوز که هنوز است هم تحریم می کنند و هم تهدید؟!

متن کامل این نامه به شرح زیر است:

«...با اظهار یأس می خواهند به مطامع خویش برسند و بازار خود را گرم سازند و کالای خود را بفروشند. سخن می گویند اما به تردید و اشتباه می اندازند، وصف می کنند اما فریب می دهند، در آغاز، راه را آسان و سپس در تنگناها به بن بست می کشانند...»
(قسمتی از خطبه ۱۸۵ نهج البلاغه)

حجت الاسلام و المسلمین جناب شیخ حسن روحانی
ریاست محترم جمهوری اسلامی ایران

سلام علیکم

ضمن عرض خداقوت و خسته نباشید خدمت جنابعالی احتراما معروض می دارد بسیج دانشجویی دانشگاه امام صادق علیه السلام با عنایت به وظیفه ی انقلابی و مطالبه گرایانه ی خود، بر خود لازم می داند که نکاتی را به منظور طرح دغدغه و از روی دلسوزی و خیرخواهی و نیز به منظور تنویر افکار عمومی خدمت حضرتتان تقدیم نماید:

مستحضرید که چندی پیش و در ماه های آغازین دولت یازدهم بود که خبر توافق نامه ی هسته ای ژنو، تیتر یک خبرگزاری های جهان را به خود اختصاص داد، بی شک به ثمر رساندن مذاکرات هسته ای و لغو تحریم های ظالمانه ی اقتصادی علیه ملت ایران، از آرزوهای بزرگ و دیپلماتیک ملت بزرگ ایران بوده و هست. حضرتعالی نیز در اقدامی با مرقوم داشتن مطالبی و طی نامه ای به رهبری عزیز انقلاب، این به اصطلاح پیروزی را تبریک گفتید. اما پس از منتشر شدن متن توافق نامه ی ژنو سوالات بسیاری در ذهن کارشناسان خبره ی این عرصه به وجود آمد که با آنچه که مرقوم داشته بودید تفاوت بسیار داشت. 

از طرفی مردم ایران که در انتظار تحقق وعده ی انتخاباتی حضرتعالی مبنی بر شفافیت اطلاعات بودند با ممنوعیت انتشار اخبار جزئیات مذاکرات مواجه شدند. به طوری که انگار تنها کسانی که نسبت به متن این مذاکرات نامحرم بوده و هستند، صاحبان اصلی حقوق هسته ای یعنی ملت شریف ایران می باشند، از طرفی دیگر سخنان حضرتعالی در دیدار با دانشگاهیان که منتقدان دولت را "یک مشت بی سوادی که از جای خاصی تغدیه می شوند" خواندید، رسانه ها و مردم را دچار یک دوگانگی و تردید جدی در مورد عملکرد دولت شما کرد و سپس با شکایت شورای عالی امنیت ملی از منتقدان توافقنامه ژنو(که پر واضح است که به خاطر فشارهای وزارت امور خارجه بوده است!) دهان بسیاری دیگر از منتقدان و سوال کنندگان را در این امر نیز بست.

آقای رئیس جمهور

شما سرهنگ نیستید، درست. اما شأن مردم شریف ایران بسیار والاتر از آن است که وقتی از مسئولین خود سوالی را می پرسند به جای شنیدن پاسخ مناسب به سمت دادگاه ها و دادسراها راهنمایی شوند!

مردمی که در انتظار تحقق وعده ی شفافیت اطلاعات از سوی حضرتعالی در نود روز نخست ریاست جمهوری تان بودند و حال نسبت به حقوق اولیه ی شان نامحرم شمرده می شوند. 

مردمی که شاید شما را به خاطر شعار انتقاد پذیری تان در دوران تبلیغات انتخابات، برگزیدند و سخنان شما را در مراسم تنفیذتان پسندیده بودند که "خدایا به تو پناه می برم از استبداد رأی و بستن دهان منتقدان"، امروز شاهد بسته شدن دهان منتقدان و شکایت علیه آنها و توهین ها و تهمت های بی سابقه از سوی شخص رئیس جمهورشان هستند.

