به گزارش شیرازه به نقل از تابناک،امیر کم ‏نظیر ارتش اسلام سپهبد علی صیاد شیرازی یکی از این پر و بال‏سوختگان وصال نور است که لباس زیبای شهادت زیبنده قامتش و کمترین مزد اخلاص، فداکاری و ایثار و پروانگی اوست. سردار سرافراز جبهه توحید و بسیجی آشنای جبهه ‏های افتخار و شرف و نور، این سردار بیدار و جهادگر عرصه‏‌های پیکار و شیر بیشه شجاعت و ایثار و عاشق بی‏قرار و اسوه اخلاص و استقامت با صدق و صفا، پس از عمری جهاد خالصانه و جانبازی در خطوط مقدم دفاع از اسلام و ولایت، در چنین روزی با پیکر خونین و چهره رنگین و مخضوب به دیار معشوق شتافت و شهید شاهد جوار حق شد و اجر و پاداش آن همه اخلاص و ایثار را در همین دنیای فانی نیز گرفت.

او فرماندهی متدین، جدی، امیدوار، سخت‏کوش، شجاع و با اخلاص و الگویی کم‏نظیر و بر‌تر در خدمتگزاری و وفاداری به نظام و عشق به ولایت‏ بود. زندگی مشحون از مجاهدات بی‏ وقفه او با شهادت به اکمال رسیده است، چون این هنر مردان خداست.

شهید سپهبد علی صیاد شیرازی در سال ۱۳۲۳ در شهرستان درگز در استان خراسان دیده به جهان گشود. او پس از اتمام تحصیلات ابتدایی و دبیرستان، وارد دانشکده افسری و در سال ۱۳۴۶ موفق به اخذ دانشنامه لیسانس از آن دانشکده شد. وی پیش از پیروزی انقلاب اسلامی، چند سال در بخش های مختلف ارتش به ویژه در غرب کشور به پاسداری از کشور پرداخت و در سازماندهی و فعالیت نیروهای انقلابی در ارتش تلاشی گسترده داشت.

شهید پس از پیام امام خمینی (ره) مبنی بر شناسایی نیروهای مخلص ارتش طاغوت، شناخته شد و به خاطر توان بالای سازماندهی ‏اش مورد توجه حضرت امام و یاران انقلاب اسلامی قرار گرفت. وی پس طی دوره تخصصی توپخانه در آمریکا با درجه ستوان ‏یکم و سمت استادی، در مرکز آموزش توپخانه اصفهان به تدریس پرداخت و در‌‌ همان شرایط به عنوان عنصری حزب‏ اللهی در جهت‏ سازماندهی نظامیان انقلابی فعالیت خود را آغاز کرد و تلاش‏های وی پس از پیروزی انقلاب اسلامی در ساماندهی ارتش و ساختار نیروهای مسلح متجلّی شاز مهم‌ترین اقدامات او پس از پیروزی انقلاب اسلامی و برپایی غائله کردستان، می‌توان به تهیه طرح‌های عملیاتی که منجر به شکستن حصر شهرهای سنندج و پادگان‌های مریوان، بانه و سقز شد، اشاره کرد.

شهر سنندج با تشکیل ستاد عملیات مشترک ارتش و سپاه پاسداران توانست پس از ۲۱ روز مقاومت و دفاع از سوی مدافعان خویش، کاملاً از تصرف و تسلط کردهای ضد انقلاب خارج شود. پس از تحقق و اجرای موفق این طرح‌ها، شهید صیادشیرازی، با دو درجه ارتقا، با درجه سرهنگ تمامی به فرماندهی عملیات غرب کشور منصوب شد. وی در آخرین ماه‌های ریاست جمهوری بنی صدر به دلیل برخورداری از روحیه انقلابی و مقابله با خیانت‌های او از سمت مذکور عزل شد و پس از آن تا عزل بنی صدر و فرار مفتضحانه او به فرانسه به دعوت شهید کلاهدوز در ستاد مرکزی سپاه پاسداران به خدمت پرداخت. شهید امیر سپهبد علی صیاد شیرازی پس از خلع بنی صدر، برای پایان دادن به ناهماهنگی ارتش و سپاه در آن دوران، قرارگاه مشترک عملیاتی سپاه و ارتش را راه اندازی کرد و به عنوان فرمانده ارشد در آن قرارگاه مشغول به فعالیت شد.

در مهر ماه سال ۱۳۶۰ به پیشنهاد رئیس شورای عالی دفاع از سوی امام خمینی (ره) به فرماندهی نیروی زمینی ارتش جمهوری اسلامی منصوب شد. در این منصب فرماندهی نیروهای ارتش اسلام در عملیات‏های پیروزمند ثامن الائمه، طریق القدس، فتح المبین و بیت المقدس را بر عهده داشت. یاد فاتح بزرگ فتح المبین و بیت المقدس فراموش ناشدنی است، زیرا فتح المبین و بیت المقدس از یاد نرفتنی است.
 

