غریب نوازی های دولت یازدهم/ یک آلمانی، نظام را بازجویی کرد و رفت!
نائب رئیس مجلس آلمان به ایران میآید و در دیدار با یکی از سیاستمداران ویکی از معاونان رئیسجمهور، از سیر تا پیاز مملکت بازجویی میکند و میرود.
خبر همینقدر ساده است و همینقدر خندهدار؛ اما آشناست چون ازایندست
ابتکارات دولت یازدهم زیاد به بار آورده است که قصد برشمردن هیچکدام از
آنها را نداریم. بلکه میخواهیم در یک فضای منطقی ما هم چند سؤال از دولت
بپرسیم و برویم!
به گزارش شیرازه به نقل از الف؛ در خبرها آمده است که خانم "کلودیا روت" ابتدا به دیدار معاون اول رئیسجمهور در امور زنان؛ خانم مولاوردی، رفته است و از میزان خشونت علیه زنان در ایران پرسوجو کرده است. خانم مولاوردی بدون توجه به اینکه ایشان نه بهعنوان فعال حقوق بشر و نه عضو سازمانی از سازمانهای خودساخته غربی که از حقوق زنان حمایت کنند و یا حتی چیزی شبیه به اینها، بلکه فقط بهعنوان نائب رئیس مجلس قانونگذاری آلمان به ایران آمده، گزارش مبسوطی از وضعیت زنان با چاشنی اینکه ما هم مثل بقیه هستیم و حتماً علیه زنان خشونت داریم به خانم روت تحویل میدهند. اینکه اساساً معاون رئیسجمهور باید میزان خشونت را با چه چیزی بسنجد و به این نتیجه برسد که ایران هم مثل باقی کشورها و مثلاً کشورهای اروپایی ست بماند، اما اینکه آیا ایشان این حق را داشته است که راجع به این موضوع با مسئولی غربی که برای کار دیگری به کشور ما سفر کرده صحبت کند و در صورت درست بودن فرض ادعا و آمار آنها را در اختیار طرف غربی قرار دهد سؤال اول ما از دولت است.
خانم روت در ادامه سفرش به دیدار محمدرضا عارف که این روزها سخت در تلاش برای بازگرداندن اصلاحطلبان به قدرت از طریق کرسیهای مجلس است رفته است و دست بر قضا یکی از سؤالاتی هم که پرسیده این بوده است که در دیدار بعدی، عارف در چه کسوتی وی را به ایران دعوت خواهد کرد (!)
اینجای ماجرا همه را یاد اظهارات اخیر ظریف میاندازد که در شورای سیاست خارجه آمریکا گفته بود: «اگر غربیها قدر فرصت ایجادشده را ندانند و با دولت آقای روحانی توافق نکنند، مردم ۱۶ ماه بعد در انتخابات مجلس پاسخ آنها را با رأی دادن به جریانات غربستیز خواهند داد»
اگرچه خود وزیر امور خارجه صراحتاً علت تمایل غرب به اصلاحطلبان را در این جمله با آوردن قید "غربستیز" توضیح داده است اما مانع از این نمیشود که بهعنوان یک شهروند جمهوری اسلامی از دولت روحانی و باقی اصلاحطلبان بپرسیم که با به قدرت رسیدنشان چه منافعی برای غرب رو خواهند کرد که اینچنین غربی را مشتاق و بیقرار میکند؟
نائب رئیس مجلس آلمانیها از جایی که فرصت را مناسب و عرصه را بیش ازآنچه باید باز دیده است در باب به ورزشگاه نیامدن زنان در ایران اظهارنظر کرده و گفته است: «به عقیده من انسان باید اصلاحات حقوق بشری را ابتدا در خانه خود درست کند و بعدازآن به گوانتانامو و ابوغریب انتقاد کند»
هرکس دیگری راهم جای یک مسئول غربی بگذارید که میبیند اجازه دارد همینطور پشت هم در ریزترین و بزرگترین مسائل داخلی یک کشور دخالت و اظهارنظر میکند و طرف مقابل هم احیاناً اگر سکوت نکند سری به علامت تأیید تکان میدهد، این جرات را پیدا میکند که پایش را از گلیمش فراتر بگذارد و درباره رد صلاحیتها در شورای نگهبان، محکومین فتنه ۸۸ و آزادی سران فتنه همصحبت کند.
