تمام بدعهدی های رنو و پژوی فرانسوی
هر بار که صحبت از توافق هسته ای و لغو تحریم ها می شود، نور امید در دل خودروسازان فرانسوی بیش از هر فرد و شرکت دیگری می درخشد. این بار که مذاکرات به جمع بندی رسیده است، آنها امیدوارند بتوانند تا زمان اجرای توافق، خاطره بد خود را از ذهن جاده مخصوص ایران پاک کنند ...
به گزارش شیرازه به نقل از افکارنیوز، از همان روزهای اول اعلام جمع بندی مذاکرات هسته ای، چشم انداز صنعت خودروی ایران نیز دست در دست یک شریک خارجی ترسیم شد.
همه می دانند که با لغو تحریم ها یک خودروساز خارجی حتما به ایران می آید تا یار غار جاده مخصوصی ها شود. در روزهای آذر ماه ۹۲ و در زمان اعلام توافق موقت ژنو، رسانه های داخلی و خارجی از تصمیم خودروسازان بزرگ دنیا برای ورود به ایران خبر دادند. در سر تیتر رسانه های فرانسوی، نام خودروسازان آمریکایی بود که می درخشید. در همان زمان ته دل فرانسوی ها خالی شد. چرا که قرار بود بازار خودروی ایران را آمریکایی ها در دست بگیرند؛ همان بازاری که برای به دست آوردن دلار آمریکایی به آن خیانت کرده بودند.
اکنون اما دو سال گذشته است و ایران و ۶قدرت جهانی با یکدیگر به یک جمع بندی رسیده اند. از روز اعلام جمع بندی مذاکرات هسته ای، اخبار مختلفی از تمایل حضور بعضی از شرکت های خودروسازی برتر دنیا به گوش می رسد. بنز، فولکس، پژو و رنو از مطرح ترین آنها هستند. اما اغلب مردم از فرانسوی ها دل خوشی ندارند. آنها می گویند این چه توافقی است که ما باز هم باید فرانسوی ها را تحمل کنیم.
فرانسوی ها گرچه هنوز در بازار ایران خوب می فروشند و مشتری های زیادی دارند اما جاده مخصوص، نمکی را که فرانسوی ها خوردند و نمکدان خودروسازی ایران را شکستند، از یاد نمی برد.
اسب، شیر را تنها می گذارد؟
سال ۶۹ بود که مونتاژ و تولید انواع مدل های پژو در شرکت ایران خودرو آغاز شد. پژو ۴۰۴، ۵۰۴ و ۲۰۵ نمونه های اولیه ای بودند که پژو در ایران تولید کرد. شاید کمتر کسی از آنها خاطره داشته باشد. پژو در اروپا مشتریان چندانی ندارد اما با ترفند خودروسازان توانست محصولات قدیمی و دهه ۹۰میلادی خود را با سود هنگفت در بازار ایران به فروش برساند.
علیرغم فروش بالای محصولات قدیمی، فرانسوی ها در نهایت در اقدامی مخفیانه، یار آمریکایی را برای خود انتخاب کردند. ناگهان خبر رسید که این «فرانسوی بی‌وفا» با یک آمریکایی شیک و مشهور رابطه آغاز کرده است. همین کافی بود تا رابطه چندین ساله «اسب ایرانی» و «شیر فرانسوی» در آستانه فروپاشی قرار بگیرد.
پژو اگرچه روزگار خوشی را در ایران می‌گذراند و بی‌آنکه کوچک‌ترین سرمایه‌گذاری انجام دهد محصولات قدیمی‌اش را به فروش می‌رساند، اما نتوانست در مقابل وعده حضور در بازار آمریکا خود را نگه دارد و همین شد که خودروساز فرانسوی ناگهان از ایران رفت.
با جدا شدن پژو، ایران‌خودرو ضربه سختی خورد زیرا نه آمادگی لازم را برای این جدایی داشت و نه تحریم‌های بین‌المللی اجازه می‌داد شریکی معتبر و به اصطلاح کار‌درست را جایگزین پژو کند. این شد که با افت تیراژ روبرو شد و در آستانه ورشکستگی قرار گرفت.
