شهیدی که شاهکارش سرمایه تیم مذاکره کننده در «لوزان» شد
مشاغل اجرایی وی به شرح زیر بوده است:
نماینده دانشگاه شهید بهشتی در امور اجرایی همکاری با سازمان انرژی هسته ای 4/11/1383 تا زمان شهادت
عضو انجمن هسته ای ایران از 1/12/1383 تا 1/12/1385
مدیر گروه کاربرد پرتوها از 3/7/1384 تا زمان شهادت
عضو شورای آزمایشگاه مرکزی دانشگاه از 18/5/1385 تا 1/7/1386
عضو شورای فناوری دانشگاه از 25/9/1381 تا 1/7/1386
عضو کمیته تخصصی فنی و مهندسی هیات ممیزه از 10/11/1386 تا زمان شهادت
مشاور جمهوری اسلامی ایران در پروژه سزامی از 25/3/1387 تا زمان شهادت
برگزار کننده چهار کمیته علمی و کارگاه آموزشی از 1385 تا زمان شهادت
دکتر مجید شهریاری صبح روز دوشنبه 8
آذر ماه 89 در بلوار ارتش مورد سوء
قصد قرار گرفت و به مقام شهادت نائل
آمد. وی استاد فیزیک دانشگاه شهید
بهشتی بود و پس از شهید علیمحمدی
دومین محقق جمهوری اسلامی ایران در
سزامی است که به مقام رفیع شهادت نائل
می شود.
جزئیات ترور شهید شهریاری از زبان بهجت قاسمی همسر شهید
همسر این شهید
بزرگوار ماجرای آن حادثه
تلخ و فراموش نشدنی را اینگونه
توصیف می کند . روز قبل از حادثه
دکتر از دانشگاه به من زنگ زد و
گفت در دانشگاه جلسه ای هست که من
هم باید بروم، چون من یک طرح در
دست اجرا داشتم که مدتی بود به
مشکل خورده بودم و دکتر گفت مشکل
طرح من در آن جلسه حل می شود.
فردای آن روز من خیلی خوشحال بودم. صبح روز بعد با دکتر از منزل
بیرون رفتیم. بعلت آلودگی هوا و
زوج و فرد شدن خودروها، دکتر
نمی توانست خودرو بیاورد به همین
دلیل با خودروی من رفتیم و به
پسرم محسن هم گفتیم با ما بیاید
اما گفت کلاس دانشگاه او ساعت 10
صبح است و نیامد و این لطف خدا
بود که نیاید تا شاهد این حادثه
تلخ نباشد. دکتر و راننده جلو
نشستند و من هم عقب، دکتر مطابق
معمول که بیشترین استفاده را از
وقتش می کرد در ماشین شروع به گوش
کردن تفسیر قرآن آیت اله جوادی
آملی کرد، حدود پانصد، ششصد متر
در بزرگراه ارتش رفته بودیم که یک
موتوری نزدیک ماشین شد در همین
حین راننده فریاد زد دکتر برو
بیرون. دکتر پس از فریاد راننده
گفت چی شده؟ من چون کمربند
نداشتم بلافاصله از ماشین پیاده
شدم راننده هم سریع پیاده شد من
رفتم در سمت دکتر را باز کنم تا
دکتر سریع پیاده شود که در همین
حین بمب جلوی صورت من منفجر شد.
بیهوش نشدم ، فقط حرارت اولیه
انفجار را در صورتم احساس می کردم. خواستم بروم به مجید کمک کنم
اما نمی توانستم حرکت کنم و فقط
میگفتم مجید من. راننده آمد
بالای سر من به او گفتم برو مجید
را کمک کن اما راننده که آمد
بالای سر مجید، دیدم توی سر خود
می زند. یک نگاه به من می کرد و
یک نگاه به مجید. دیدم کسی نبود
کمک کند خودم را کشان کشان رساندم
به درب خودرو دیدم مجید بی سر و
صدا سرش به سمت راننده بی حرکت
افتاده فهمیدم که مجید شهید شده
در این دقایق من فقط داد می زدم و
ناله می کردم مجید من.
لحظه ای بعد
فهمیدم روی برانکارد نیروهای
امداد هستم، بی اختیار تا یاد
مجید افتادم صحنه کربلا به ذهنم
خطور کرد که سر فرزند زهرا (س )
را بریدند و چه بلاهایی که بر سر
اهل بیت نیاوردند اما مجید من که
خاک پای انها هم نمی شود. پس از
ان گفتم الحمدلله.
همسر و همرزم شهید شهریاری گفت من چون نزدیک بمب بودم خیلی صدمه دیدم و یکی از ترکشها تا نزدیکی قلبم نفوذ کرده بود و واقعا معجزه الهی بود که خطر مرگ رفع شد، پای چپ من هم از ده جا شکسته و تکه تکه شده بود که پزشکان با پیوند عضله آن را ترمیم کردند.
حماسه شهید دکتر شهریاری در طراحی فناوری غنیسازی ۲۰ درصد چه بود؟
موضوع دست پیدا کردن ایران به توانایی
غنیسازی اورانیوم ۲۰ درصد به سال ۸۷ باز میگردد. آن زمان که راکتور
تحقیقاتی تهران که مصرف صرفا تحقیقاتی و پزشکی داشت و ایزوتوپهای دارویی
تولید میکرد با بحران اتمام «سوخت» مواجه شده بود.
روایت صالحی از شاهکار شهید شهریاری
آقای روحانی! دستاورد شهید شهریاری را فراموش نکنید
روز گذشته رئیس جمهور روحانی به دیدار خانواده شهید علی محمدی رفت. او در این دیدار به حفظ دستاوردهای هسته ای تاکید کرد. صحبت های رئیسجمهور و قدردانی از زحمات این شهید زمانی ارزشمندتر است که آقای روحانی نگاهی هم به مفاد توافق هستهای ژنو و بیانیه لوزان بیندازند؛ توافقی که رئیسجمهور آن را «تسلیم شدن قدرتهای بزرگ در برابر ایران» می نامد.
به نطر میرسد حراست و حفاظت از دستاوردهای شهدای هسته ای خصوصا شهید دکتر شهریاری که غنیسازی ۲۰ درصد یکی از مهمترین آنهاست، باید در دستور کار جدی دولت و تیم مذاکره کننده هستهای باشد؛ موضوعی که آقای روحانی هم بر آن تاکید میکند ولی در عمل، شاهد از میان رفتن این شاهکار عظیم شهید شهریاری هستیم.