اگر قبول کنیم که هر مقامی به هر کشوری وارد شود، نماینده کشور خود است، پس "کلودیا روت" بهعنوان نماینده کشور آلمان به ایران وارد شده و دخالت وی در امور داخلی کشور، دخالت آلمان در امور داخلی ماست.
پس شاید طبیعی باشد که این میان اعتراضی به خانم "روت" وارد نباشد، چراکه وی کارش را بهدرستی انجام داده است و شاید حتی درستتر از چیزی که انتظار داشت. روی سخن و سؤالات با دولت است و وزارت امور خارجه که وقتی به قدم زنی ظریف با کری در ژنو یا سفر وی به فرانسه در اوج ماجرای اهانت به پیامبر (ص) اعتراض میشود همه را نادیده میگیرند و انگار درستی کارشان همیشه از پیش اثبات شده است.
از دید مسئولان سیاسی دولت یازدهم، یک مقام دست چندم غربی این حق را دارد که از تمام زوایای این مملکت شامل اتفاقات سال ۸۸، جایگاه شورای نگهبان، حصر سران فتنه، حضور زنان در ورزشگاهها، پیگیری وضعیت یک محکوم امنیتی و خشک شدن دریاچه ارومیه، انتقاد و اظهارنظر کند و لابد جواب هم این خواهد بود که انتقادپذیر و واقعبین باشیم اما در داخل هرکس علیه فعالیتهای این دولت کوچکترین سخنی بگوید «تندرو» «وابسته به دولت قبل»: تازه به دوران رسیده و هزار صفت جورواجور دیگر است و حریم امنیت ملی ما را نه خانم روت و دخالتهایش، بلکه تیتر یک روزنامه نه چندان پرتیراژ داخلی به خطر خواهد انداخت.
و سؤال آخر این نوشته از دولت آقای روحانی این است که: آیا وقتش نرسیده که همانگونه که مواظبید{درست یاغلط} منتقدین داخلی کوچکترین ایرادی به سیاستها و رفتار دولت وارد نکنند، همان اندازه حواستان به ایرادگیریها و دخالتهای بیگانه هم باشد؟
به گزارش شیرازه به نقل از الف؛ در خبرها آمده است که خانم "کلودیا روت" ابتدا به دیدار معاون اول رئیسجمهور در امور زنان؛ خانم مولاوردی، رفته است و از میزان خشونت علیه زنان در ایران پرسوجو کرده است. خانم مولاوردی بدون توجه به اینکه ایشان نه بهعنوان فعال حقوق بشر و نه عضو سازمانی از سازمانهای خودساخته غربی که از حقوق زنان حمایت کنند و یا حتی چیزی شبیه به اینها، بلکه فقط بهعنوان نائب رئیس مجلس قانونگذاری آلمان به ایران آمده، گزارش مبسوطی از وضعیت زنان با چاشنی اینکه ما هم مثل بقیه هستیم و حتماً علیه زنان خشونت داریم به خانم روت تحویل میدهند. اینکه اساساً معاون رئیسجمهور باید میزان خشونت را با چه چیزی بسنجد و به این نتیجه برسد که ایران هم مثل باقی کشورها و مثلاً کشورهای اروپایی ست بماند، اما اینکه آیا ایشان این حق را داشته است که راجع به این موضوع با مسئولی غربی که برای کار دیگری به کشور ما سفر کرده صحبت کند و در صورت درست بودن فرض ادعا و آمار آنها را در اختیار طرف غربی قرار دهد سؤال اول ما از دولت است.
خانم روت در ادامه سفرش به دیدار محمدرضا عارف که این روزها سخت در تلاش برای بازگرداندن اصلاحطلبان به قدرت از طریق کرسیهای مجلس است رفته است و دست بر قضا یکی از سؤالاتی هم که پرسیده این بوده است که در دیدار بعدی، عارف در چه کسوتی وی را به ایران دعوت خواهد کرد (!)
