این موشک نمونه ارتقا یافته سری موشک‌های فاتح 110 و از کلاس موشک‌های فاتح است. برد این موشک، طبق اعلام وزارت دفاع و پشتیبانی نیروهای مسلح "500کیلومتر" بوده و برای اولین بار، ایران در تولید موشک‌هایش از "سوخت جامد مرکب" استفاده کرده و عملا انحصار تولید این نوع از سوخت‌ها را شکسته است. (تصاویر بیشتر از موشک)

احتمالا منظور وزارت دفاع از تولید موشک‌هایی که قابلیت استفاده از سوخت جامد مرکب را دارند، نمونه جدیدی از سوخت‌های جامد مرکب با استفاده از مواد سوختی و اکسیدکننده‌های جدید بوده است، چرا که پیش از این در تولید موشک‌های سجیل نیز از سوخت جامد مرکب، استفاده و این موضوع اعلام شده بود.

** سوخت جامد مرکب چیست؟

سوخت جامد مرکب در دهه 40 میلادی توسط محققان آمریکایی برای اولین بار تولید و از آن پس تاکنون این سوخت‌ها با اضافه شدن ترکیبات جدید، به روز و مکررا تغییراتی در مواد سوختی آنها اعمال شده است.

این نوع سوخت‌ها، غالبا در مورد موشک‌هایی که فضاپیما با خود حمل می‌کنند و یا موشک‌های بالستیک های غول‌پیکر و دوربرد استفاده می‌شوند.

شیوه عمل این نوع از سوخت‌ها به اینگونه است که در بخش انتهایی موشک که محفظه احتراق و سوخت قرار دارد، برخلاف سوخت‌های جامد معمولی، سوخت با ماده اکسیدکننده ترکیب شده و نهایتا، ترکیبی از سوخت و ماده اکسیدکننده به صورت بلورهای کوچکی شروع به احتراق کرده و با احتراق آن، موشک به حرکت در می‌آید.

یکی از مهمترین مزایای استفاده از این نوع از سوخت‌ها، ایجاد پایداری بیشتر در زمان پرواز موشک است چرا که در مورد موشک‌های سوخت جامد، معمولا ناپایداری‌های زیادی در طول پرواز موشک به دلایل مختلف در احتراق موشک به وجود می‌آید.

یکی دیگر از مزایای استفاده از سوخت‌های جامد مرکب در پرتاب موشک‌، این است که دود ناشی از احتراق موشک به شدت نسبت به کارگیری سوخت‌های جامد معمولی، کاهش می‌یابد و این می‌تواند در به‌کارگیری موشک‌ها در دوران جنگ، بسیار مهم باشد.

وزارت دفاع درباره استفاده از تکنولوژی خاص در بدنه موتور موشک‌های سوخت جامد مرکب، خبری منتشر نکرده اما جمهوری اسلامی ایران یکی از 10 تولیدکننده "الیاف کربن" در ابعاد صنعتی و نظامی است. یکی از مهمترین بخش‌هایی که می‌توان از این الیاف‌ها استفاده کرد در طراحی بدنه‌های سبک در موتور سوخت جامد مرکب موشک‌ها است که احتمالا در مورد این موشک نیز از این تکنولوژی استفاده شده است.

این نوع سوخت‌ها، به نسبت سوخت‌های جامد معمولی که ماده سوختی و  ماده اکسیدکننده سوخت با یکدیگر ترکیب نمی‌شوند، کارایی بیشتر و بهتری دارند و با تولید آنها، جمهوری اسلامی ایران به جمع کشورهای انگشت‌شماری پیوسته که موشک‌های خود را با سوخت جامد مرکب، پرتاب می‌کنند.

** "فاتح"ها؛ یکه‌تاز میدان نقطه‌زنی

موشک فاتح 313، پنجمین موشک از خانواده موشک‌های فاتح است و هشتمین موشک از کلاس موشک‌های فاتح بعد از 4 نوع از موشک‌های فاتح 110، موشک‌های هرمز 1 و 2 و موشک خلیج فارس است.

4 سری از موشک‌های فاتح 110 همگی زمین به زمین هستند ولی موشک‌ خلیج فارس ماموریت زمین به دریا و موشک‌های هرمز 1 و 2 نیز ماموریت زمین به دریا دارند ولی در مجموع، همگی "بالستیک" عمل می‌کنند.

این موشک از لحاظ شباهت، بسیار شبیه دیگر از اعضای هم خانواده خود است اما در سر جنگی، شباهت بیشتری به موشک بالستک فاتح110 دارد. در مورد بالچه‌های هدایت نیز، به نظر می‌رسد که طبق تصاویر منتشره، بالچه‌های فاتح 313 به نسبت نمونه‌های دیگر فاتح و خلیج فارس، کوچکتر باشند.

در مورد بدنه نیز، در بخش‌هایی از بدنه موشک فاتح 313، الیاف کربن به کار رفته که این خود، به کاهش وزن و رادار گریزی موشک کمک قابل توجهی خواهد کرد.

سر جنگی موشک‌های فاتح313(بالا)، فاتح110(وسط)، خلیج‌فارس(پایین)

نکته دیگری که می‌توان درباره رونمایی این موشک از آن نام برد، این است که لانچری جدید برای موشک‌های فاتح 313 به نسبت موشک‌های خلیج فارس، فاتح 110 و موشک‌های هرمز 1 و 2 طراحی و ساخته شده است.

لانچر موشک فاتح 313

با توجه به آزمایش موفقیت آمیز موشک بالستیک فاتح 313، تولید انبوه این موشک در دستور کار وزارت دفاع و پشتیبانی نیروهای مسلح قرار گرفته است.