به گزارش شیـــرازه؛ «با توجه به سعی و تلاش شهردار و مدیران شهرداری در تحقق بودجه سال 1392 شهرداری و هم‌چنین اجرای طرح‌های عمرانی و شهرسازی با پرداخت مبلغ 450/000/000   ریال به آقای مهندس علیرضا پاک فطرت شهردار شیراز و مبلغ 90/000/000 ریال به هر کدام از معاونین و مبلغ 54/000/000 ریال به هر کدام از مدیران مناطق 9 گانه و مدیران ستادی و مبلغ 18/000/000 ریال به هر کدام از معاونین مدیران مناطق 9 گانه شهرداری و مدیران ستادی تحت عنوان پاداش عملکرد سال 1392 موافقت گردید»؛ این قسمتی از متن مصوبات شورای شهر شیراز در جلسه 24 اسفند 1392 است یعنی در روزهای آخر سال گذشته که رسانه‌های استان عمدتا نیمه تعطیل بودند.

اگرچه رویه غلط اعطای پاداش به شهردار از سال‌هایی شروع شد که اصلاح‌طلبان بر کرسی شورا و شهرداری نشسته بودند و شورای دوم باب این رفتارها را گشود، اما حالا که اصول‌گرایان بر مسند کار قرار گرفته‌اند، جای تعجب است که چرا باید طرح اعطای پاداش به شهردار، آن هم با قید «دو فوریت»! به شورا آورده شده و در نهایت شورا به آن رای مثبت دهد. چه فوریتی در کار بوده است که این‌گونه این طرح به شورا آورده شد و در کنار طرح جنجالی احداث برج 25 طبقه به تصویب رسید؟ تعجب زمانی پررنگ‌تر می‌شود که مجموع ارقام اعطایی به مدیران شهرداری بر اساس این مصوبه بالغ بر سیصد میلیون تومان می‌‌گردد؛ رقمی کلان که شاید در بودجه درشت شهرداری گُم باشد اما در این‌که این رقم معنایی قابل توجه در اثبات دور شدن مدیران شهرداری و اعضای شورا از مولفه‌های انقلابی‌گری دارد، شکی نیست؛ مولفه‌هایی که قطعا یکی‌ از آن، خود را بدهکار مردم دانستن است.

اما این نقاط ابهام و البته حیرت‌آمیز، همه ماجرا نیستند. این روزها مردم ایران و استان و شیراز در حالی درگیر ثبت نام برای دریافت یارانه هستند و در حالی دولت و صدا و سیما تبلیغات گسترده‌ای را آغاز کرده‌اند تا مردم از دریافت یارانه انصراف دهند که یک تناقض بسیار معنادار در شیراز رخ داده است؛ «شهردار شیراز از دریافت یارانه انصراف داد» پاک فطرت چند روز قبل که از هم‌گرایی مردم در حمایت از سیاست‌‌های دولت قدردانی می‌کرد گفته بود: «با انصراف از دریافت یارانه، این اعتبارات، به ملت بازمی‌گردد و دولت می‌تواند برای رونق اقتصادی در بخش‌های خدماتی، رفاهی و زیرساخت‌های کشور هزینه کند». اما فارغ از بحث‌های قانونی و گفتمانی، این سوال مطرح می‌شود که آیا شهردار کلان‌شهر شیراز، شهردار سومین حرم اهل بیت انصرافش را از دریافت یارانه 45 هزار تومانی رسانه‌ای می‌کند و این کار را «بازگشت اعتبارات به ملت» می‌داند حاضر است از 45 میلیون تومان از اعتباراتی که باید مشکلی از مشکلات شهر را حل کند، انصراف دهد؟ مردم منتظرند او و همکارانش که آن‌ها هم انصراف از یارانه را رسانه‌ای کردند، بازگشت مبلغی بالای 300 میلیون تومان به اعتبارات مردم شیراز را مطرح کنند. طنز تلخی که این روزها در کلام مردم کوچه و بازار مطرح است این است که مدیرانی که به برکت خون شهدا از حقوق و مزایای مُکفی برخوردارند چرا از مردم می خواهند در سایت رفاهی ثبت نام نکنند؛ مثلا آقای شهردار بجای انصراف از 45 هزار تومان یارانه از پذیرش 45 میلیون تومان پاداش انصراف دهد! و اصولا این انصراف در کنار پذیرش این پاداش قابل افتخار است؟ آن هم در سالی که «مدیریت جهادی» باید محور فعالیت‌های مدیران باشد.

یک سوال مهم در مقابل همه دلسوزان این شهر قرار دارد. آن‌ها اگرچه عملکرد شورائیان در این مصوبه را اقدامی عجیب، غیرانقلابی، غیرجهادی، غیرعادلانه می‌دانند - حتی اگر جنبه قانونی هم داشته باشد - اما با همه این‌ها از خود می‌پرسند؛ آیا شهردار حاضر است نه از «خیــر» که از «شـــر» این 45 میلیون تومان بگذرد و التزام عملی اش به شعار سالی که از سوی امام خامنه ای مطرح شده را نشان دهد؟ باید منتظر ماند.