به گزارش شیرازه به نقل از ایرنا، دكتر محمد ابراهيمي اظهار داشت: هر موجود به غير از گربه ايراني يا در گذشته توسط ديگر كاوشگرها به فضا ارسال شده و يا نژاد آن از كشورهاي ديگر است كه از آن جمله ميمون فضانورد پيشگام است كه از نژاد رزئوس از بنگلادش است.

برخي منابع خبري از ساير موجودات زنده مانند موش و خرگوش به عنوان كانديداي اصلي براي پرتاب دومين موجود زنده به فضا ياد مي كنند.

رييس پژوهشكده سامانه هاي فضانوردي سازمان فضايي ايران درباره تفاوت هاي پرتاب كاوشگر با حامل سوخت مايع گفت: شرايط حامل، قطر حامل و نحوه عمليات پرتاب در اين كاوشگر متفاوت است، حامل هاي سوخت مايع شتاب كمتري به موجود زنده اعمال مي كنند و اصولا براي اعزام فضانورد از اين نوع حامل ها استفاده مي شود، از اين رو قدم به قدم به چارچوب اصلي براي اعزام فضانورد به فضا نزديك مي شويم.

ابراهيمي اظهار داشت: شتاب وارده شده به فضانورد با پرتاب با استفاده از سوخت مايع ۶۰ درصد شتاب سيستم پرتاب با استفاده از سوخت جامد است و براي موجود زنده قابل تحمل تر است.
وي افزود: شتاب وارد محموله با استفاده از سوخت جامد ۶G تا ۱۱G متغير است اما شتاب وارد به محموله با استفاده از سوخت مايع ۶G تا ۸G متغير است.

وي درباره زمان اعمال اين فشار به موجود زنده داخل كاوشگر گفت: اين فشار به طور متوسط در مدت زمان يك دقيقه وارد مي شود؛ معمول است كه در پرتاب كاوشگر حامل انسان فشار بيش از۴G وارد نشود كه اين امر با استفاده از سيستم هاي هدايت كنترلي انسان را در شتاب كمتر رخ مي دهد.

رييس پژوهشكده سامانه هاي فضانوردي سازمان فضايي ايران گفت: قطر حامل اين كاوشگر يك ونيم برابر حامل كاوشگر قبلي است؛ قطر كاوشگر تغييري نمي كند اما در مراحل بعدي قطر خود كاوشگر همراه با حامل و تنظيمات مربوط به آن تغيير خواهد كرد و به تدريج به شكل يك فضاپيماي كامل نزديك مي شود.

ابراهيمي خاطرنشان كرد: ارتفاع پرتاب در اين اعزام تغيير نخواهد كرد اما در طراحي هاي جديد بين ۱۵۰ تا ۲۰۰ كيلومتر است كه هدف نهايي پروژه رسيدن به همين ارتفاع پرتاب است.

وي گفت: احتمالا پرتاب دومين كاوشگر حامل موجود زنده در نيمه دوم امسال خواهد بود و پروژه بعدي كه شامل افزايش قطر و ارتفاع و تغيير طراحي موجود زنده است كه در سال آينده انجام خواهد شد.


انتهای پیام/