شیراز ه: چرخ و باد و مه و خورشید و فلک در کارند تا یک دانش آموز ۱۲ سال درس بخواند، کنکور بدهد و به دانشگاه برود.

پدر، مادر، مدرسه، معلم، دبیر، کلاس خصوصی، آموزشگاه کنکور و .... همه در حال خدمت به یک دانش‌آموز هستند تا در طول ۱۲ سال دانشی کسب کند تا بتواند به جنگ غول بی شاخ و دم کنکور برود.

در طول این ۱۲ سال مسافرت‌ها، مهمانی‌ها، رفت‌و‌آمدها و ..... تحت تأثیر کلاس‌ها، آزمون‌ها و میل و خواست دانش‌آموز یا خانواده‌اش قرار می‌گیرد.

در طول این ۱۲ سال مهم نیست که دانش‌آموز چه اخلاق یا رفتاری دارد، نماز می‌خواند، روزه می‌گیرد، مسجد می‌رود یا نه، دوستانش چه کسانی هستند، درس زندگی، اخلاق، انسانیت یا مردانگی و عفت و حیا می‌آموزد یا نه.

مهم این است که این دانش‌آموز بتواند غول بی شاخ و دم کنکور را بشکند و بر صندلی دانشگاه تکیه بزند.

برای بعضی مهم است که فرزندشان در چه رشته‌ای و چه دانشگاهی قبول می‌شود و برای برخی هم مهم‌ این است که فرزندشان در دانشگاه قبول شده است و می‌توانند حس چشم ‌و ‌هم‌چشمی خود را ارضاء کنند.

برای برخی مهندس شدن، دکتر شدن، دندان‌پزشک شدن و آینده شغلی و ... بسیار مهم است و برای برخی دیگر تنها نکته مهم قبولی در دانشگاه و تکیه زدن بر صندلی‌های آن است.

این که چه استرسی را پدر و مادر تحمل می‌کنند، چه سختی‌ها و رنج‌هایی را بر خود و فرزند خود تحمیل می‌کنند و چه اضطراب و استرسی را به فرزند خود تحمیل می‌کنند مهم نیست.

چند روز پیش در خبرها خواندیم که یک نوجوان ۱۳ ساله به دلیل مسائل درسی و ... دست به خودکشی زده است، در خبرها می‌خوانیم آمار طلاق در جامعه روز به‌ روز بیشتر شده است، آمار اعتیاد بیشتر شده است و ......

این نشان می‌دهد که مسائل دنیایی آنقدر انسانها را در گیر خود کرده است که فراموش می‌کنند همین فرزند هر چقدر هم درس بخواند حتی اگر دکتر، مهندس و یا استاد دانشگاه هم بشود تا زمانی که اخلاق و منش انسانیت را نداند ضربه بزرگی هم به خود و هم به جامعه وارد می کند.

چه بسا همین والدین که امروز تنها به درس خواندن فرزندانشان فارغ از مشکلات اخلاقی و رفتاری نگاه می‌کنند وقتی که در جامعه با یک مسئول با رفتاری نا مناسب بر می خورند هزاران بار او را سرزنش می‌کنند، اما نمی‌دانند که شاید روزی همین فرزندان خودشان در مقام این مسئول قرار بگیرند و به دلیل  رفتار و اخلاقی نامناسب مورد سرزنش دیگران قرار بگیرند.

در این زمان است که باید به پدران و مادران بگوییم ؛ درس خواندن، دانشگاه رفتن، دکتر شدن، مهندس شدن، صاحب شغل و درآمد کلان شدن و .... خوب است اما بهتر و مهم‌تر از آن انسانیت، اخلاق، مردانگی، عفت و حیا و آرامش است.

کشور ما نیازمند دکتر، مهندس و مسئولانی است که علاوه بر تخصص، دارای اخلاق و رفتار انسانی باشند تا بتوانیم جامعه ای با ارزشهای انسانی داشته باشیم.

بیاییم در کنار اهمیت دادن به درس، اخلاق نیکو، رفتار نیکو، پندار نیکو، آزادگی، مردانگی، عفت، حیا و آزادمنشی را هم به فرزندانمان بیاموزیم، به مسائل دینی و مذهبی آنان هم اهمیت بدهیم.

و تو خود بخوان حدیث مفصل از این مجمل!