چرا به مردم نمی گویید که به چه علت هنوز حتی یک ریال از قسط های ۵۵۰ میلیون دلاری معهود وصول نشده است؟! چرا ساختمان تحریم ها به جای ترک، مستحکم تر شده و چرا بعضی کشورها بر خلاف مرقومه تان هنوز که هنوز است هم تحریم می کنند و هم تهدید؟!

واقعیت این است که فضای تناقض گرایانه و یا به عبارتی نفاق گونه ی موجود در دولت حضرتعالی مردم را نسبت به باور کردن دوگان دم خروس و قسم حضرت عباس دچار تردید جدی نموده است و این مهم بی شک اولین دودهایش را به چشم همین دولت خواهد فرستاد و بی اعتمادی مردم نسبت به دولت یازدهم- که ضعیف ترین دولت از لحاظ درصد آرا ی مأخوذه پس از انقلاب است- را نیز به همراه خواهد داشت.

و یا در حیطه ی سیاست خارجی که علی رغم تاکیدات چندین باره ی رهبری عزیز انقلاب اسلامی مبنی بر لزوم مرزبندی صحیح و صریح با دشمنان، و همچنین علی رغم افاضات مجدانه ی خود شما مبنی بر تبعیت همه جانبه از رهبر معظم انقلاب اسلامی، متأسفانه هنوز که هنوز است مردم شریف و مستقل ایران اسلامی در انتظار یک موضع گیری مناسب با شأن و شئونات انقلابی خودشان از طرف دولت منتخبشان هستند و در این زمینه جز بعضی از رفتارهای واپسگرایانه، حتی در جواب تهیدات صریح نظامی و توهین های بی سابقه ی فرهنگی نسبت به دولت و ملت عزیز ایران اسلامی از طرف دشمنان قسم خورده ی این مرز و بوم، پاسخ در خوری از دولت یازدهم که می بایست حرف ملت ایران یا به عبارتی صدای انقلاب اسلامی را در مجامع بین المللی بیان کند، داده نشد.

سکوت دولت در قبال افتضاح به وجود آمده در ماجرای نخست وزیر در فرودگاه و یا ماجرای اخیر دیدار کاترین اشتون با عوامل فتنه ی ۸۸، نیز از جمله اقداماتی است که روند اعتمادسازی مردم نسبت به دولت را تشدید خواهد کرد.

آقای روحانی!

شما از طرفی در سالروز مراسم نه دی، فتنه ی ۸۸ و قانون شکنی را محکوم می کنید و از طرفی دیگر در برابر ادعاهای واهی و مطالبات سخیفی که بعضی معلوم الحال از دولت حضرتعالی مبنی بر رفع حصر سران فتنه دارند، سکوت می نمایید! به راستی چرا در برابر موضع گیری اخیر بان کی مون و پرت و پلاهایی که به شما نسبت داد موضع گیری درخوری نمی کنید؟! به نظر شما مردم صحبت های شما در نهم دی ماه را باور خواهند کرد و یا سکوت معنا دارتان در برابر این مطالبات واهی را؟!

رییس محترم شورای عالی انقلاب فرهنگی

عرصه ی فرهنگ نیز در این روزها حال و هوای خوبی ندارد. بی تردید ما همه نگران عرصه ی فرهنگی نیز هستیم و عمق این نگرانی بسیار عمیق تر از دغدغه ها و الویت های سخیف وزیر محترم فرهنگ و ارشاد اسلامی شما مبنی بر رفع فیلترینگ فیس بوک و عدم حرمت تک خوانی خانم ها است. عمق این نگرانی وقتی تشدید می شود که در دولت حضرتعالی تنها جشنواره ی فیلم ضد صهیونیستی در دنیا به تعطیلی می گراید و عکس خنده های ظریفتان تیتر یک روزنامه ها و خبرگزاری های صهیونیستی می گردد که "ایران یک قدم دیگر به اسرائیل نزدیک شد!"

