به گزارش خبرنگار گروه فرهنگی پایگاه خبری تحلیلی «شیرازه»، با توجه به تقارن خجسته آغاز سال ۱۴۰۴ با نام مبارک حضرت علی علیه‌السلام، از این پس بامدادان را با انوار قدسی نهج‌البلاغه منور می‌سازیم.

در خطبه ۹۱ نهج‌البلاغه، امام علی علیه‌السلام به تبیین حقیقت و حکمت در آفرش جهان می‌پردازد و می‌گوید که خداوند، خالق بی‌نیاز و حکیم، موجودات را بدون نیاز به تفکر، غریزه، تجربه یا یاری شریک، آفریده است. بر اساس این نگاه، منشأ آگاهی و علم حقایق در انسان‌ها از چهار منبع است: تفکر و اندیشه، الهام‌های درونی، تجربه، و کمک گرفتن از دیگران.

قریحه؛ جرقه‌ای الهی در جان آفرینش

امام از «قریحه» سخن می‌گوید که در اصل به معنی اولین آبی است که از چاه کشیده می‌شود و سپس به معنای ذوق و احساس درونی انسان و به‌صورت کلی، همان توانایی طبیعی است که در اثر طبیعت و غریزه در انسان و حیوانات وجود دارد. برای نمونه، پرندگان با الهام از غریزه و قریحه، لانه می‌سازند، فرزندان را تربیت می‌کنند و مهاجرت‌های طولانی را طی می‌کنند.

در ادامه، امام علی علیه‌السلام تأکید می‌کند: خداوند، به علت علم بی‌پایانش، در آفرینش نیازمند بهره‌گیری از این چهار منبع نیست و با علم مطلق خود، همواره موجودات را بر اساس فرمان و قوانین تکوینی و حکمت‌آمیز خود رهبری می‌کند. همه موجودات همچون قطعاتی از یک پازل به خواست و فرمان او سخن می‌گویند و در اطاعت از او سرسختی نمی‌کنند.

این سخنان، نشانگر حکمت و قدرت بی‌نظیر خالق هستی است و بر دانش و معرفتی تأکید می‌کند که می‌تواند چراغ راه ناآگاهان در مسیر شناخت و حل مشکلات باشد.

امام علی علیه‌السلام در این نظریه، ما را دعوت می‌کند تا با درک این منابع و قوانین خلقت، در راه زندگی بهتر و بهره‌وری بیشتر از نعمات الهی گام برداریم و در برابر فرمان او، همواره مطیع و سپاسگزار باشیم.

 انتهای خبر/۲۲۴۲۲۴