اینجای ماجرا همه را یاد اظهارات اخیر ظریف میاندازد که در شورای سیاست خارجه آمریکا گفته بود: «اگر غربیها قدر فرصت ایجادشده را ندانند و با دولت آقای روحانی توافق نکنند، مردم ۱۶ ماه بعد در انتخابات مجلس پاسخ آنها را با رأی دادن به جریانات غربستیز خواهند داد»
اگرچه خود وزیر امور خارجه صراحتاً علت تمایل غرب به اصلاحطلبان را در این جمله با آوردن قید "غربستیز" توضیح داده است اما مانع از این نمیشود که بهعنوان یک شهروند جمهوری اسلامی از دولت روحانی و باقی اصلاحطلبان بپرسیم که با به قدرت رسیدنشان چه منافعی برای غرب رو خواهند کرد که اینچنین غربی را مشتاق و بیقرار میکند؟
نائب رئیس مجلس آلمانیها از جایی که فرصت را مناسب و عرصه را بیش ازآنچه باید باز دیده است در باب به ورزشگاه نیامدن زنان در ایران اظهارنظر کرده و گفته است: «به عقیده من انسان باید اصلاحات حقوق بشری را ابتدا در خانه خود درست کند و بعدازآن به گوانتانامو و ابوغریب انتقاد کند»
هرکس دیگری راهم جای یک مسئول غربی بگذارید که میبیند اجازه دارد همینطور پشت هم در ریزترین و بزرگترین مسائل داخلی یک کشور دخالت و اظهارنظر میکند و طرف مقابل هم احیاناً اگر سکوت نکند سری به علامت تأیید تکان میدهد، این جرات را پیدا میکند که پایش را از گلیمش فراتر بگذارد و درباره رد صلاحیتها در شورای نگهبان، محکومین فتنه ۸۸ و آزادی سران فتنه همصحبت کند.
اگر قبول کنیم که هر مقامی به هر کشوری وارد شود، نماینده کشور خود است، پس "کلودیا روت" بهعنوان نماینده کشور آلمان به ایران وارد شده و دخالت وی در امور داخلی کشور، دخالت آلمان در امور داخلی ماست.
پس شاید طبیعی باشد که این میان اعتراضی به خانم "روت" وارد نباشد، چراکه وی کارش را بهدرستی انجام داده است و شاید حتی درستتر از چیزی که انتظار داشت. روی سخن و سؤالات با دولت است و وزارت امور خارجه که وقتی به قدم زنی ظریف با کری در ژنو یا سفر وی به فرانسه در اوج ماجرای اهانت به پیامبر (ص) اعتراض میشود همه را نادیده میگیرند و انگار درستی کارشان همیشه از پیش اثبات شده است.
از دید مسئولان سیاسی دولت یازدهم، یک مقام دست چندم غربی این حق را دارد که از تمام زوایای این مملکت شامل اتفاقات سال ۸۸، جایگاه شورای نگهبان، حصر سران فتنه، حضور زنان در ورزشگاهها، پیگیری وضعیت یک محکوم امنیتی و خشک شدن دریاچه ارومیه، انتقاد و اظهارنظر کند و لابد جواب هم این خواهد بود که انتقادپذیر و واقعبین باشیم اما در داخل هرکس علیه فعالیتهای این دولت کوچکترین سخنی بگوید «تندرو» «وابسته به دولت قبل»: تازه به دوران رسیده و هزار صفت جورواجور دیگر است و حریم امنیت ملی ما را نه خانم روت و دخالتهایش، بلکه تیتر یک روزنامه نه چندان پرتیراژ داخلی به خطر خواهد انداخت.
و سؤال آخر این نوشته از دولت آقای روحانی این است که: آیا وقتش نرسیده که همانگونه که مواظبید{درست یاغلط} منتقدین داخلی کوچکترین ایرادی به سیاستها و رفتار دولت وارد نکنند، همان اندازه حواستان به ایرادگیریها و دخالتهای بیگانه هم باشد؟
نظرات بینندگان
نظرات بینندگان
این دولت فقط جلو ملت دست به سینش می کوبه و میگه برید به جهنم! به اروپا و آمریکا که میرسن گردن خم می کنن!
پاسخ
درود به دولتمردان تدبیرو امید وسلامت
پاسخ
متاسفیم برای بعضی از مسئولین خائن
پاسخ