آقای رئیس جمهور

صراحت کلام ما را به صداقت آن ببخشید؛ اما بی شک وقتی شما فرقی میان هنرمند ارزشی و غیر ارزشی قائل نیستید، سخت می شود سخنان رئیس سازمان سینمایی کشور مبنی بر شروع سینمای امید را به مردم و هنرمندان باوراند. وقتی حضرتعالی درست یک روز بعد از اظهار دغدغه و نگرانی رهبری معزز انقلاب نسبت به وضعیت فرهنگی جامعه، به صورت عمومی بهانه می آورید که "مگر چقدر از بودجه ی فرهنگی کشور در اختیار دولت است؟"دیگر چگونه می توان نامه ی وزیر محترم ارشاد در تبعیت از رهبری را باور نمود؟! بی شک تحمل ابهام مردم متحیر میان دوگان دم خروس و قسم حضرت عباس به زودی به پایان خواهد رسید و این، آن آینده ای نیست که نه شما برای خود ترسیم کرده اید و نه ملت ایران بدان امید بسته بودند.

آقای روحانی!

پر واضح است که تحقق اقتصاد مقاومتی ای که سیاستگزار اصلی نظام جمهوری اسلامی ایران، آن را خط مشی تمامی سیاست های اقتصادی انقلاب اسلامی دانسته اند با خام فروشی نفت و دادن سبد کالا و درخواست نمودن از مردم جهت انصراف از اخذ یارانه و واردات بی رویه ی کالاهای اساسی ممکن نخواهد بود. مردم از شما سوال دارند، از شما برنامه می خواهند و صف های طویلی که امروز برای دریافت سبد کالا تشکیل می شود، بی شک روزی دیگر، اما این بار برای مطالبه و پاسخ به سوالات بی جوابشان به سوی شما دست دراز خواهند کرد.

در پایان، بسیج دانشجویی دانشگاه امام صادق علیه السلام بر خود لازم می داند تا علاوه بر نصیحت خیرخواهانه ی حضرتعالی مبنی بر تبعیت همه جانبه، عملی و واقع گرایانه از فرامین رهبری معظم انقلاب، شما را دعوت به رعایت صداقت و صراحت در پاسخ گویی به مردم و جلوگیری از ایجاد فضای نفاق در دولت یازدهم می کند. امید است با عمل کردن به آن نصیحت خیرخواهانه و لبیک گفتن به این دعوت مطالبه جویانه، بتوانید تا علاوه بر تزریق فضای امید در جامعه، روند اعتماد سازی بین مردم و دولت را نیز ترمیم نموده و با حرکت مقتدرانه در جهت آرمان های انقلاب اسلامی و تبعیت عملی از فرمایشات ولی امر مسلمین جهان، بار دیگر عزت و استقلال انقلاب اسلامی ایران را زبانزد خاص و عامِ تمامِ مدعیانِ دروغینِ آرمانخواهی در دنیای پر از نفاق امروز نمایید.

باشد که جزء گروهی که امیر مومنان علیه السلام به زیبایی، زبان به توصیف آنان گشوده است نبوده و نباشیم :«براستی که سخنان شما سنگ های سخت را می شکند، ولی رفتار سست شما دشمنان را امیدوار می سازد. (نهج البلاغه)»

سایه رهبری مستدام
بسیج دانشجویی دانشگاه امام صادق علیه السلام

نظرات بینندگان
نظرات بینندگان
کیانوش از داراب
Iran (Islamic Republic of)
سه‌شنبه ۲۷ اسفند ۱۳۹۲
0
چون ما کوتاه امدیم اونا هم فهمیدن و حالا دیگه کوتاه نمیان اونها اول محتاج ما بودن نه ما