رنو در انتظار چراغ سبز سایپا
مردم ایران، این بار بعد از چندین سال تجربه تلخ فرانسوی، بیشتر به خودروسازهای کشورهای دیگر تمایل دارند. ایرانی ها از رنو هم دلزده شده اند.
در سال ۱۳۸۲ رنویی ها طی قراردادی تحت عنوان پلت فرم مشترک X۹۰، رسما میهمان جاده مخصوص شدند. قرار بود در پی این قرارداد، ابتدا خودرویی ارزان (با قیمتی کمتر از هفت هزار یورو، آن هم یوروی ۷۰۰ تومانی آن زمان) در ایران ساخته شود و به تدریج خودروهایی دیگر نیز روی پلت فرم در نظر گرفته شده (X۹۰)، طراحی و به تولید برسند.
این وسط اما حضور رنو در ایران به مذاق برخی خوش نیامد. در خود فرانسه هم پژو بیکار ننشست و تا توانست بر سر راه اجرای پروژه ال نود الان یا ایکس نود همان زمان سنگ انداخت.
با پایان دولت اصلاحات و آغاز به کار علیرضا طهماسبی به عنوان وزیر صنایع و معادن دولت نهم، مخالفت ها با قرارداد X۹۰ ادامه یافت.
بعد از این دو سال نیز یورو گران شده بود و دیگر امکان تولید تندر ارزان وجود نداشت. در واقع کشمکش مسئولان ، باعث شد تا تولید تندر ۹۰ با چهارسال تاخیر آغاز شود.آن هم در حالی که نرخ ارز آن دو برابر شده بود و این موضوع رشد شدید هزینه تولید تندر-۹۰ را در پی داشت. با این حساب دیگر نمی‌شد تندر-۹۰ را با قیمتی پایین تولید کرد و حالا رنو متهم بود که نتوانسته به وعده اش مبنی بر تولید خودرویی زیر ۱۰ میلیون تومان عمل کند.
اگرچه ایران خودرو و پارس خودرو بالاخره پس از کلی تاخیر، موفق به انجام تعهدات تندر خود شدند، اما مشکلات تولید تندر نه تنها به آنها اجازه پیش‌فروش‌های گسترده را نداد، بلکه تیراژ بسیار پایین آن، از تندر خودرویی گران در بازار ایران ساخت و نرخ آن را بیش از دو برابر پیش‌بینی‌های اولیه کرد.
همه می دانند که با لغو تحریم ها یک خودروساز خارجی حتما به ایران می آید تا یار غار جاده مخصوصی ها شود. در روزهای آذر ماه ۹۲ و در زمان اعلام توافق موقت ژنو، رسانه های داخلی و خارجی از تصمیم خودروسازان بزرگ دنیا برای ورود به ایران خبر دادند. در سر تیتر رسانه های فرانسوی، نام خودروسازان آمریکایی بود که می درخشید. در همان زمان ته دل فرانسوی ها خالی شد. چرا که قرار بود بازار خودروی ایران را آمریکایی ها در دست بگیرند؛ همان بازاری که برای به دست آوردن دلار آمریکایی به آن خیانت کرده بودند.
اکنون اما دو سال گذشته است و ایران و ۶قدرت جهانی با یکدیگر به یک جمع بندی رسیده اند. از روز اعلام جمع بندی مذاکرات هسته ای، اخبار مختلفی از تمایل حضور بعضی از شرکت های خودروسازی برتر دنیا به گوش می رسد. بنز، فولکس، پژو و رنو از مطرح ترین آنها هستند. اما اغلب مردم از فرانسوی ها دل خوشی ندارند. آنها می گویند این چه توافقی است که ما باز هم باید فرانسوی ها را تحمل کنیم.
فرانسوی ها گرچه هنوز در بازار ایران خوب می فروشند و مشتری های زیادی دارند اما جاده مخصوص، نمکی را که فرانسوی ها خوردند و نمکدان خودروسازی ایران را شکستند، از یاد نمی برد.
