پنج شنبه‌های شهدایی «شیرازه»:
شهید ۲۲ ساله مدافع حرم چگونه وصیت‌نامه نوشت
صدای العطش می‌شنوم صدای حرم می‌آید گوش عالم کر است، خیام می‌سوزد اما دلمان آتش نمی‌گیرد. مرضی بالاتر از این چرا درمانی برایش جست‌وجو نمی‌کنیم، روحمان از بین رفته سرگرم بازیچه دنیاییم.
به گزارش سرویس اجتماعی شیرازه، امروز پنجمین سالگرد شهادت شهید مدافع حرم عباس دانشگر است. این شهید
متولد سال 1372 اهل سمنان و از دانشجویان دانشگاه افسری و تربیت پاسداری
امام حسین(ع) بود که بیستم خرداد ماه 1395 در دفاع از حریم اهل بیت(ع) توسط
تروریست‌های تکفیری در سوریه به شهادت رسید. وصیت‌نامه شهید دانشگر به این
شرح است:
بیشتر بخوانید:
حقوق نجومی کار دست تاجگردون داد
آخر من کجا و شهدا کجا، خجالت می‌کشم بخواهم مثل شهدا وصیت کنم، من ریزه خوار سفره آنان هم نیستم، شهید شهادت را به چنگ می‌آورد راه درازی را طی می‌کند تا به آن مقام می‌رسد، اما من چه!
سیاهی گناه چهره‌ام را پوشانده و
تنم را لخت و کسل کرده، حرکت جوهره اصلی انسان است و گناه زنجیر؛ من سکون
را دوست ندارم. عادت به سکون بلای بزرگ پیروان حق است، سکونم مرا بیچاره
کرده، در این حرکت عالم به سمت معبود حقیقی دست و پایم را اسیر خود کرده،
انسان کر می‌شود، کور می‌شود، نفهم می‌شود، گنگ می‌شود و باز هم زندگی
می‌کند.
خدایا تو هوشیارمان کن، تو مرا بیدار کن. صدای العطش می‌شنوم صدای
حرم می‌آید گوش عالم کر است. خیام می‌سوزد اما دلمان آتش نمی‌گیرد. مرضی
بالاتر از این چرا درمانی برایش جست‌وجو نمی‌کنیم، روحمان از بین رفته
سرگرم بازیچه دنیاییم.
الَّذِینَ هُمْ فِی خَوْضٍ یَلْعَبُونَ ما هستیم.
مرده‌ام تو مرا دوباره حیات ببخش، خوابم تو بیدارم کن. خدایا! به حرمت پای
خسته رقیه (س) به حرمت نگاه خسته زینب (س) به حرمت چشمان نگران حضرت ولی
عصر (عج) به ما حرکت بده.
انتهای پیام/ع/ر
نظرات بینندگان