عملیاتی که سرنوشت جبهه ‏های اسلام علیه کفر را به پیروزی رقم زد و مسیر و روند جنگ تحمیلی را در مسیر پیروزی ارتش اسلام قرار داد. ایشان در ۲۳ تیرماه ۱۳۶۵ طی حکمی از سوی حضرت امام خمینی (ره) به عضویت‏ شورای عالی دفاع منصوب شد. در متن حکم حضرت امام خطاب به آن بزرگ‏مرد چنین آمده است: «برای فعال کردن هرچه بیشتر و بهتر قوای مسلح کشور، ضرورت دارد از تجربه اشخاصی که در متن مسایل جنگ بوده‏‌اند، استفاده هر چه بیشتر بشود، بدین سبب سرکار سرهنگ صیاد شیرازی و وزیر سپاه پاسداران انقلاب اسلامی را تا پایان جنگ به عضویت ‏شورای عالی دفاع منصوب می‌‏نمایم».

به دنبال مسئولیت خطیر شهید صیادشیرازی در شورای عالی دفاع، با درخواست رئیس شورای عالی دفاع و موافقت حضرت امام ‏خمینی (ره) در مردادماه سال ۱۳۶۵، مسئولیت فرماندهی نیروی زمینی ارتش به برادر دیگری واگذار شد. حضرت امام (ره) در حکم فرمانده جدید نیروی زمینی ارتش پیرامون خدمات آن شهید سرافراز چنین فرمودند:
«با تقدیر از زحمت‏های طاقت فرسای سرکار سرهنگ صیادشیرازی که با تعهد کامل به اسلام و جمهوری اسلامی در طول دفاع مقدّس از هیچ‏ گونه خدمتی به کشور اسلامی خودداری نکرده و امید است در آینده نیز در هر مقامی باشد، موفق به ادامه خدمت‏های ارزنده خود شود».

سپس در هجدهم اردیبهشت ۱۳۶۶ به همراه تعدادی دیگر از فرماندهان ارتش با پیشنهاد رئیس شورای عالی دفاع و موافقت امام خمینی (ره) به درجه سرتیپی ارتقای مقام یافت. آن شهید والا مقام در مهرماه سال ۱۳۶۸ به درخواست رئیس ستاد فرماندهی کل نیروهای مسلح و موافقت مقام معظم‏ رهبری و فرماندهی کل ‏قوا به سمت معاونت‏ بازرسی ستاد فرماندهی کل نیروهای مسلح منصوب و امیر شجاع سپاه اسلام در شهریورماه سال ۱۳۷۲ با حکم فرماندهی معظم کل قوا به سمت جانشین رئیس ستاد کل نیروهای مسلح منصوب شد. تیمسار سرتیپ صیاد شیرازی در شانزدهم فروردین ۱۳۷۸ همزمان با عید خجسته غدیر با حکم مقام معظم فرماندهی کل قوا به درجه سرلشکری نایل آمد.

نقش او در ایجاد وحدت بین قوای مسلح کشور و نیروهای توانمند دفاعی و مهار دشمن و حفظ تمامیت ارضی کشور و فتح جبهه ‏های حق علیه باطل در عملیات‏‌های ثامن الائمه، طریق القدس، فتح المبین، بیت المقدس و دیگر عملیات‏‌های پیروزمند تا مرصاد و دفاع از حد و مرز میهن عزیز اسلامی بر کسی پوشیده نیست.

آری دشمن زبون چنین عنصر برجسته و مؤثر و شخصیت کم ‏نظیر و سرمایه عظیمی را از امت اسلام گرفت و نظام را از گرمی وجودش بی‏ بهره ساخت و کوردلان شب ‏پرست، خناسان روزگار و پس مانده‌های زخم خورده مرصاد در صبح روز ۲۱ فروردین ۷۸، فاتح بزرگ فتح ‏المبین و بیت ‏المقدس را آماج تیرهای کینه خود قرار دادند و قامت استوار امیر ارتش اسلام را به خاک افکندند.

روح بلند و سرفرازش در آسمان‏‌ها پرکشید و به آرزوی دیرینه خویش که همانا شهادت در راه معبود و وصال معشوق بود رسید. بوسه بر تابوت حامل پیکر مطهر آن شهید والا مقام توسط قلب تپنده امت اسلام، رهبر معظم انقلاب اسلامی حضرت آیت الله خامنه‏‌ای ـ مدظله العالی ـ اوج تجلیل از مقام شامخ این شهید عاشق و سردار عشق و تمام شهیدان گلگون کفن انقلاب اسلامی و دوران دفاع ‏مقدس است که آری نیز امام شهیدان، خمینی کبیر بر بازوان پرتوان و دشمن شکن آنان بوسه می‌‏زد.

و اما در روز ولادت دخت نبی و بهترین بانوی دو عالم حضرت فاطمه زهرا (س) که به روز زن و گرامیداشت مادر نامگذاری شده است، گوشه‌ای از احترام به همسر و فرزندان و همچنین قصه اولین زائر مزار ایشان را بازگویی می‌نماییم.

به ما می‌گفت: «خجالت می‌کشم. خیلی در حق شما کوتاهی کرده‌ام. کمتر پدری کرده‌ام. فرصتم کم بوده و گرنه خیلی دلم می‌خواست».

یک روز در زدند. پیک بود. نامه آورده بود. قلبم ریخت. فکر کردم شهید شده، وصیت نامه‌اش را آورده‌اند. نامه را گرفتم. باز کردم. یک انگشتر عقیق برایم فرستاده بود از جبهه. نوشته بود:

....