اسب، شیر را تنها می گذارد؟
سال ۶۹ بود که مونتاژ و تولید انواع مدل های پژو در شرکت ایران خودرو آغاز شد. پژو ۴۰۴، ۵۰۴ و ۲۰۵ نمونه های اولیه ای بودند که پژو در ایران تولید کرد. شاید کمتر کسی از آنها خاطره داشته باشد. پژو در اروپا مشتریان چندانی ندارد اما با ترفند خودروسازان توانست محصولات قدیمی و دهه ۹۰میلادی خود را با سود هنگفت در بازار ایران به فروش برساند.
علیرغم فروش بالای محصولات قدیمی، فرانسوی ها در نهایت در اقدامی مخفیانه، یار آمریکایی را برای خود انتخاب کردند. ناگهان خبر رسید که این «فرانسوی بی‌وفا» با یک آمریکایی شیک و مشهور رابطه آغاز کرده است. همین کافی بود تا رابطه چندین ساله «اسب ایرانی» و «شیر فرانسوی» در آستانه فروپاشی قرار بگیرد.
پژو اگرچه روزگار خوشی را در ایران می‌گذراند و بی‌آنکه کوچک‌ترین سرمایه‌گذاری انجام دهد محصولات قدیمی‌اش را به فروش می‌رساند، اما نتوانست در مقابل وعده حضور در بازار آمریکا خود را نگه دارد و همین شد که خودروساز فرانسوی ناگهان از ایران رفت.
با جدا شدن پژو، ایران‌خودرو ضربه سختی خورد زیرا نه آمادگی لازم را برای این جدایی داشت و نه تحریم‌های بین‌المللی اجازه می‌داد شریکی معتبر و به اصطلاح کار‌درست را جایگزین پژو کند. این شد که با افت تیراژ روبرو شد و در آستانه ورشکستگی قرار گرفت.
رنو در انتظار چراغ سبز سایپا
مردم ایران، این بار بعد از چندین سال تجربه تلخ فرانسوی، بیشتر به خودروسازهای کشورهای دیگر تمایل دارند. ایرانی ها از رنو هم دلزده شده اند.
در سال ۱۳۸۲ رنویی ها طی قراردادی تحت عنوان پلت فرم مشترک X۹۰، رسما میهمان جاده مخصوص شدند. قرار بود در پی این قرارداد، ابتدا خودرویی ارزان (با قیمتی کمتر از هفت هزار یورو، آن هم یوروی ۷۰۰ تومانی آن زمان) در ایران ساخته شود و به تدریج خودروهایی دیگر نیز روی پلت فرم در نظر گرفته شده (X۹۰)، طراحی و به تولید برسند.
این وسط اما حضور رنو در ایران به مذاق برخی خوش نیامد. در خود فرانسه هم پژو بیکار ننشست و تا توانست بر سر راه اجرای پروژه ال نود الان یا ایکس نود همان زمان سنگ انداخت.
با پایان دولت اصلاحات و آغاز به کار علیرضا طهماسبی به عنوان وزیر صنایع و معادن دولت نهم، مخالفت ها با قرارداد X۹۰ ادامه یافت.
بعد از این دو سال نیز یورو گران شده بود و دیگر امکان تولید تندر ارزان وجود نداشت. در واقع کشمکش مسئولان ، باعث شد تا تولید تندر ۹۰ با چهارسال تاخیر آغاز شود.آن هم در حالی که نرخ ارز آن دو برابر شده بود و این موضوع رشد شدید هزینه تولید تندر-۹۰ را در پی داشت. با این حساب دیگر نمی‌شد تندر-۹۰ را با قیمتی پایین تولید کرد و حالا رنو متهم بود که نتوانسته به وعده اش مبنی بر تولید خودرویی زیر ۱۰ میلیون تومان عمل کند.
اگرچه ایران خودرو و پارس خودرو بالاخره پس از کلی تاخیر، موفق به انجام تعهدات تندر خود شدند، اما مشکلات تولید تندر نه تنها به آنها اجازه پیش‌فروش‌های گسترده را نداد، بلکه تیراژ بسیار پایین آن، از تندر خودرویی گران در بازار ایران ساخت و نرخ آن را بیش از دو برابر پیش‌بینی‌های اولیه کرد.
نظرات بینندگان
